ساعت 24 - اخبار تحولات سوریه در دوماه تازه سپری شده نشان می دهد اردوغان و پوتین راههای تازه ای برای نفوذ بیشتر در سوریه را جستجو کرده و تهران را دراین تحولات تازه بازی ندادند. درحالی که ایران انتظار دارد با توجه به حضور جدی و پرهزینه در تحولات سوریه در سالهای اخیر برا ی نگهداشتن بشار اسد برسر قدرت جایگاهی به اندازه روسیه و ترکیه داشته باشد اما ماکسیم عیسایف دررسانه رادیو روسی نوشته است رهبران روسیه و ترکیه ایران رادست کم گرفته و به همین دلیل ایران از این شرایط ناراحت است.
dir="RTL">این تحلیلگر می نویسد: "این واقعیت که پوتین و اردوغان، روحانی را به سوچی دعوت نکردند و حتی حمایت او را نیز به حساب نیاوردند، دلالت بر این می کند که احتمالا نفوذ ایران در کشوری که برای محافظت از آن قربانیان زیادی متحمل شده، کم شده است حس غبطه ای که به حسن روحانی، رئیس جمهور ایران، در زمان دیدار ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه و رجب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه در سوچی، دست داد را می شود بخشید، دیداری که در چارچوب آن، طرفین درصدد تهیه توافقی برای ایجاد منطقه حائل در شمال شرق سوریه بودند. آیا دعوت نامه روحانی در پست گم شده است" درنوشت وی که از سوی سایت دیپلماسی ایرانی به فارسی ترجمه شده آمده است: دلایلی وجود دارند که می توانند آنچه اتفاق افتاده است را روشن کنند. تحریم های آمریکا موقعیت ایران در سوریه را تضعیف کرده و اقتصاد ایران در شرایط سقوط آزاد قرار گرفته است. منابع ایران با منابعی که روسیه و ترکیه می توانند برای دستیابی به منافع خود در سوریه استفاده کنند قابل مقایسه نیست. بلندپروازی های منطقه ای ایران نیاز به توزیع دقیق منابع در حال کاهش در سراسر منطقه دارد، از یمن و خلیج فارس گرفته تا عراق، سوریه و لبنان.
|ز سوی دیگر، اعتراضات گسترده ای که در کشورهای همسایه سوریه شعله ورشده اند نیز می توانند به کاهش نفوذ ایران کمک کنند. این اعتراضات توجه مقامات تهران را همانند "حزب الله" لبنان و نیروهای خودجوش شیعه در عراق به سمت خود جلب کرده است
.در چنین شرایطی، پوتین و اردوغان شاید به این نتیجه رسیده اند که می توانند به خودشان اجازه دهند اهمیت ایران را دست کم بگیرند. البته ایران از روابط صمیمانه هم با روسیه و هم با ترکیه حمایت می کند. طی چند سال گذشته، هر سه کشور به دلیل نارضایتی مشترک خود از اقدامات آمریکا باهم متحد شده اند. در سوریه، منافع سه کشور گاه با هم منطبق بود. ایران و روسیه تصمیم گرفتند از بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه حمایت کنند و با حضور نظامی آمریکا در خاک سوریه مخالفت کردند .مقامات تهران نارضایتی ناچیزی از عملیات نظامی ترکیه در سوریه ابراز کردند و موافق میانجیگری بین ترک ها و کردهای سوریه بودند. ایران مانورهای غیرقابل برنامه ریزی نظامی را در مرزهای خود با ترکیه انجام داد تا به اردوغان و پوتین یادآوری کند که آنها تنها بازیکنان اصلی این منطقه نیستند. با این حال، هیچ نشانه ای وجود ندارد که ایران بتواند نیروهای خود را به سوریه بفرستد تا حضور خود را گسترش دهد
. درعوض، ایران همچنان با نگرانی مواظب این است که روسیه و ترکیه چطور از کاهش حضور نظامی ایالات متحده در خاک سوریه برای گسترش حوزه های نفوذ خود سود می برند.
تحت شرایط دیگر، توافق بین پوتین و اردوغان به ایران این امکان را می دهد که روابط خود با اسد را به هزینه روسیه تقویت کند. تمایل مسکو و آنکارا برای محافظت از یک قطعه از خاک سوریه بعید است که به مذاق مقامات دمشق خوش بیاید. اسد در آستانه دیدار دو رهبر در سوچی، اردوغان را "دزدی" خواند که می خواهد قلمرو سوریه را بدزدد.واکنش اسد به حمله ترکیه به توافق با کردها منجرشد؛ دمشق کسانی را که قبلاً به چشم یک دشمن فانی می دید، عفو کرد. اسد قصد دارد کردها را به رویارویی با ترکیه تشویق کند. اما اگر او روی حمایت مقامات تهران از حامیان خود حساب بازمی کند، پس در آن صورت ناامید خواهد شد. ایران بدون این هم دشمنان کافی دارد، بعید است که بتواند از پس مقاومت در برابر اقدامات ترکیه و روسیه برآید.ممکن است روحانی با این امید که بتواند در دور بعدی مذاکرات به عنوان شخصیت کلیدی ظاهر شود، تا حدی احساس راحتی کند. لیکن، او تاکنون نقش یک تماشاگر ساده را بازی کرده است، نه یک بازیکن.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.