حضور بی فروغ نماینده ایران در شورای امنیت

و نه به کاغذ نگاه می‌کند، نه لکنت دارد، نه تپق می‌زند. جوری صحبت می‌کند که هر جمله‌اش آماده‌ی بازنشر در تلویزیون‌ها و رسانه‌های اجتماعی باشد.

و بعد، نوبت ماست. آقای ایروانی، نماینده کشورمان، با چهره‌ای گرفته، نگاهی پایین‌افتاده، و نطقی که انگار هنوز تمرین نشده. خطابش درست، محتوایش محترم، اما صدایش بی‌جان.باور کنید، این‌جا فقط صدای حقیقت کافی نیست؛ این‌جا صدای رسا می‌خواهد.

ما که می‌دانیم قطعنامه‌ای علیه اسرائیل تصویب نمی‌شود، لااقل باید حرف‌مان را طوری بزنیم که جهان بشنود. که مردم‌مان بازنشرش کنند، سرشان را بالا بگیرند و بگویند: «دیدی نماینده ما چطور زد توی صورت آن دروغ‌گو؟!» اما حیف.

این‌جا میدان جنگ است. دیپلماسی هم، به وقتش، جنگ است.