تحلیل ساعت 24 از شرایط خودروسازی

 میانگین خودروهای کلاس متوسط تولیدشده در داخل بیش‌از یک میلیاردتومان شده است. از سوی دیگر با اینکه خودروسازان به شکل‌های گوناگون قیمت تولید خود را افزایش می‌دهند اما باز هم خبرها و گزارش‌های منتشر شده نشان می‌دهد خودروسازان ایرانی همچنان با زیان انبوه روبه‌رو هستند. بررسی صورت‌های مالی غیرتلفیقی سه خودروساز بزرگ کشور در سامانه کدال نشان می‌دهد زیان انباشته این خودروسازها که تا پایان سال۱۴۰۳ معادل 72/228همت بوده، در شش ماهه نخست امسال با رشد 8/11درصدی به بیش از ۲۵۵همت رسیده است. بر این اساس ایران‌خودرو از ابتدای سال۱۴۰۴ تا پایان شهریورماه در مجموع 6/10همت زیان عملیاتی به ثبت رسانده است.

این رقم در مدت مشابه سال گذشته 95/7همت بود. به این ترتیب زیان عملیاتی این شرکت 65/2همت معادل 3/33درصد افزایش یافته است. زیان انباشته ایران‌خودرو نیز طی شش ماه نخست امسال 2/11درصد افزایش داشته و از ۱۲۰هزار و ۵۴۰میلیارد تومان در پایان سال۱۴۰۳ به ۱۳۴هزار و ۱۲۰میلیارد تومان رسیده است؛ افزایشی معادل ۱۳هزار و ۵۸۰میلیارد تومان. پرسش این است که این زیان انبوه رشد یابنده چگونه پدیدار شده و از کدام منبع پرداخت می‌شود؟ آیا این زیان از مسیر بانکی تامین می‌شود؟ در صورتی که از مسیر بانکی تامین نمی‌شود پس از کجا تامین شده است؟

چرا شهروندان ایرانی در حالی که بیشترین قیمت را برای خودروهای بی‌کیفیت ایرانی می‌پردازند اما هنوز زیان وجود دارد؟ اگر قیمت تمام‌شده خودرو بالاتر از قیمت فروش است باید مشخص شود که از کدام محل بر هزینه‌ها اضافه می‌شود؟ برخی می‌گویند که نیروی اضافی تحمیل‌شده بر خودروسازان یکی از دلایل رشد هزینه‌های تولید است. گروهی دیگر باور دارند نرخ بهره بانکی به‌ویژه وام‌هایی که از منابع غیربانکی گرفته می‌شود هزینه تولید را بالا برده است.

برخی نیز می‌گویند تغییرات نرخ ارز و افزایش قیمت واردات قطعات و مواد اولیه بر قیمت تمام‌شده اثر می‌گذارند. در صورتی که این اعداد حقیقت داشته باشند که به احتمال زیاد درست هستند، چرا خودروسازان تعطیل نمی‌کنند؟!