صحبت از سیاستگذاری مسکن برای فقرا شوخی است

محمود اولاد، پژوهشگر اقتصاد شهری و مسکن با یادآوری اینکه مسکن جزو نیازهای اساسی و ضروری بشر است که تنها سرپناه نیست و قرار است در کنارش امکانات و خدمات و قابلیت‌های دیگری را هم به ما بدهد، خاطرنشان کرد: تملک و مالکیت مسکن اساسا سرمایه‌گذاری است و در واقع مسکن یک سرمایه‌گذاری است ولاغیر.

بنابراین بحث درباره اینکه مسکن کالای مصرفی یا کالای سرمایه‌گذاری است محلی از اعراب ندارد. علاوه بر این، همجواری‌های مشترک و هم‌افزایی‌ها هم جزیی از مسکن است و وقتی صحبت از مسکن یا اراضی مسکونی می‌کنیم، صحبت از زمین‌های مسکونی است که در یک شهر تجمیع پیدا می‌کنند. بنابراین اینکه گفته می‌شود سهم زمین در مسکن یا هزینه زمین را به صفر برسانیم، اساسا ملغی می‌شود.

صحبت از سیاستگذاری مسکن شوخی بیش نیست

این کارشناس اقتصاد مسکن با تاکید بر اینکه ضرورت مداخله دولت‌ها در بخش مسکن، به دلیل ایجاد حداقل استانداردها برای سکونت مطرح شده است، اضافه کرد: در تمامی جوامع اصل اساسی این است که رفع فقر اولی بر همه ‌چیز است. رشد اقتصادی و بهبود درآمد افراد الزام اول است. اما در شرایطی که سیاست‌های ما به سمتی است که افراد روزبه‌روز در حال فقیرتر شدن هستند، صحبت از سیاستگذاری مسکن و مداخله برای تامین مسکن شوخی بیش نیست. فقر در جامعه از حدود 20درصد به بالای 30 درصد افزایش پیدا کرده و جامعه روز به روز فقیرتر شده است. با این سیاست‌ها، سر مردم کلاه گذاشته می‌شود.

نیاز و تقاضا در جنوب تهران است

به گزارش جماران، این کارشناس اقتصاد مسکن با بیان اینکه این رانت‌ها به سرمایه‌گذاران نشان می‌دهد که در کدام مناطق مسکن بسازند، گفت: سرمایه‌گذار در شمال شهر تهران، به ازای هر یک مترمربع اضافه تراکم، یک میلیون تومان می‌گیرد، اما در جنوب تهران، 500 هزار تومان می‌گیرد. در صورتی که در شمال تهران با یک میلیون تومانی که می‌گیرد، 13میلیون تومان رانت ایجاد می‌کند. سال 95، برای ساخت در جنوب تهران، 200 هزار تومان رانت ایجاد می‌شد که در واقع به تمام سرمایه‌گذاران بخش مسکن می‌گوید که جنوب تهران را رها کنید، در شمال تهران بسازید! در نتیجه 40 درصد پروانه‌های ساختمانی در مناطق یک، دو، سه و 22 متمرکز می‌شوند و واحدهای بزرگ و لوکس را آنجا می‌سازند، در حالی که نیاز و تقاضا در جنوب تهران است.

سیاستگذاری‌های مسکن هیچ اثری برای مردم فقیر ندارد

اولاد ادامه داد: بعد معاونت مسکن، صحبت از عدم دسترسی مردم فقیر به مسکن و ضرورت تدوین سیاست‌های بخش مسکن می‌کند. 400میلیون تومان برای خرید خانه 3 میلیارد تومانی وام می‌دهند. 400 میلیون تومان 10 درصدش هم نمی‌شود! بعد همین سیاست، تورم ایجاد می‌کند. بعد می‌گویند باید وام بیشتر شود ببریم روی یک میلیارد. خوب یک میلیارد قسطش شانزده میلیون تومان می‌شود، یعنی باید 30 میلیون تومان درآمد داشت. جنوب تهرانی، چنین درآمدی ندارد. پس عملا سیاستگذاری‌هایی می‌کند که هیچ اثری برای مردم فقیر ندارد. قبل از آن هم، ده‌ها برابر رانت را با سیاستگذاری‌های شهرسازی به سمت شمال کشانده است. یعنی در واقع سیاست‌ها به جای اینکه فقرزدایی کند و به آن‌ها دسترسی و امکانات دهد، سمت ثروتمندان و رانت دادن به آن‌ها را هدف قرار داده است.