تهدید آمریکا با بستن قراردادهای بلند مدت با روسیه و چین

ساعت 24 - همیشه این پرسش وجود دارد که آیا سرمقاله یک روزنامه منسوب به نهادهای خاص مثلا سپاه پاسداران را باید انتشار دیدگاه آن نها دانست یا اینکه سردبیر این روزنامه ها آزادی عمل دارند درچارچوب های کلی تعریف شده نکاتی را درباره سیاست داخلی یا سیاست خارجی بنویسند. به هرحال در صورت قبول این نکته که روزنامه های خاص مثل روزنامه جوان در سرمقاله خود نکاتی را می نویسد که درباره آن درون نیروهای وابسته و گردانندگان اصلی روزنامه بحث شده است می توان گفت سردبیر جوان آمریکا را تهدید می کند اگر با ایران توافق نکند ایران با روسیه و چین قراردادهای بلند مدت می بندد و این یک زیان بزرگ برای غرب است .

html>

در سرمقاله امروز روزنامه جوان نوشته شده است : برای رسیدن به توافق هسته ای آمریکایی ها می گویند باید ایران سود بیشتری به انها بدهد سود پس بایدکاری کنیم امریکا احساس کند بدون توافق «بیشتر ضرر» می‌کند. این یعنی امریکا انجام توافق را سود بیشتر تلقی خواهد کرد. اکنون برای رساندن آن سود مطلوب امریکا دو راه داریم، توانمندی داخلی با مبارزه با فساد و پیمان‌های مدت‌دار جدید با شرق و همسایگان. همین پریروز پوتین برای ترساندن غرب از تحریم‌های بیشتر علیه روسیه، تهدید کرد که تحریم‌ها روسیه را به ایران نزدیک‌تر می‌کند. این یعنی پوتین یکی از سوراخ‌های سیاست خارجی امریکا را خوب شناخته است.به نظر می‌رسد امریکا به عنوان حلقه اولی و اصلی که باید توافق کند، بسیار بسیار بیشتر از آنکه به توافق نیازمند باشد و از آن سود ببرد، به همین حالت کنونی نیاز دارد و از آن هم برای رضایت صهیونیست‌ها و هم برای اداره متحدان اروپایی و هم برای مدیریت دو قدرت شرقی بهره می‌برد. ایران برای آنکه بتواند به توافقی که می‌خواهد و منافعش را تأمین می‌کند، دست یابد، چاره‌ای ندارد جز آنکه کاری کند نفع امریکا در توافق باشد و این ممکن نیست مگر اینکه امریکا بداند بدون توافق، ایران-اگرچه نه در کوتاه‌مدت- از جهت بی تفاوتی مقابل تحریم‌ها قدرتمندتر خواهد شد و نزدیکی اش به شرق بیشتر. تضمین توافق باید در دست ایران باشد، نه در دست امریکا. این واقعیتی حکیمانه است و البته منافاتی با آنکه ما در مذاکرات از غربی‌ها تضمین بخواهیم ندارد، زیرا آن یک روش دیپلماتیک است، ولی باید بدانیم که آن تضمین‌های امریکا هرچند مکتوب و هرچند ثبت‌شده در مجالس، به‌هم زدنش برای امریکا به یک دوربین تلویزیونی و یک فراخوان خبرنگاران نیاز دارد نه چیز بیشتر! زبان امریکا زبان «سود بیشتر» است. اگر ایران به این نقطه عمیق حکیمانه برسد که تضمین فقط می‌تواند در دست ما باشد، آن وقت شاید امریکا راحت‌تر بر سر عقل معاش‌اندیش خود بیاید. لازم است یادآوری کنم که رهبر انقلاب سال پیش در ششم مرداد پیش‌بینی کردند که امریکا هیچ‌وقت تحریم‌ها را برنمی‌دارد. درآن زمان می‌پنداشتم این پیش‌بینی نوعی دستور راه به کارگزاران داخلی است که منتظر رفع تحریم‌ها نمانند، اما با گذشت زمان و نزدیک‌شدن ثانیه‌ای و میلیمتری به توافق و سپس دورشدن کیلومتری و مدت‌دار از آن معلوم شد، حکمتی در آن پیش‌بینی بوده است که علاوه بر تعیین مسیر داخلی، بازگویی ذات منفت‌طلبانه امریکا نیز در آن هست: «امریکایی‌ها در زبان و وعده می‌گویند تحریم‌ها را برمی‌داریم، اما تحریم‌ها را برنداشتند و برنمی‌دارند، ضمن آنکه شرط هم می‌گذارند و می‌گویند که باید در همین توافق جمله‌ای بگنجانید که بعداً درباره برخی موضوعات صحبت شود و گرنه توافقی نخواهیم داشت. آن‌ها می‌خواهند با گذاشتن این جمله، بهانه‌ای برای دخالت‌های بعدی خود درباره اصل برجام و مسائل موشکی و منطقه‌ای فراهم کنند و اگر ایران حاضر به بحث درباره آن‌ها نشود بگویند توافق را نقض کرده‌اید و توافق، بی‌توافق.» همین سخنان رهبر معظم نشان می‌دهد که ایران باید تا کجا پیش برود که اگر تمایلی به توافق دارد، سود واقعی ایران و «بیشتر ضررنکردن» امریکا در این توافق باشد. ممکن است این راه طولانی باشد و ممکن است ما بتوانیم غرب را متقاعد کنیم که دیگر از بمب و از عقب‌نگه‌داشتن ایران حرف‌زدن، بی‌ثمر است و دیر شده است. در آن‌صورت توافق نزدیک هم خواهد بود.