کد خبر
468727
چرا برخی علیرغم هشدارها باز هم نسخه غیرقانونی فیلم‌ها را تماشا میکنند؟
ساعت 24- حتما به یاد دارید تا همین چند سال پیش، قبل از شروع فیلم‌ها در سینما پیامی از سوی اهالی سینما پخش می‌شد و درمورد آسیب‌های خرید فیلم‌های قاچاق‌شده هشدار می‌داد. مدتی شاید حدود یک یا دو سال تب وحشتناک قاچاق فیلم‌های روی پرده فروکش کرده بود اما همچنان نسخه‌های اینترنتی در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شد اما بعد از چند ماه حتی کانال‌های تلگرامی هم به دلیل برخوردهای قانونی از این کار دست برداشتند اما حالا انگار دوباره موج تازه‌ای از قاچاق فیلم‌های سینمایی به راه افتاده است.
از «سرخپوست» تا «رستاخیز»
از وقتی که سیستم‌های صوتی و تصویری پیشرفت کردند و امکان کپی‌کردن سریع اطلاعات فراهم شد، سینما هم به بیماری قاچاق فیلم مبتلا شد. با ورود اینترنت و آسان بودن امکان به اشتراک‌گذاری داده‌ها، این بیماری رشد یافت و حالا تبدیل به بیماری مزمنی شده که انگار هر از چندگاهی دوباره عود می‌کند و دوباره تن رنجور سینما را می‌آزارد. به تازگی کارگردان فیلم «سرخپوست» از انتشار نسخه پرده‌ای این فیلم در فضای مجازی و نبود برخورد جدی و قاطع با سارقان و قاچاقچیان فیلم‌های سینمایی انتقاد کرده است. نیما جاویدی در متنی نوشته است: «صفحات مجازی پر شده از نسخه غیرقانونی و بی‌کیفیت فیلم «سرخپوست» که از روی پرده برداشته شده است و متاسفانه برخورد با سارقان و قاچاقچیان فیلم‌های سینمایی در فضای مجازی به هیچ وجه قاطعانه و جدی نیست. دزدان با وقاحت و خیال راحت حالا دیگر فیلم‌ها را از روی پرده سینما می‌دزدند و انگار نه انگار!
نگذاریم این دزدی و بالا رفتن از دیوار سینما تبدیل به امری عادی شود. باور کنید کار به جایی رسیده که بیم تجاری می‌رود و امنیت و آرامش صاحبان فیلم‌ها مختل شده است.
به نمایندگی از طرف بیش از یکصد نفر از عوامل و دست‌اندرکاران فیلم سینمایی «سرخپوست» که ماحصل تلاش شبانه‌روزی‌شان در روز روشن به یغما رفته از متولیان محترم برقراری امنیت در این حوزه می‌خواهم یک بار برای همیشه با برخورد قاطع و سریع خود ضمن برقراری آرامش به این اوضاع خاتمه دهند که دیگر دزدان مال مردم جرات نکنند چنین بی‌پروا و گستاخانه در روز روشن اموال‌مان را به تاراج ببرند. در ادامه اطمینان دارم مخاطبان فهیم فیلم‌های سینمای ایران حتی اگر فرصت دیدن این فیلم روی پرده سینما را پیدا نکرده باشند، به احترام خودشان هم که شده حاضر به دیدن نسخه بی‌کیفیت و پرده‌ای فیلم نخواهند شد».
کمی پیش‌تر هم سیدجمال ساداتیان، تهیه‌کننده فیلم «متری شیش‌ونیم» درباره ماجرای قاچاق فیلمش گفته بود: «بعد از نوروز امسال، روزنامه‌ای جلسه نقد و بررسی برای فیلم «متری شیش‌ونیم» برگزار کرد که چهار نفر برای آن نشست دعوت شده بودیم. قبل از اینکه مصاحبه شروع شود، فرصتی بود و من کنجکاو شدم که هرکس فیلم را کجا و با چه کیفیتی دیده است. از همه پرسیدم و پاسخ دادند، تا نوبت به یک دکتر جامعه‌شناس رسید که وی گفت «یک نفر دیشب از وزارت ارشاد فیلم را به خانه من آورد، آن را دیدم.» برای من کنجکاوی پیش آمد که او چه کسی بوده است. وی جواب داد «اکنون مرتبط نیستم چون با واسطه بوده است، می‌پرسم چند روز دیگر خبر می‌دهم»، وقتی به او زنگ زدم گفت کسی که این کار را کرده خیلی ناراحت شده و گفته نامی از من نبرید برای من بد می‌شود. وقتی من پیگیری بیشتری کردم، او عصبانی شد و تلفن را قطعا کرد. من دیگر پیگیر نبودم تا اینکه این اتفاق افتاد و فیلم بیرون آمد، یکی از شهود من او و افرادی بودند که در آن جلسه حضور داشتند و می‌توانند شهادت دهند».
چند روز پیش از این اتفاق هم انجمن تهیه‌کنندگان مستقل به دنبال قاچاق فیلم‌های سینمایی «رستاخیز» و «رحمان ۱۴۰۰»، متنی را با این مضمون منتشر کرد: «بسیار متاسفیم که هر هفته خبری از قاچاق و سرقت تولیدات سینمایی منتشر می‌شود. هر قاچاق یعنی نابودی سرمایه و به تاراج رفتن زحمت، توان و انرژی سینماگران شریف ایرانی.
ما تهیه‌کنندگان سینمای ایران به دنبال پاسخ این پرسشیم که چرا نهادهای دولتی و نظارتی همواره در برابر قاچاق آثار سینمایی آنگونه که باید و شاید عمل نمی‌کنند؟
آیا سینما برای‌شان بی‌ارزش است که انگیزه پیگیری و ردیابی مجرمان قاچاقچی را ندارند یا اینکه توان نظارتی مواجه با قاچاقچیان را ندارند؟ که البته این دومی بعید به نظر می‌رسد.
انجمن تهیه‌کنندگان مستقل بر این باور است که تنها راه رسیدن به سینمای ملی و تدام صنعت سینما ایجاد فضای امن سرمایه‌گذاری برای تولید فیلم است و تا زمانی که این فضا ایجاد نشود سینمای ایران با مشکل رشد و تولید آثار ارزشمند روبه‌رو خواهد بود.
قاچاق و سرقت تولیدات سینمایی نتیجه‌ای جز ریسک سرمایه‌گذاری، توقف تولیدات، بیکاری سینماگران و نابودی تدریجی سینما را نخواهد داشت. لطفا قاچاق و سرقت فیلم‌ها را جدی بگیرید».
چرا فیلم کپی؟
کپی کردن یک فیلم البته که کاری خلاف قانون، شرع و اخلاق است اما در ماجرای قاچاق فیلم، تنها قاچاق کننده عنصر موثر نیست بلکه کسانی که از این نسخه‌های غیرقانونی استفاده میکنند نیز در این ماجرا تاثیرگذارند. بنابراین شاید باید علت‌های دانلود این نسخه‌ها توسط برخی افراد هم مورد بررسی قرار بگیرد. سینما رفتن در روزگار امروز که شرایط اقتصادی، شرایط باثبات و مناسبی نیست و هر روز سبد کالاهای فرهنگی خانواده‌ها کوچک و کوچک‌تر می‌شود، سرگرمی و تفریح گرانی است. یک خانواده 4 نفره باید مبلغی بیش از 100 هزار تومان را برای یک فیلم در سینما هزینه کند که شامل بلیت، تنقلات و رفت‌وآمد می‌شود. از سوی دیگر ممکن است فیلم‌هایی که به اصطلاح هیت می‌شوند و سروصدایی به پا میکنند افراد را ترغیب کنند تا زودتر از آنکه نسخه خانگی فیلم به بازار عرضه شود، آن را ببینند و به همین علت دست به دانلود فیلم بزنند. گاهی هم ممکن است حتی توان اقتصادی تهیه نسخه خانگی همه فیلم‌های مورد علاقه برای فرد فراهم نباشد و درپی این اتفاق دست به دانلود غیرقانونی بزند. اما البته نمی‌توان منکر این شد که برخی نیز از سر بی‌توجهی به حقوق مولفان دست به این اقدام می‌زنند.
گرچه فرهنگ‌سازی راه حل طولانی‌مدت برخورد با مقوله‌ای مثل قاچاق فیلم است اما نباید حقوق مولفان فعلی را هم به بهانه نتیجه‌بخش بودن فرهنگ‌سازی رها کرد. امروز نهادهایی مثل وزارت فرهنگ و ارشاد و پلیس فتا از جمله نهادهایی هستند که می‌توانند با مقوله نسخه قاچاق مبارزه کنند. همین چند وقت پیش بود که اکثر سایت‌های دانلود فیلم در حمایت از وی.او.دی‌ها و شبکه‌های تصویری اینترنتی مسدود شدند، کانال‌های تلگرامی هم چندین ماه است به دلیل برخورد مناسب نهادهای ذی‌ربط دیگر اقدام به انتشار نسخه قاچاق فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی نمی‌کنند. اما همچنان شاهد برخی شیطنت‌ها در توزیع نسخه قاچاق فیلم‌های سینمایی هستیم که نیازمند تشدید برخوردها با عوامل انتشار این نسخه‌های قاچاق است، برخوردی که مشخص نیست چرا همچنان گاهی به نظر با تعلل صورت می‌گیرد.
دیدن نسخه قاچاق فیلم‌ها تنها دیدن یک فیلم بدون پرداخت هزینه نیست، ضربه‌ای به پیکر صنعت سینما است که اگر ادامه پیدا کند، سرمایه‌گذاری در این بخش را با خطرات بسیاری روبه‌رو خواهد کرد که درپی آن شاید روزی دیگر همین سینمای نیم‌بند را هم نداشته باشیم. پس بیایید برای کمک به هنر سینما دیگر فیلم قاچاق نبینیم.
از وقتی که سیستم‌های صوتی و تصویری پیشرفت کردند و امکان کپی‌کردن سریع اطلاعات فراهم شد، سینما هم به بیماری قاچاق فیلم مبتلا شد. با ورود اینترنت و آسان بودن امکان به اشتراک‌گذاری داده‌ها، این بیماری رشد یافت و حالا تبدیل به بیماری مزمنی شده که انگار هر از چندگاهی دوباره عود می‌کند و دوباره تن رنجور سینما را می‌آزارد. به تازگی کارگردان فیلم «سرخپوست» از انتشار نسخه پرده‌ای این فیلم در فضای مجازی و نبود برخورد جدی و قاطع با سارقان و قاچاقچیان فیلم‌های سینمایی انتقاد کرده است. نیما جاویدی در متنی نوشته است: «صفحات مجازی پر شده از نسخه غیرقانونی و بی‌کیفیت فیلم «سرخپوست» که از روی پرده برداشته شده است و متاسفانه برخورد با سارقان و قاچاقچیان فیلم‌های سینمایی در فضای مجازی به هیچ وجه قاطعانه و جدی نیست. دزدان با وقاحت و خیال راحت حالا دیگر فیلم‌ها را از روی پرده سینما می‌دزدند و انگار نه انگار!
نگذاریم این دزدی و بالا رفتن از دیوار سینما تبدیل به امری عادی شود. باور کنید کار به جایی رسیده که بیم تجاری می‌رود و امنیت و آرامش صاحبان فیلم‌ها مختل شده است.
به نمایندگی از طرف بیش از یکصد نفر از عوامل و دست‌اندرکاران فیلم سینمایی «سرخپوست» که ماحصل تلاش شبانه‌روزی‌شان در روز روشن به یغما رفته از متولیان محترم برقراری امنیت در این حوزه می‌خواهم یک بار برای همیشه با برخورد قاطع و سریع خود ضمن برقراری آرامش به این اوضاع خاتمه دهند که دیگر دزدان مال مردم جرات نکنند چنین بی‌پروا و گستاخانه در روز روشن اموال‌مان را به تاراج ببرند. در ادامه اطمینان دارم مخاطبان فهیم فیلم‌های سینمای ایران حتی اگر فرصت دیدن این فیلم روی پرده سینما را پیدا نکرده باشند، به احترام خودشان هم که شده حاضر به دیدن نسخه بی‌کیفیت و پرده‌ای فیلم نخواهند شد».
کمی پیش‌تر هم سیدجمال ساداتیان، تهیه‌کننده فیلم «متری شیش‌ونیم» درباره ماجرای قاچاق فیلمش گفته بود: «بعد از نوروز امسال، روزنامه‌ای جلسه نقد و بررسی برای فیلم «متری شیش‌ونیم» برگزار کرد که چهار نفر برای آن نشست دعوت شده بودیم. قبل از اینکه مصاحبه شروع شود، فرصتی بود و من کنجکاو شدم که هرکس فیلم را کجا و با چه کیفیتی دیده است. از همه پرسیدم و پاسخ دادند، تا نوبت به یک دکتر جامعه‌شناس رسید که وی گفت «یک نفر دیشب از وزارت ارشاد فیلم را به خانه من آورد، آن را دیدم.» برای من کنجکاوی پیش آمد که او چه کسی بوده است. وی جواب داد «اکنون مرتبط نیستم چون با واسطه بوده است، می‌پرسم چند روز دیگر خبر می‌دهم»، وقتی به او زنگ زدم گفت کسی که این کار را کرده خیلی ناراحت شده و گفته نامی از من نبرید برای من بد می‌شود. وقتی من پیگیری بیشتری کردم، او عصبانی شد و تلفن را قطعا کرد. من دیگر پیگیر نبودم تا اینکه این اتفاق افتاد و فیلم بیرون آمد، یکی از شهود من او و افرادی بودند که در آن جلسه حضور داشتند و می‌توانند شهادت دهند».
چند روز پیش از این اتفاق هم انجمن تهیه‌کنندگان مستقل به دنبال قاچاق فیلم‌های سینمایی «رستاخیز» و «رحمان ۱۴۰۰»، متنی را با این مضمون منتشر کرد: «بسیار متاسفیم که هر هفته خبری از قاچاق و سرقت تولیدات سینمایی منتشر می‌شود. هر قاچاق یعنی نابودی سرمایه و به تاراج رفتن زحمت، توان و انرژی سینماگران شریف ایرانی.
ما تهیه‌کنندگان سینمای ایران به دنبال پاسخ این پرسشیم که چرا نهادهای دولتی و نظارتی همواره در برابر قاچاق آثار سینمایی آنگونه که باید و شاید عمل نمی‌کنند؟
آیا سینما برای‌شان بی‌ارزش است که انگیزه پیگیری و ردیابی مجرمان قاچاقچی را ندارند یا اینکه توان نظارتی مواجه با قاچاقچیان را ندارند؟ که البته این دومی بعید به نظر می‌رسد.
انجمن تهیه‌کنندگان مستقل بر این باور است که تنها راه رسیدن به سینمای ملی و تدام صنعت سینما ایجاد فضای امن سرمایه‌گذاری برای تولید فیلم است و تا زمانی که این فضا ایجاد نشود سینمای ایران با مشکل رشد و تولید آثار ارزشمند روبه‌رو خواهد بود.
قاچاق و سرقت تولیدات سینمایی نتیجه‌ای جز ریسک سرمایه‌گذاری، توقف تولیدات، بیکاری سینماگران و نابودی تدریجی سینما را نخواهد داشت. لطفا قاچاق و سرقت فیلم‌ها را جدی بگیرید».
چرا فیلم کپی؟
کپی کردن یک فیلم البته که کاری خلاف قانون، شرع و اخلاق است اما در ماجرای قاچاق فیلم، تنها قاچاق کننده عنصر موثر نیست بلکه کسانی که از این نسخه‌های غیرقانونی استفاده میکنند نیز در این ماجرا تاثیرگذارند. بنابراین شاید باید علت‌های دانلود این نسخه‌ها توسط برخی افراد هم مورد بررسی قرار بگیرد. سینما رفتن در روزگار امروز که شرایط اقتصادی، شرایط باثبات و مناسبی نیست و هر روز سبد کالاهای فرهنگی خانواده‌ها کوچک و کوچک‌تر می‌شود، سرگرمی و تفریح گرانی است. یک خانواده 4 نفره باید مبلغی بیش از 100 هزار تومان را برای یک فیلم در سینما هزینه کند که شامل بلیت، تنقلات و رفت‌وآمد می‌شود. از سوی دیگر ممکن است فیلم‌هایی که به اصطلاح هیت می‌شوند و سروصدایی به پا میکنند افراد را ترغیب کنند تا زودتر از آنکه نسخه خانگی فیلم به بازار عرضه شود، آن را ببینند و به همین علت دست به دانلود فیلم بزنند. گاهی هم ممکن است حتی توان اقتصادی تهیه نسخه خانگی همه فیلم‌های مورد علاقه برای فرد فراهم نباشد و درپی این اتفاق دست به دانلود غیرقانونی بزند. اما البته نمی‌توان منکر این شد که برخی نیز از سر بی‌توجهی به حقوق مولفان دست به این اقدام می‌زنند.
گرچه فرهنگ‌سازی راه حل طولانی‌مدت برخورد با مقوله‌ای مثل قاچاق فیلم است اما نباید حقوق مولفان فعلی را هم به بهانه نتیجه‌بخش بودن فرهنگ‌سازی رها کرد. امروز نهادهایی مثل وزارت فرهنگ و ارشاد و پلیس فتا از جمله نهادهایی هستند که می‌توانند با مقوله نسخه قاچاق مبارزه کنند. همین چند وقت پیش بود که اکثر سایت‌های دانلود فیلم در حمایت از وی.او.دی‌ها و شبکه‌های تصویری اینترنتی مسدود شدند، کانال‌های تلگرامی هم چندین ماه است به دلیل برخورد مناسب نهادهای ذی‌ربط دیگر اقدام به انتشار نسخه قاچاق فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی نمی‌کنند. اما همچنان شاهد برخی شیطنت‌ها در توزیع نسخه قاچاق فیلم‌های سینمایی هستیم که نیازمند تشدید برخوردها با عوامل انتشار این نسخه‌های قاچاق است، برخوردی که مشخص نیست چرا همچنان گاهی به نظر با تعلل صورت می‌گیرد.
دیدن نسخه قاچاق فیلم‌ها تنها دیدن یک فیلم بدون پرداخت هزینه نیست، ضربه‌ای به پیکر صنعت سینما است که اگر ادامه پیدا کند، سرمایه‌گذاری در این بخش را با خطرات بسیاری روبه‌رو خواهد کرد که درپی آن شاید روزی دیگر همین سینمای نیم‌بند را هم نداشته باشیم. پس بیایید برای کمک به هنر سینما دیگر فیلم قاچاق نبینیم.
منبع : روزنامه ابتکار
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.