خشونت ورزی برخاسته از بی تفاوتی

این روزها شهروندان خسته از چانه‌زنی و اعتراض به فروشندگان کالاها به‌ویژه کالاهای خوراکی خشم خود را از روند فزاینده قیمت‌ها و بی‌مهار شدن نرخ تورم در دل پنهان می‌کنند. اقتصاددانان با بررسی متغیرهای پولی و نیز با دنبال کردن روند کسری بودجه هشدار می‌دهند نرخ تورم ۱۴۰۴ فراتر از پیش‌بینی‌ها خواهد شد.

برخی اطلاعات ارائه شده از سوی مرکز آمار نیز این نشانه‌ها را تایید می‌کنند. پیامدهای شعله‌ورترشدن نرخ تورم در شش ماه نخست و احتمال شتاب گرفتن نرخ تورم در شش ماه دوم امسال با توجه به سردرگمی‌های پرونده هسته‌ای بسیار سخت و آسیب‌زاست.

ایرانیان در برابر این وضعیت چه می‌توانند انجام دهند؟ واقعیت تلخ این است که ایرانیان به آرامی و از سر آگاهی به هرچیزی بی‌واکنش شده و خشم خویش را فرو می‌خورند. جامعه‌شناسان سیاسی و نیز روانشناسان باور دارند این رفتار می‌تواند بسیار خطرناک‌تر از هر رفتار دیگری باشد. به این معنی که مدیران و اداره‌کنندگان کشور را گمراه کرده و خشونت‌ورزی حداکثری اما پنهان مردم را با رضایت آن‌ها یکسان پنداشته و گامی برای رفتار درست نشان نمی‌دهند. به این ترتیب است که شهروندان راهی برای کشاندن مدیران به بدترین چاله‌های ناکارآمدی باز کرده و دولت هنگامی از این خشونت مردم آگاه می‌شود که دیگر دیر شده است.

این وضعیت اکنون در برابر افسار‌گسیختگی تورم فزاینده و نیز حل نکردن پرونده هسته‌ای خود را نشان داده است. مدیران جامعه توجه ندارند یا خود را به آن راه می‌زنند که با ادامه مهارناپذیری تورم شهروندان و کل جامعه با گسیختگی اخلاقی روبه‌رو شده و پایه‌های هر رفتار امیدوارکننده فرو می‌ریزد.

اکنون درجه اعتماد ایرانیان به کارآمدی دولت و توانایی این نهاد برای عبور دادن ایران از بحران به کمترین درجه رسیده است. ایرانیان این را با خشونت نهفته و حداکثری پنهان و دولت را با گمراهی روبه‌رو کرده‌اند.

تورم فزاینده و مزمن که حالا به چندین دهه پشت سر هم رسیده است تاب‌آوری را به شدت کاهش داده اما ایرانیان ترجیح می‌دهند از مسیرهایی که خود می‌دانند کسری بودجه خانوار را تامین کنند.

مردم سفره‌های خود را کوچک می‌کنند یا از هر راهی که شده درآمد به دست می‌آورند و به دولت اعتنایی ندارند. این خشونت‌ورزی حداکثری پنهان ایرانیان به تورم و حل نشدن مساله هسته‌ای که درهم تنیده شده‌اند را باید با همه سویه‌ها نگاه کرد.