«سلطان» فاضل: با 20000 تومان حق اردو، توقع قهرمانی نداشته باشید
ساعت۲۴-فاضل آتراچالی، کاپیتان تیم ملی کبدی ایران، برای هفتمین سال پیاپی است که در لیگ ستارگان هند بازی میکند. دستمزدهای ناچیزی که در لیگ ایران وجود دارد، باعث شده تا اولویت او، همچنان حضور در این مسابقات باشد؛ مسابقاتی که بهترین نفرات دنیا را در خود جای داده و قراردادهای میلیاردی دارد.
آتراچالی سال اولی که به لیگ کبدی ستارگان هند راه یافت، رقم قراردادش 20 میلیون تومان بود؛ اما بهمرور و پس از قهرمانی ایران در بازیهای آسیایی 2018 جاکارتا، با قراردادی نزدیک به دومیلیارد تومان، به گرانترین بازیکن این رقابتها تبدیل شد. بهطوریکه لقب «سلطان فاضل» را هم به او دادند. فاضل در این فصل از لیگ ستارگان با یکی از تیمهایی قرارداد بسته (مومبای) که حتما روی سکو خواهد بود. هرچند که خودش معتقد است مومبای شانس اصلی قهرمانی است. آتراچالی گفتوگوی کوتاهی با «شرق» داشت که خواندنش خالی از لطف نیست.
از برنامههایتان بگویید. این روزها چه میکنید؟
همچنان در لیگ ستارگان مشغول هستم. از سال 2014 تا به الان در رقابتها حضور دارم. البته کرونا این مسابقات را هم تحت تأثیر قرار داد و یکسالونیم برگزار نشد. خوشبختانه الان شرایط در هند خوب است و با حفظ پروتکلها و بدون تماشگر بازیها برگزار میشود. من امسال با تیم مومبای که اسم ایرانیاش همان بمبئی میشود، قرارداد دارم. تا الان هفت بازی انجام دادهایم و سوم جدول هستیم. لیگ اوایل اسفند تمام میشود و تا آن موقع باید 22 بازی انجام بدهیم.
مومبای روی سکو میرود؟
بله، ما صددرصد شانس قهرمانی هستیم. ابتدای مسابقات تیم هنوز جمعوجور نبود. بازیکنان جوانی داشتیم که خیلی با هم هماهنگ نبودیم. درحالحاضر شرایط خوب است. به جز من، محسن مقصودلو دیگر ملیپوش ایران در این تیم حضور دارد. تمام تلاشمان را میکنیم که به قهرمانی برسیم.
بازیکردن در هند برایتان خستهکننده نشده؟
نه اصلا. سقف ورزش حرفهای در رشته کبدی همینجاست. بههرحال این ورزش مال هندیها است و قدرت بلامنازع این رشته در جهان هستند. من نمیتوانم جایی از اینجا بهتر برای بازیکردن پیدا کنم. خوشبختانه مبلغ دستمزدها هم خوب است. البته ما به روپیه پول میگیریم؛ اما آن را به دلار تبدیل میکنیم و به ایران میآوریم. اوضاع ورزش کبدی در ایران اصلا خوب نیست. سختافزار و امکانات وجود ندارد. ورزشکاران به لحاظ مالی پشتیبانی نمیشوند. بااینحال کبدی ایران پابهپای هند پیشرفت کرده. ما بعد از سالها توانستیم عنوان قهرمانی بازیهای آسیایی را از آنها بگیریم. کبدی ایران به جایی رسیده که درحالحاضر 16 نفر از بازیکنان آن در لیگ ستارگان حضور دارند؛ بهطوریکه ایران پرتعدادترین لژیونرها را در این رقابتها دارد.
کبدیکاران ایرانی چقدر به بهترشدن لیگ ستارگران هند کمک کردند؟
لیگ ستارگان که همیشه باکیفیت بوده؛ اما از وقتی ایرانیها هم آمدند، سطح خیلی بهتر شده که هرساله ما را جذب میکنند. اینقدر برای هندیها پراهمیت شدیم که در تبلیغات تلویزیونیشان از ما استفاده میکنند. بهطوریکه در هند همه بازیکنان ایرانی را میشناسند؛ اما در ایران متأسفانه اینطور نیست و کسی بازیکنان را نمیشناسد. کبدی هم بعد از این ما در بازیهای آسیایی جاکارتا قهرمان شدیم، بیشتر به مردم معرفی شد.
بعد از لیگ ستارگان برنامهتان چیست؟
منتظر میشویم تا برای حضور در تیم ملی به اردوها دعوت شویم. تابستان سال آینده بازیهای آسیایی 2022 را داریم.
فکر میکنید بتوانید از عنوان قهرمانیتان در این بازیها دفاع کنید؟
نشدنی نیست؛ اما خیلی سخت است. با این حمایتی که از بچهها میشود و روزی 20 هزار تومان به آنها حق اردو میدهند، نمیتوان دوباره انتظار مدال طلا داشت. بحث من فقط مالی نیست، حرفم این است که ما باید یک عزت و احترامی هم داشته باشیم. نزدیک چهار سال از بازیهای قبلی گذشته و هیچ تغییری در شرایط ما ایجاد نشده است. البته این حق اردوها چهار سال پیش برای افراد مجرد هشتهزار تومان و برای افراد متأهل 10هزار تومان بود که الان تازه 20 هزار تومان شده است. از طرفی کبدی ایران به لحاظ فنی از هند ضعیفتر است. ما باید بتوانیم این نقطهضعف را هم برطرف کنیم. ما در کار تیمی از آنجا جلوتر هستیم و در جاکارتا هم با کار تیمی هند را شکست دادیم. اگر میخواهیم دوباره قهرمان شویم، باید تیم یکدستی را جمع کنیم.
قهرمانی شما در بازیهای آسیایی کار بزرگی بود؛ یعنی فدراسیون کبدی در این فاصله نتوانسته یک اسپانسر برای تیم ملی بگیرد که به این شکل به ملیپوشان حقوق ندهد؟
فدراسیون میگوید این حق اردوها از طرف کمیته ملی المپیک تعیین میشود. خود ما بارها در بازدیدهایی که مسئولان این کمیته از اردوها دارند، این مشکل را مطرح کردیم؛ اما اتفاقی نیفتاده است. من 12 سال است که عضو تیم ملی هستم. سه بازی آسیایی و چند دوره مسابقات جهانی رفتم که در همه آنها مدالآور بودیم؛ اما دارم ماهی 900 هزار تومان از صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان حقوق میگیرم. آنهم تازه ششماه است که شده 900 هزار تومان. جالب اینجاست که حق اردوها هم درست پرداخت نمیشود. جالبتر اینکه از مبلغ قراردادهایمان در هند هم باید 10 درصد را به فدراسیون کبدی بدهیم. من اگر یکمیلیارد از لیگ ستارگان بگیرم، باید صدمیلیون آن را به فدراسیون بهعنوان مالیات بدهم. درواقع ما با این مالیاتها پیشپیش حق اردوهای 20 هزارتومانی را به فدراسیون میدهیم. متأسفانه از کبدی خوب حمایت نمیشود. البته در اردوهای تیم ملی وقتی با ملیپوشان سایر رشتهها برخورد میکنیم، میبینیم که آنها هم همین گلایهها را دارند. مثلا بچههای بوکس هم از شرایط ناراضیاند. من اهل گرگانم. وقتی مسابقه یا اردویی در بندعباس میگذارند، باید از شمال به جنوب ایران بروم. هزینه هواپیمای من دومیلیون تومان میشود؛ اما درنهایت کمکهزینهای که به من میدهند، 300 هزار تومان بیشتر نیست؛ اما وقتی میخواهم به هند بروم، از همین گرگان ریز فاکتورهایم را میدهند تا به هند برسم.