ادامه اقتصاد ضعیف نارضایتی را فراگیرمی کند

ساعت۲۴-تازه ترین آمارهای ارایه شده از سوی بانک مرکزی نشان می دهد سرعت رشد تورم دوباره افزایش یافته است و نیز آمارهای پژوهشکده پولی و بانکی تایید می کنند رشد تولید صنعتی نیز منفی شده است ونیز سرمایه گذاری هنوز منفی است و خروج سرمایه از کشور ادامه دارد. این ها گوشه ای از ضعف ایران در اقتصاد است که علاوه بر نرخ بیکاری بالای جوانان و نیز سرمایه گذاری عمرانی صفردرجه ونیز اصرار دولت برای جیره بندی نان و تثبیت قدرت کارمندان در سازمان برنامه و بودجه است که به افزایش نارضایتی بیشتر منجر شده است .

style="text-align:right">این در حالی است که در دهه 1370 ایرانیان چشم انداز روشنی را که چراغ آن از سوی دولتهای وقت روشن شده بود را پیش رو داشتند و نوعی رضایت نسبی از فضای سیات داخلی و خارچی در سپهر سیاست ایران به چشم می امد. فضای رسانه ای کشور به ویژه در نیمه دوم دهه یادشده باز شده بود و رسانه های آن روز ایران نبض خبر و تحلیل اخبار ایران و جهان را در دست داشتند و خبرهای ایران از سوی رسانه های فارسی زبان ایران در خارج از کشور با اقبال کمتری روبه رو بود. از نظراقتصادی نیز ایران صادرات نفت را با قیمت های روز جهان و در اندازه ای که در اوپک سهمیه داشت انجام می داد و در امد حاصل از صادرات نفت با روندی منطقی به هزینه های دفاع ، واردات مواد اولیه ونیز کالاهای اساسی اختصاص داشت. در چنین شرایطی بود که زمزمه های آشتی و صلح بزرگ ایران و غرب به گوش می رسید. سفر پر بازتاب رییس جمهور وقت به کشورهای اروپایی ورویکرد آشتی جویانه اروپا وحتی آمریکا به ایران راه سرمایه گذاران بزرگ به ایران را باز کرد. توسعه صنهعت تروشیمی ونیز صنعت گاز د رعسویه شهروندان را راضی کرده بود و اعتراض به دولت از نظر اقتصادی کمتر علنی می شد یا به چشم نمی آمد.در سالهای ریاست جمهوری احمدی نژاد اما سیاست داخلی با ستیز شروع شد و پیامدهای انتخابات ریاست جمهور بهار 1380 کام ایرانیان را تلخ کرد. دولت وقت از سال 1384 تا 1392 صدها میلیارد دلا ردر آمد صادرات نفت را به هدر داد و رشدهای پایین و تپول پاشی دستاورد این سالها در اقتصاد بود. توزیع یارانه 45 هزارتومانی در مسیری قرار گرفت که با تورمه های 35 درصدی دبه سرعت ارزش واقعی اش را از بین برد. در سیاست خارجی ایران چندین بار با صدور قطعنامه های سازمان ملل وارد تنش با غرب شد. در این سالها بود که شهروندان ایرانی به مرور نارضایتی خود را از اداره اقتصاد و نیز مناسبات با جهان به شکل های گوناگون از تعادل خارج شد. با شروع کار دولت روحانی و دیده شدن ابرهای سفید آشتی با غرب دوباره چشم انداز روشنی برای ایرانیان پدیدارکرد. اوج رضایت ایرانیان هنگامی بود که محمد جواد ظریف در کنار نمایندگان آمریکا ، انگلستان و فرانسه و آلمان و مهمتر ا زهمه نماینده آمریکا ایستاد و با خنده های مشهورش نشان داد ایران کامیاب شده است یی از گردنه های سخت را پشت سر باگذارد اما این رویایی بیش نبود. شدت انتقادها از برجام ه اندازه ای گشسترش پیدا کرد که دولت بعدی آمریکا در چشم به هم زدنی قرارداد را پاره کرد. در این سالها یعنی از 1391 تا 1400 که دولت رییسی سرکار آمده است قیمت هردلار 27 برابر شد و قدرت خرید ایرانیان را لاغر و لاغر تر کرد. گرمای بالی نرخ های تورم بالا در 5 سال از ده سال دهه 1390 قدرت خرید ایرانیان را مثل برف ذوب کرد و ایرانیان فقیر تر شدند و روند فقر ادامه دارد. در حال حاضر ایران در ظاهر در داخل درگیری سیاسی ندارد و همه قدرت در اختیار چناح اصولرایان است. اما در دهه 1390 واین روزها گروههای گوناگون اجتماعی از چگونگی گردش روزگار اقتصادی نارضایتی دارند. در ماههای گذشتعه بازنشستگان ، آموزگاران ، کارکنان دستگاه قضا ، سرمایه گذاران خرده پا در بورس اوراق بهادار تهران ونیز گروهها و احزاب سیاسی هرروز ناراضی تر از روز پیش اعتراض خود را به شکل های گوناگون نشان می دهند. سیاست خارجی تنش زا و با درجه بالا در شکاف با غرب ایرانیان را خسته کرده است . واقعیت این است اگر روندها ی اقتصادی به مدار تعادل برنگردند و شاهد ادامه وضعیت موجود در سیاست داخلی و در اقتصاد و نیز در سیاست خارجی باشیم نارضایتی گسترده تر خواهد شد.