چینی های حریص و شرکای رانت خوار ایرانی

ساعت 24 ر- بدون هراس و بدون چون‌وچرا باید گفت و نوشت حزب کمونیست چین و رهبری این کشور مرموز بیشترین فایده را از اعمال رژیم تحریم‌ها‌ی آمریکایی بر اقتصاد ایران بردند و هنوز می‌برند و امیدوارند هرگز این تحریم‌ها برداشته نشود.

چینی‌های فرصت‌طلب و بی‌تعهد که البته اصراری هم ندارند خود را متحد استراتژیک ایران بدانند از 1392 به این‌سو و به ویژه پس از تحریم‌های گسترده‌تر آمریکا از سال1397 از راه‌های گوناگون اقتصاد ایران را زیر فشار و آزمندی قرار داده‌اند. چینی‌ها میلیاردها دلار از منابع ارزی ایران را در بانک‌های خود حبس کرده و به بهانه تحریم آمریکا از پرداخت آن خودداری می‌کنند.

چینی‌ها در این سال‌ها و پس از آنکه شرکت‌های کره‌جنوبی از صادرات لوازم‌خانگی به ایران منع شدند، ایران را ناگزیر می‌کند برای ترخیص دلارهای خود کالاهای چینی خریداری کند. از سوی دیگر چینی‌ها با استفاده از فضای تحریم، نفت ایران را زیر قیمت جهانی خریداری می‌کند اما یکی از گرفتاری‌هایی که آزمندی چین با همدستی ایرانی‌های فرصت‌طلب برای اقتصاد ایران فراهم کرده‌اند به هم زدن تعادل بازار خودروی ایران و وابسته کردن این بازار است. اما سوال مهم اینجاست چرا سرمایه‌گذاری مستقیم و بلندمدت چینی‌ها در ایران محدود است؟ نگرش فرصت‌طلبانه: بسیاری از برندهای چینی ایران را نه به عنوان یک بازار استراتژیک بلندمدت، بلکه به عنوان یک بازار مقطعی و پر سود در نظر گرفته‌اند.

تمرکز بر فروش، نه پشتیبانی: بسیاری از برندهای چینی در ایران اولویت را بر فروش سریع خودرو قرار داده‌اند و به توسعه شبکه خدمات پس از فروش توجه کمتری داشته‌اند. نبود زیرساخت کافی و آموزش نیروی متخصص: در بسیاری از شهرهای کوچک‌تر نمایندگی یا مراکز تخصصی تعمیر محصولات چینی وجود ندارد، همچنین تعمیرکاران به‌اندازه کافی با فناوری این خودروها آشنا نیستند.

دسترسی محدود به قطعات یدکی: به‌ ویژه در شرایط تحریمی، واردات قطعات با تاخیر مواجه می‌شود یا قیمت آن‌ها بسیار بالاست. برخی قطعات نیز نایاب می‌شوند. این وضعیت تا کی ادامه دارد؟ وارد‌کنندگان خودروهای چینی تا چه زمانی می‌خواهند از این بازار آشفته و تنگناهای سیاست خارجی به سود خود و به زیان مصرف‌کنندگان عمل کنند و تا کی می‌خواهند از ارزهای زیر قیمت بازار آزاد ارز و رانت‌خواهی شرایط را بدتر کنند.

آیا باید ایرانیان فرصت‌طلب را مقصر این شرایط خوار‌کننده دانست یا آزمندی چینی‌ها را؟ چرا باید در ایران هنوز کسانی باشند که با وجود این همه ناراحتی که چین برای کشور درست می‌کند راه را برای سوءاستفاده آن‌ها باز کنند.