تشدیدتحریم ها کشور را به مرز فروپاشی می رساند

ساعت 24 - اکنون کشور از ابعاد مختلفی با بحران‌ مواجه است؛ از بحران معیشت تا بحران سلامت. همگی این بحران ها در سایه تشدید سیاست فشار حداکثری آمریکا و اعمال هر چه بیشتر تحریم‌های کاخ سفید علیه ملت ایران، هر روز کشور را به مرز فروپاشی داخلی می کشاند. خصوصا آن که واشنگتن اخیرا از سیل تحریم‌های جدید علیه جمهوری اسلامی ایران تا پایان دولت دونالد ترامپ سخن گفته است.

dir="RTL">بنابراین باید عنوان کرد که قطعاً سخنان حسن روحانی در این شرایط قابل تامل است و مواضع رئیس جمهوری پیرامون عدم فرصت سوزی برای لغو تحریم ها، تنها راه حل فوری کشور برای برون رفت از بحران است. چرا که یقینا مشکلات کشور در کوتاه مدت تنها از طریق مذاکره قابل حل است. به دیگر بیان اگر چه منتقدان دولت و دلواپسان همواره توپ را در زمین ناکارآمدی و بی کفایتی وزراء در خصوص شکل گیری و تشدید بحران معیشت و سلامت می‌اندازند، اما این تحریم های ایالات متحده آمریکا است که نقش بسیار موثر و در واقع موتور محرکه خلق چالش های معیشتی و تشدید بحران کرونا است. باور کنید مذاکره به معنای سازش و تسلیم کردن کشور نیست. مذاکره فی‌نفسه و ذاتا امری منفی نیست، بلکه باید دید این مذاکره می‌تواند منافع کشور را تأمین کند یا خیر؟بی تردید دست خالی دولت و نبود منابع کافی برای مدیریت بیماری کرونا و نیز کمبود برخی داروها، اقلام پزشکی و کالاهای اساسی در داخل کشور نشان از این دارد که باید با مساعد کردن شرایط، راه را برای گفت گو و مذاکره با دولت جدید در آمریکا باز کرد. لذا باید با یک تبریک به موقع و مواضعی درست و به جا، فضا را برای ترمیم گسل شکل گرفته مساعد نمود. حال در این میان که با پیروزی جو بایدن شاهد انبوهی از پیام‌های تبریک از اروپا تا آسیا، آفریقا، آمریکای لاتین و دیگر مناطق جهان هستیم؛ چه کشورهایی که از حضور دونالد ترامپ در کاخ سفید طی سه سال گذشته آسیب دیده اند و چه کشورهایی که رفتن ترامپ ناخرسندند، سعی می کنند با این پیام های تبریک منافع ملی خود را کماکان در تداوم و بهبود روابط با ایالات متحده آمریکا در دوران جو بایدن حفظ کنند.

پیرو این نکته و در چنین فضای مثبت دیپلماتیکی که پس از پیرزوی بایدن در سطح جهان به وجود امده است و تبعات مثبتی هم در بازارهای داخلی به همراه داشته و سبب کاهش قیمت ها در بازار ارز و سکه شده است و به همین دلیل رئیس جمهور و وزیر امور خارجه سعی می کنند با مواضعی سنجیده، علاقه مندی کشور را برای همکاری سازنده با جامعه جهانی اعلام کنند، برخی با لجاجت سیاسی و از سر اثر عناد با دولت بر اساس درکی نادرست و سطحی از منافع ملی موضع‌گیری‌های داشته و کماکان دارند که نه تنها کوچکترین سود و منفعتی برای کشور ندارد، بلکه تنها اثر مستقیم و فوری آن دامن زدن به التهابات در بازار داخلی کشور است. حال سوال جدی و اساسی اینجا است که مشخص نیست انگیزه واقعی این افراد و جریان رسانه های منتسب به آنها از اتخاذ چنین مواضعی چیست؟ به واقع منتقدین دولت و دلواپسان در مجلس یازدهم چه اهداف خاصی را از پیگیری این مواضع دنبال می کنند؟ آیا اهداف انتخاباتی برای ۱۴۰۰، موجب شده است تا این جریان ها بدون در نظر گرفتن واقعیت کنونی کشور و تهدیدات کوتاه مدت ناشی از احتمال تشدید بحران معیشت و سلامت، این مواضع را اتخاذ کنند؟ آیا دلواپسان و منتقدین دولت صرفا برای به قدرت رسیدن در انتخابات سال آتی و در اختیار گرفتن کرسی ریاست جمهوری به دنبال رادیکالیزه کردن فضای سیاسی کشور با تاختن بر هر گونه تلاش برای کاهش خصومت با جامعه جهانی و مذاکرات احتمالی با ایالات متحده در دوره جو بایدن هستند؟! لذا باید در مجموع به این نکته اذعان کرد که متاسفانه منافع ملی در ایران اکنون فدای برخی اهداف و مطامع سیاسی منتقدین دولت و دلواپسان در آستانه انتخابات۱۴۰۰ شده است. آن هم در شرایط بحرانی کشور که جا دارد همه مسئولین دولتی و غیردولتی و تمام جریان‌های رسانه‌ای با اتخاذ مواضعی یک دست و متحد به دنبال حل مشکلات باشند، اما صد افسوس که در این شرایط بحرانی منتقدین و دلواپسان از فرصت های به وجود آمده و به دنبال ایجاد تهدید و چالش هستند و روز به روز بر طبل دو قطبی سازی سیاسی - اجتماعی در داخل کشور می کوبند تا بتوانند از این نمد برای انتخابات ۱۴۰۰ کلاهی درست کنند.

جلال میرزایی – دیپلماسی ایرانی