گاز در پارس جنوبی و ما در کاراکاس میچرخیم

ساعت 24 - یکی از نشانه‌های اینکه مدیران اداره‌کننده یک کشور هوشمند و دلسوزند یا اینکه روزگار را باری به هر سو سپری می‌کنند هم این است که دانایی و توانایی آنها به دست آوردن درآمد از داشته و دارایی‌های سرزمین مادری است. آنهایی که به هردلیل نتوانند راه درآمدسازی از دارایی‌های خدادادی را هموار کنند یک جای کارشان لنگ می‌زند و خوب و با همه نیرو کشورداری نکرده‌اند. شوربختانه ایران در میان کشورهای ناکام دراین باره جای می‌گیرد و همه نشانه‌ها این را به روشنی آشکار می‌کنند.

html>

آن از بندر درآمدساز چابهار که زیر پای گوادر پاکستان قربانی شده، بندرهای کیش و قشم مثل آب خوردن به حلق و گلوی دبی و سایر بندرهای فرو خفته کشورهای حاشیه خلیج‌فارس فرو رفت، گردشگری ایران در برابر گردشگری ترکیه نیستی را دیده است‌. از همه اینها شاید غم‌انگیزتر، از دست دادن ثروت بزرگ خفته در آب‌هایی است که گاز پارس‌جنوبی را در خود جای داده‌اند. تازه‌ترین خبرهای منتشر شده نشان می‌دهد پس از جنگ اوکراین و پدیدار شدن رخدادهایی که بازی گازی در جهان را بر هم زده و خواهد زد کشور قطر در کانون توجه اروپایی‌ها قرار گرفته است‌. شرکت توتال فرانسه همین دو- سه روز پیش قرارداد بزرگی را با قطر برای توسعه برداشت گاز از میدان مشترک گاز با ایران بست و خبرهای دیگر نیز نشان می‌دهد این کشور برای توسعه ظرفیت و برداشت‌های خود از این میدان گازی سرمایه‌گذاری بزرگی را جذب کرده و خواهد کرد. در این وضعیت است که شوربختانه ایران نه تنها گامی برای جذب سرمایه در میدان گازی پارس‌جنوبی برنمی‌دارد بلکه وزیر نفت ایران دنبال این است تا با کشور قحطی‌زده ونزوئلا قراردادهای بلندمدت ببندد.

هر کسی که با تاریخ و جغرافیای نفت و گاز آشنا باشد می‌داند کاراکاس به دلیل مشابهت نفتش با نفت ایران یک رقیب جدی برای صادرات ایران در بلندمدت است و نیز می‌داند روسیه بزرگ‌ترین رقیب ایران در صادرات گاز است. در چنین وضعیتی که ایران باید دنبال تامین سرمایه برای نگهبانی از ظرفیت‌های موجود تولید گاز در پارس‌جنوبی باشیم دنبال کاراکاس راه افتاده‌ایم و به مسکو راه شکست تحریم‌ها را یاد می‌دهیم که همین میزان صادرات نفت و گاز ایران را نیز فلج کنند.