تخلیه پایتخت شوخی است
»
غلامحسین کرباسچی شهدار اسبق تهران گفته است: «می‌گویند وضعیت آب تهران ۱۵ روز دیگر بحرانی می‌شود، اما حتی اگر فرض کنیم که جایی برای پذیرش چندین میلیون نفر ساکن تهران، آماده شده باشد، بعید می‌دانم در طول ۱۵ روز امکان جابه‌جایی جمعیت و تخلیه تهران باشد. تخلیه تهران شبیه شوخی است مگر می‌شود شهری با این میزان جمعیت را تخلیه کرد. پیام/
او می‌گوید: شاید قصد پزشکیان از این اظهارات تنها بیان وخامت وضعیت آب در تهران و تهییج و تشویق افکار عمومی برای صرفه‌جویی بوده است هرچند که سیستم‌های عمومی و متولیان مربوطه هم باید برنامه‌ریزی مناسبی برای مقابله با بحران آب داشته باشند. تخلیه تهران معنا ندارد. .
شهردار پیشین تهران در واکنش به اظهار نظر پزشکیان مبنی بر «انتقال پایتخت» به منطقه «مکران» را یادآوری می‌کند: «اگر چه مکران در کنار دریا واقع شده، اما در حال حاضر سیستان و بلوچستان هم با مشکل کم‌آبی مواجه است. مگر اینکه بخواهند دستگاه آب شیرین کن در این منطقه مستقر کنند. به علاوه اینکه ظرفیت جمعیتی این منطقه هم مشخص نیست.»
اختلاف میان شهرداری و استانداری درباره کوچک‌شدن حریم تهران یکی دیگر از مسائل حائز اهمیت پایتخت است، مساله‌ای که مشخص نیست به نفع پایتخت و ساکنان آن است یا به ضرر. به گفته کرباسچی این اختلاف جدید نیست و به قبل از انقلاب باز می‌گردد: «بخش زیادی از این اختلاف به اختیارات اداری و مالی باز می‌گردد. دستگاهی که اجازه تصمیم‌گیری درباره ساخت و ساز و توسعه در اطراف تهران را داشته باشد، در واقع دارای اختیارات کلان اقتصادی است.»
او به «قانون نظارت بر گسترش شهر تهران» مصوب ۱۳۵۲ اشاره می‌کند: «بر اساس این قانون شورایی تشکیل شد که ریاست آن را نخست‌وزیر بر عهده داشت، همچنین نمایندگانی از دولت و شهرداری هم در آن حضور داشتند. این موضوع نشان می‌دهد که تصمیم‌گیری درباره پایتخت هرگز به نظر یک نفر یا یک دستگاه خاص اعم از شهرداری یا استانداری موکول نشده است. این شورا بعد از انقلاب تغییر نکرد.
در زمان نخست وزیری آقای موسوی شورای گسترش چند جلسه برگزار کرد. آخرین باری که این شورا تشکیل جلسه داد زمان مرحوم هاشمی بود. در این جلسه تصمیماتی در خصوص گسترش شهر تهران و انتقال برخی کاربری‌هابه خارج از تهران گرفته شد. مسائل اداری به یکدیگر پیوسته هستند. مثلا ایجاد یک شهرک در خارج از محدوده شهر تهران نیازمندهماهنگی با ادارات مختلفی مانند ادارات آب، برق، گاز، مخابرات، راه و… است. بنابراین شهرداری یا استانداری هیچ یک به تنهایی نمی‌توانند درباره حریم تهران تصمیم‌گیری کنند. »
شهردار پیشین تهران می‌گوید: علت تمرکز فعلی بر حریم تهران، وجود تصرفات یا تصمیم‌گیری‌هایی از سوی شهرداری تهران درباره حریم پایتخت است: «شاید این تصمیم‌گیری‌ها یا تصرفات تبعاتی دارد که استانداری آن‌ها را با توجه به مسئولیتی که درحوزه امنیت شهری و مسائل اداری شهر بر عهده دارد، به صلاح نمی‌داند. » حریم تهران، موضوعی ملی است
ا