حزب توده همه بدبختی های اقتصاد را درسبد اتاق بازرگانی گذاشت

ساعت 24 - حزب توده ایران در ماههای نخست پس از پیروزی اتقلاب اسلامی سازمان یافته ترین حزب بود و کادرهای برجسته این حزب توانستند دریک دوره کوتاه سازمان و زیر شاخه های آن را فعال کنند. فعالیت های تبلیغانی و انتشار نشریه های گوناگون ونیز حضور درسردبیری روزنامه روزنامه کیهان وانتشار چندین نشریه روزانه افکار عمومی روشنفکران وانقلابیون ایرانی را شکل داد.

dir="RTL" style="text-align:right"> یکی از اعضای این حزب در مجلس خبرگان قانون اساسی توانست اصل 44 قانون اساسی را به شکلی که وجوددارد جا بیندازد . یکی از نظریه های این حزب جداسازی بورژوازی به بورژوازی صنعتی وبورژوازی تجاری با هدف مخدوش کردن تجارت بود. دولتی کردن تجارت خارجی از سوی این حزب تبلیغ می شد و انقلابیون مذهبی نیز این را قبول کرده وحتی لایحه وبرنامه دولتی کردن تجارت دردستور کاردولت قرار گرفت. دلیل اصلی مخدوش کردن تجارت خارجی این بود که شوروی آن روزگاران مثل روسیه امروز هیچ کالای قابل صادراتی نداشت وحزب توده می خواست واردات ایران که سرچشمه آن کشورهای غربی به ویژه آمریکا و سه غول اروپایی بودند را به حداقل برساند.

اعضای باقی مانده وتربیت شده درحزب توده هنوزاز این نظریه دست برنداشته و با دادن آدرس غلط در سر بزنگاهها دولتی ها را روسفید کرده و وارد کنندگان و صادرکنندگان و اتاق بازرگانی را مقصر اصلی بدبختی مردم درحوزه اقتصاد معرفی می کنند. سایت خبری پیک نت که باورها و برنامه های بقایای حزب توده را منتشر می کند به بهانه موضوع کمبود آب در خوزستان وبدون اینکه به سیاستهای نارست آب از سوی دولتهای گوناگون اشاره کند یکسره به سراغ اتاق بازرگانی رفته و می نویسد : بحران آب در خوزستان و در سرتاسر ایران در عمق خود، برخاسته از سمتگیری اقتصاد ایران در جهت منافع سرمایه داری تجاری است. حکومت ایران تحت پوشش "الویت صادرات غیرنفتی" درعمل تمام اقتصاد ایران را با منافع سرمایه داری تجاری گره زده و بحران آب در خوزستان و بقیه ایران نیز تنها یکی از جلوه های آن است. اکنون چند دهه است که نه تنها آب ایران بلکه کوه و دشت و معدن و جنگل و محصولات کشاورزی تحت عنوان صادرات غیرنفتی غارت و به خارج از ایران صادر و منافع آن در جیب سرمایه داران بزرگ تجاری حکومتی و گردانندگان اتاق بازرگانی می رود. نمونه ای از پیامدهای این سیاست قبلا در مورد صادرات پسته یا هندوانه در رسانه های ایران مورد بحث قرار گرفت ولی گوش کسی بدهکار نبود. مسئله فقط تولید هندوانه نیست. بخش عمده به اصطلاح صادرات غیرنفتی کشاورزی ما از همین کالاها مانند هندوانه و خربزه و گوجه فرنگی و سیب زمینی و پسته و مشابه آنهاست که هزینه ملی تولید آنها بیش از بهای فروش آنهاست. صدور آنها درآمد ملی واقعی را نصیب کشور نمی کند، ولی امکان سودآوری و خروج ثروت از کشور را برای انگشت شمارانی فراهم می کند. در کنار آنها انواع و اقسام صنایع تجاری – صادراتی تحت عنوان فولاد و پتروشیمی و غیره در کشور شکل گرفته که هم مصرف کننده آب هستند و هم منابع و معادن ایران را غارت و به آن را به کشورهای دیگر صادر و آن را به ارز تبدیل می کنند و اغلب به کشور باز نمی گردانند.