آبه مثل ماس یا چیزی متفاوت
ژاپن می تواند یخ ها را آب کند
ساعت24- درباره تاثیر سفر آبه بر مناسبات خصمانه ایران و آمریکا ارزیابیهای متفاوتی وجود دارد. شماری نگاه امیدوارانه به نتایج این سفر دارند برخی دیگر اما براین نظرند که او نیز همانند وزیر امور خارجه آلمان دست خالی بازخواهد گشت.
صادق زیباکلام : مقاومت ایران
من بههیچوجه باور ندارم که سفر شینزو آبه میتواند شکافی در یخ چهل ساله دشمنی میان ایران اسلامی و آمریکا ایجاد کند. همانطور که وزیر امور خارجه آلمان دست خالی و ناموفق از تهران بازگشت، آقای آبه هم ناموفق به ژاپن برخواهد گشت. دلیلش هم بسیار روشن است. درست است که ایران تحت فشار تحریمهاست و نگران حمله نظامی هم هست، اما اولا گمان میکند خطر حمله نظامی فعلا برطرف شده و ثانیا قصد دارد تا آنجا که بتواند در مقابل فشارهای اقتصادی تحمل کند. جمهوری اسلامی فکر میکند دست کم یک سال تا یک سال و نیم با اتکا به ذخایر ارزی که دارد میتواند تحریمها را تحمل کند و به شیوههای مختلف حداقل مواد غذایی و دارو را تامین کند. علت همه این مسایل، دشمنی با آمریکاست و علت اینکه جمهوری اسلامی حاضر به عادیسازی روابطش با آمریکا نیست این است که رهبران جمهوری اسلامی در چهل سال گذشته بیوقفه گفتهاند آمریکا دشمن نظام و انقلاب است. در این چهل سال، آمریکاستیزی عملا به هویت ایدئوژیک جمهوری اسلامی بدل شده است بهگونهای که نمیتوان وضعیتی را تصور کرد که در آن روابط بین جمهوری اسلامی و آمریکا عادی شده است. چنین امری، خلاف باور ائنولوژیک جمهوری اسلامی است، بههمین دلیل بسیار بعید میدانم که سفر آقای آبه هم بتواند این دیوار بلند دشمنی بین جمهوری اسلامی و آمریکا را خراب کند.
عباس عبدی: آبه با ماس فرق دارد
سفر نخست وزیر ژاپن را نمیتوان با سفر وزیر امور خارجه آلمان مقایسه کرد زیرا نگاه ایران به اروپا بهدلیل عملکرد ضعیف انها در اجرای برجام و نیز بیتوجهی ترامپ به اروپا، با نگاه ایران به ژاپن که در برجام نبوده است، فرق دارد. اتحادیه اروپا پس از گذشت یک سال، هنوز نتوانسته حداقل انتظارات را که شکل دادن یک ساز و کار مناسب مالی باشد، انجام دهد. بهعلاوه، آقای آبه، پس از سفر ترامپ به ژاپن برای سفر ایران ابراز آمادگی کرد و روز گذشته هم دوباره با ترامپ حرف زد. او در ضمن یک بسته روشن از پیشنهادهای مالی و خرید کالا و نفت به ایران داده است. این بسته شمال نوعی پیشخرید نفت و تهیه کالاهای مورد نیاز ایران است، اما ایران، چندان روی خوشی به آن نشان نداده است. آزادی نزار زاکا که درست پیش از آمدن شینزو آبه به ایران انجام شده، نشانهای از توافقاتی قبلی یا پیشتوافق است و از همه مهمتر، دیدار آقای آبه با رهبری است. همه اینها موجب میشود که سفر او به ایران را از دیگر سفرهای مشابه جدیتر تلقی کنیم.
ژاپن معجزه نمی کند
سفر نخست وزیر ژاپن به ایران مهم است زیرا ژاپن کشوری است که هم از لحاظ اقتصادی و هم سیاسی پراهمیت است. این کشور رابطه خوبی با آمریکا دارد و روابط سیاسی و اقتصادی و سیاسی آن با ایران هم در همین سالهای اخیر همیشه مناسب بوده است. بنابراین یک شخصیت سیاسی مهم آسیایی است و میتواند بر تحولاتی که باید در روابط ایران و آمریکا رخ دهد تاثیرگذار باشد. ژاپن روابط خیلی خوبی با تمام کشورهای منطقه خلیج فارس دارد و واردات نفتی آن از این منطقه از جمله از ایران است. بنابراین برای ژاپن امنیت این منطقه اهمیت زیادی دارد و در عین حال خرده حساب هم با ایران ندارد. فراموش نکنیم که ایران هم سیاست نگاه به شرق دارد و سالهاست که میخواهد با کشورهای آسیایی همکاری نزدیکتری کند. ژاپن در عین حال مورد تایید آمریکاست و وزنه مهمی در آسیاست و حضور این کشور.اگر این عوامل را با هم جمع کنیم اهمیت حضور ژاپن در دعوای میان ایران و آمریکا روشنتر میشود و این حضور میتواند تاثیر داشته باشد.اما با وجود همه اینها نتایج این سفر بسته به هردو طرف دعوا، به ویژه ایران دارد و نیز به این موضوع بستگی دارد که آیا واقعا ایران حاضر است که پای مذاکره مستقیم یا غیرمستقیم با آمریکا شود؟ در هرحال شینزو آبه نمیتواند معجزه کند. شینزو آبه فقط میتواند کمک کند که دو طرف باهم تماس بگیرند. بجز این، نه او و نه نماینده هیچ کشور دیگری، نمیتواند کاری بکند. شینزو آبه یکی از معتبرترین چهرههای بینالمللی است که در طول سالهای اخیر از ایران دیدن میکند. همین که او رنج سفر را قبول کرده، نشان دهنده اهمیتی است که ژاپنیها، آمریکایی و بقیه دنیا به نتیجه سفر او میدهند. ولی نتیجه گرفتن این سفر بستگی مستقیم به اراده تهران و رهبری جمهوری اسلامی برای رسیدن به نوعی از راهحل با جامعه جهانی دارد. در حال حاضر چنین نشانهای در تهران دیده نمیشود. چیزی که بخصوص جای نگرانی است، این است که تهران نقشه راه مشخصی هم برای خارج شدن از بحران ندارد و به نظر میرسد آقای شینزو آبه دست خالی از ایران برود، همانطور که وزیر خارجه آلمان دست خالی تهران را ترک کرد. این معنایش میتواند ادامه وضع موجود باشد. جمهوری اسلامی یقینا میخواهد تحت شرایط مطلوبی ازاین بحران بیرون بیاید. ولی شرایط مطلوب تهران را بقیه دنیا نمیپسندند. بنابراین هنوز نوعی دوگانگی در نحوه برخورد با تهران در جامعه جهانی وجود دارد. آمریکاییها اعمال فشارهای بیشتر را انتخاب کردهاند و اروپاییها و بعضی از کشورهای آسیایی در برخورد نرمتر با جمهوری اسلامی به نوعی از اشراف رسیدهاند. ولی آمدن آقای شینزو آبه هم میانجیگریاست و هم به نوعی دادن هشدار به ایران. اگر نخست وزیر ژاپن کاملا دست خالی از ایران برگردد، به نوعی هماهنگی جامعه جهانی علیه ایران ایجاد میشود.
منبع : دویچه وله
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.