اتاق های بازرگانی مدارای فعال داشته باشند

ساعت 24 - با عبور از خردادماه به یک سالگی ریاست جمهوری سید ابراهیم رییسی نزدیک می شویم. رییس دولت سیزدهم از نظر با گرایش های سیاسی داخلی وخارجی با گرایش های دولت های حسن روحانی به طور معناداری تفاوت دارد. دراین دروه ده ماهه که دولت تاسیس شده و فعالیت می کند شوربختانه تعامل مناسبی با بخش خصوصی را تجربه نکرده است. شاید به این دلیل که احساس می شود مسایل ایران به اندازه ای حساس شده است که نمی توان پای بخش خصوصی را به وسط معرکه بازکرد و اطلاعات در اختیارشان قرارداد.

html>

از سوی دیگر میان فعالان بخش خصوصی ایران یک بحث گسترده هنوزهم وجود دارد که چه راههایی را باید رفت تا دولت از این اندیشه که بخش خصوصی نباید درامور مشارکت کند را کنار بگذارد. از سوی دیگر این پرسش وجوددارد که باید در تعامل نه چندان نزدیک با دولت به ارایه دیگاههای کارشناسانه درباره مسایل و موضوعهای کاربردی بسنده کرد یا درباره مسایل راهبردی؟

گروهی ازفعالان بخش خصوصی باوردارند ورود به مسایل راهبردی از سوی این بخش ضرورتی ندارد و مدیران دولت پس از سپری شدن چند ماه از وزارت هنوز به ژرفای مسایل راهبردی در اقتصاد پی نبرده اند و بهتر است با آنها در بستر و زمینه های کاربردی گفت وگو شود و از همین پایین گره ها را باز کرد تا فعالیت ها رونق بگیرد و از رخوت و سستی بیرون آید. این گروه باوردارند در صورتی که بخش خصوصی از این سطح عبورکند و به مسایل راهبردی بپردازد شبهه سیاست ورزی پیش می آید و دولت و مجلس به جای همدلی با بخش خصوصی آنها را رقیب پنداشته وراههای گفت وگو بسته می شود. در این صورت ورود به گفت وگو حتی در باره موضوعها و تنگناهای راهبردی نیز دشوار شده و به جداسازی بیشتر بخش خصوصی و دولت می رسیم. باور این گروه این است که باید با آرامش و درنگ و با اندیشه ها و طرحهای از پیش اندیشیده و چکش کاری شده و بدون تیزی و برندگی با دولت سیزدهم مدارا کرد و از پایین به بالا رفت تا مدیران میانی احساس سرخوردگی واینکه دور زده می شوند را نداشته باشند وکارها پیش برود . در غیر این صورت وبا توجه به اینکه کاراصلی از سوی همین گروه مدیران میانی وکارشناسان باید انجام شود ، این راه منطقی تر است.

گروهی از فعالان بخش خصوصی اما باوردارند حل یک مساله راهبردی در این وضعیت بسیار ضروری تر ازحل چند مساله کاربردی است و اگر دولت تازه در انتخاب راهبردها و مسایل کلان نتواند بهترین و بهره ورترین راهبرد را انتخاب کنند امیدواری به حل مسایل راهبردی به طور اصولی ومیان و بلند مدت ناممکن است. بنابر این بخش خصوصی باید تا جایی که توانایی کارشناسی و توانایی لابی گری در بخش های مختلف حکومت دارد دنبال این باشد که دراین مسیر گره های اصلی را با دولت در میان بگذارد. این گروه باور دارند تا روزی که ذهنیت مدیران رده نخست در دولت وسایر نهادها به تنگناهای راهبردی درراه درست نیفتد و گره های بزرگ باز نشودند امید بستن به بهتر شدن وضعیت کسب وکار بیهوده است. این گروه عقیده دارند به جای هدردادن امکانات و نیروی کارشناسی بخش خصوصی درراه متقاعد کردن مدیران میانی و کارشناسان باید دنبال متقاعد کردن کارشناسی بالا دستی های آنها باشیم و آنها را به دیدگاه کارشناسی تجهیز کرده و کاررا پیش ببریم. به طور مثال به باور گروه هواداران طرح مسایل راهبردی با دولت تازه ، اگر سیاست ارزی کارآمد و منطبق با نیازهای اقتصاد ایران و بخش خصوصی وتوسعه صادرات به صورت راهبردی دیده نشود و ثبات در این مقوله مهم پدیدار نشود چانه زدن در پایین در جایی ناگهان از تعادل خارج می شود وهمه رشته ها پنبه می شوند.

واقعیت این است که در میان تشکل های کارفرمایی بخش خصوصی که حالا از نظر شماره و کمیت قابل اعتنا بوده و به صورت تخصصی فعالیت دارند تشکل های نیرومند تری هستند که می توانند در سطحی بالاتر از تخصص و صنعت خود به تولید نظریه و دیدگاه کارشناسی بپردازند. نهاد اتاق بازرگانی صنایع ومعادن و اتاق های استانی نیز به دلیل داشتن منابع مناسب تر نسبت به تشکل ها و حضور قانونی در مراکز تصمیم سازی و تصمیم گیری ،با تجهیزوتقویت مرکز پژوهش ها ونیز شورای گفت وگوی دولت و بخش خصوصی توانایی گفت وگو با دولت درمسایل و مقوله های راهبردی را دارد. به نظر می رسد تمرکز و جداسازی نسبی دراین مقوله بسیار مهم و قبل از اینکه سیاستهای دولت تازه در سطح کلان سفت و غیر منعطف شوند باید به آن پرداخت. فرصت ها نباید از دست برود.