تحلیل محمد پارسا رییس فدراسیون صادرات انرژی ازتوقف صادرات گازبه ترکیه

حسرت زنگنه رنج ما هست

ساعت 24 - آن دقیقه هایی که بیژن زنگنه درباره سست رفتاری مقامهای ترکیه در ترمیم خط لوله گاز ایران به ترکیه می گفت بدون تردید از دردناک ترین دقایق کاری یک وزیر باسابقه نزدیک به 16 سال وزارت برنفت وگاز ایران است.

dir="RTL">شاید بیژن زنگنه در آن دقایق اندوه باری که از بد عهدی مدیران ترکیه می گفت یاد حرفهایی که در باره ساخت تمدنی تازه بر پایه تولید و صادرات گاز از میدان گازی پارس جنوبی در یکی از مناطق محروم ایران نیز برزبان آورده بود نیز افتاد که وعده آن را داده بود و حالا شکاف بزرگی بین آن آرزو و واقعیتها می بیند. اینکه ترکیه بخواهد بازارهای واردات گاز خود را چندپاره کند و گاز ایران را خریداری نکند به هر حال حق این کشور است اما اینکه ما نتوانیم بازاری که به سختی به دست آوریم را صیانت کنیم نیزحرف دیگری است. زنگنه وزیر نفت ایران پیش از این نیز گفته بود مشتریان قدیمی نفت ایران دیگر جواب تلفن مار ا نیز نمی دهند و به بازارهای دیگر روی آورده اند. این حرفهایی که بر زبان بالاترین مقام اجرایی نفت وگاز ایران می آید دنیایی از رنج را به درون ذهن و دل این مدیر ایرانی می ریزد و باید قبول کنیم رنجی که اومی کشد دردی است که برجان ایرانیان می افتد. این اتفاق خوبی بود که ایران در اوج قدرت و شکوه اقتصادی و با پشتوانه درآمدهای ارزی به دست آمده از صادرات فرآوردهای گران قیمت انرژی از فروش و صادرات نفت خام و گاز مایع طبیعی دست بکشد و این را با افتخار اعلام کند اما بیژن زنگنه نیک می داند که این روزها روزهای افتخار اقتصاد ایران نیست. واقعیت این است که حتی می توان تصور کرد ایران در بهترین وضعیت اقتصادی بازهم باید بتواند نفت خام و گاز طبیعی صادر کرده و منابع آن را به جای هزینه های جاری به عمران و آبادی ونیرومند سازی زیربناهای ایران اختصاص دهد. حالا اما در وضعیتی هستیم که متاسفانه ازآن همه ذخایر گاز ایران کمترین میزان صادرات را درمیان کشورهای دارنده گاز داریم و شوربختانه در بازار جهانی گازسری درمیان سرها در نیاورده ایم. آنقدر که بیژن زنگنه از میزان هدررفت ثروت نفت وگاز ایران واحتمال اینکه در آینده ای نه چندان دور ایران دیگر جایی در میان کشورهای صادرکننده گاز و انواع مشتقات آن نداشته باش شاید کمتر کسی خبر دارد و این است که رنج اونیز بیشتر است. کاش از همین امروز دل وجان وذهن مدیران ایران به هردلیل و در ژرفای وجودشان ببه آینده گاز ایران معطوف شود و تلنگری بر آنها وارد شود که از این روزهای سخت عبور کنند. ایران می توانست وهنوزهمه روزنه ها بسته نشده که نتواندصادرکننده اول گاز به اروپا و هند شود و از ثروت خفته در دل دریاها و دشتهایش برای ایرانیان درآمد ارزی مناسب به دست آورد. شاید درد و حسرت زنگنه این است که می بیند روزنه ها چگونه یک به یک برروی شانس گازی ایران برای تبدیل شدن به صادرکننده بزرگ گاز بسته می شود. به یاری وزیر نفت ایران – هرکس که هست وخواهدشد - برویم و با گفتار و نوشتارهای کارشناسانه در باره امروز وفردای شانس گازی ایران راهها را بازنگهداریم.

کاش آقای زنگنه نیز با ایستادگی بیشتر برای رقابتی کردن صادرات گاز به ترکیه ونشان دادن انعطاف بیشتر در زمینه قیمت راه ثبات و ماندگاری ایران دربازار ترکیه را هموار می کرد و اجازه نمی داد کشور آذر بایجان یا روسیه جای ایران را بگیرند.