جوانان ایرانی وسه راه سخت پیش رو
ساعت 24 - سرشماری سال 1355 نشان میدهد؛ جمعیت کشور در آن سال کمی کمتر از 34 میلیون نفر بوده است که تقریباً نیمی از آن بیسواد، نیمی ساکن روستا بوده و تقریباً 45 درصد به لحاظ سنی، کمتر از 15 سال داشتهاند. تعداد دانشجویان در آن سال تنها در حدود 150 هزار نفر بوده که نشان میدهد تقریباً به ازای هر 230 نفر یک دانشجو داشتهایم. این در حالی است که براساس نتایج سرشماری سال 1395، از 80 میلیون جمعیت کل کشور، تقریباً 60 میلیون نفر در شهر زندگی میکردهاند و تعداد دانشجویان حدود چهار میلیون نفر (به ازای هر 20 نفر یک نفر دانشجو) بوده است .
گزینه نخست مورد علاقه و تمایل بالای جوانان ایرانی اعم از پسران و دختران این است که بتوانند مهاجرت کرده و به کشورهایی که افق های روشن تری دارند بروند. با توجه به اینکه نرخ مهاجرت جوانان در همه کشورهای توسعه نیافته بالا است ونیز محدودیت های کشورهای مهاجر پذیر که بیشتر در اروپا و مجموعه غرب است روندی فزاینده دارد این یک گزینه رقابتی سخت شده و البته خواستاران قابل اعتنایی در میان جوانان ساکن سرزمین ایران دارد.
گزینه دوم جوانان بی خیالی و نشستن در خانه و دنبال کار دراین اداره یا آن اداره یا جاهای دیگر است. این گزینه نیز به دلیل نرخ بیکاری بالای جوانان ونیز تقاضای کاهنده برای نیروی کار به دلیل وضعیت نامساعد اقتصاد ملی چندان جذاب نیست. گشتن دنبال لابی نیرومند یا رقابت برای کارهای دیگر از چشم اندازهای این گروه دوم است.
گزینه سوم که این روزها شاهد آن هستیم پیوستن به صف معترضان به امید اصلاحات ساختاری در سیاست خارجی ونیز حکمرانی کارآمد است تا وضعیت به طور ریشه ای دگرگون شود. این چیزی است که البته نهادحکومت درایران از آن دوری می کند و تلاش می کند ابعاد اعتراض ها ها را کاهش داده و با راهبرد استفاده از روش های پیشین آن را مدیریت کند.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.