تاریکی و سرمای زمستان وکرونا و دلتنگی ادمیان

ساعت 24-محدودیت و تعطیلی‌های تمام‌عیار شاید در خیلی جاها برداشته شده باشند اما تابستان هم به پایان رسیده است. روزها کوتاه‌تر و تاریک‌تر و هوا سردتر شده و نمی‌شود در فضای باز مهمانی گرفت. در نقاط سردسیر نیمکره شمالی کم‌کم متوجه می‌شویم که در ماه‌های آینده زندگیمان بسیار محدودتر خواهد شد

با مردم که حرف می‌زنی، برای خیلی‌ها گذراندن روزهای تاریک و سرد پاییز و زمستان در مقایسه با محدودیت و تعطیلی‌های تمام‌عیار سخت‌تر به نظر می‌رسد؛ اینکه نمی‌توانیم برای چیزی برنامه‌ریزی کنیم، نامعلوم بودن رخدادهای آینده، کمبود جدی سرگرمی و اینکه نمی‌دانیم آیا می‌توانیم مادرتان را برای کریسمس ببینیم.خلاصه اینکه بعد از این شش ماه خیلی‌ها تخلیه عاطفی شده‌اند و انرژی‌شان تمام شده است.
'نمی‌توانم زندگیم را تعطیل کنم'
ناتالی وایت تابستان امسال از دانشگاه سَلفورد فارغ‌التحصیل شد. او به یاد می‌آورد که "ما هم مثل بسیاری از دانشجویان، جشن فارغ التحصیلی نداشتیم. خیلی اسباب تاسف بود".او کار پیدا کرد و برای یک وب‌سایت تولید محتوا می‌کرد ولی سلامت روانش رو به وخامت گذاشت و کارش پیش نرفت. او استعفا داد:"گیر افتادن در خانه و دوری از خانواده و دوستان برایم خیلی سخت بود. اضطراب زیاد بود و اخبار ویروس مرا از انرژی تخلیه می‌کرد." کریسمس سال قبل نامزد ناتالی در بیمارستان بستری شد و "خیلی نگران بودم که اگر دوباره در بیمارستان بستری شود نتوانم پیشش بمانم. اینکه ممکن است دوباره همان وضعیت را تجربه کنیم، جدا نمی‌دانم احساسم در این باره چیست. اگر دوباره زندگیم را متوقف کنم، به نظرم منفجر خواهم شد. فکر نمی‌کنم دیگر تحملش را داشته باشم".
ناتالی تنها نیست.
کریس اُسولیوان از بنیاد سلامت روان می‌گوید: "در دوره محدودیت و تعطیلی سعی کردیم خود را با مشکلات روزمره وفق دهیم اما نادیده گرفتن عوارض روحی و عاطفی آن کار راحتی نیست و برای بهبود هم فرصت کافی نداشته‌ایم".بعد از سخت ترین ماه‌های زندگی برای بیشتر ما، "اینکه به گذشته بازگردیم آسان نیست. همه از پا افتاده‌ایم و حالا باید همگی آن را تکرار کنیم".کریس می‌گوید دلیلی ندارد وانمود کنیم که این کار راحت است با این حال راه‌هایی هستند که به خودمان کمک کنیم. بسیاری از آنها در این خلاصه می‌شوند که فقط نگران چیزهایی باشیم که در کنترل‌مان هستند. گفتنش آسان است ولی وقتی نگران بیکاری و بی‌پولی هستید عمل کردن به آن آسان نیست.
فیل را چگونه می خورند ؟ هر دفعه یک تکه از فیل را می خورند
این یک تمثیل عجیب است ولی اصطلاح خوبی است در تایید آنچه کریس می‌گوید: "در ماه‌های آینده اتفاقاتی خواهند افتاد که نمی‌توانیم برایشان برنامه‌ریزی کنیم. نمی‌دانیم کریسمس کجا خواهیم بود، حتی نمی‌دانیم ماه آینده کجا خواهیم بود".کریس توصیه می‌کند هر روز تمرکزمان بر چیزهایی باشد که می‌توانیم کنترل‌شان کنیم: "هدف کوتاه مدت داشته باشید، برای یک ساعت بعد یا روز بعد یا هفته آینده. نگران آینده نباشید".
'چطور شش ماه دیگر این وضع را ادامه دهم؟'
جنی ماندی در یک کشتی تفریحی کار می‌کرد که با کرونا مواجه و دو ماه در کابینش حبس شد. این کشتی در آب‌های خارجی بود و دنبال کشوری می‌گشت که اجازه لنگر انداختن دهد. جنی می‌گوید: "واقعا وحشتناک و پر از تنهایی بود". این خانم ۲۸ ساله اهل ساوتمپتون پیشتر هم مشکل سلامت روان داشت ولی حالا همه چیز برایش سخت‌تر شده است.او می‌گوید: "اجرا و آواز اضطرابم را تخفیف می‌داد، به من هیجان می‌داد. ده سال بود با گروهی کار می‌کردم اما الان دیگر آنها را نمی‌بینم. نزدیک هم زندگی نمی‌کنیم. موسیقی اما برای من مثل درمان است. تا به حال نفهمیده بودم که چقدر به آن احتیاج دارم".جنی هم مانند بسیاری فکر می‌کرد در این همه‌گیری در مسیر درست حرکت می‌کنیم و بعد از تابستان اوضاع بهتر می‌شود: "این شش ماه را گذراندم اما آیا می‌توانم شش ماه دیگر اینگونه که اینقدر برایم بیگانه است زندگی کنم؟ این از همه سخت‌تر است".بیشتر توصیه‌ها در این باره است که چطور به خودمان کمک کنیم از پس اوضاع بربیاییم ولی کارهایی هم هست که بهتر است انجام‌شان ندهیم؛ به توصیه کریس اُسولیوان:
به گمانه زنی‌ها در باره کرونا در شبکه های اجتماعی زیاد توجه نکنید
نگران این نباشید که دیگران در قبال محدودیت‌ها چه می‌کنند؛ کاری از دست شما برنمی‌آید
زیاد اخبار نگاه نکنید
نکته مهم دیگر اینکه خودتان را با دیگران مقایسه و قضاوت نکنید. ما نمی‌دانیم در فکر دیگران چه می‌گذرد: "ما معمولا درونمان را با بیرون دیگران مقایسه می‌کنیم".

منبع : بی بی سی
فعلا کارهایی را می‌توانیم انجام دهیم که در دوران محدودیت و تعطیلی کامل نمی‌توانستیم انجام دهیم. سعی کنید با همین دلخوشی‌های کوچک سرگرم شوید.
کریس می‌گوید: "با خودتان و دیگران مهربان باشید. کسانی هستند که با آنها صحبت کنید. خانواده و دوستانتان هم تجربه‌ای مشابه شما دارند."
این رویکرد برای جنی مفید بوده است و دوست دارد به خودش یادآوری کند: "این ویروس بر همه در هر جای دنیا تاثیر گذاشته است. شاید خوب به نظر نرسد ولی اینکه بدانیم که همه هم‌دیگر را درک می‌کنیم و می‌توانیم به هم کمک کنیم دلگرم‌کننده است".