بازگشت همتی و فتنه محتمل جبهه پایداری

ساعت 24 - محمدرضا فرزین در حالی در روز 8 دی 1404 از ریاست بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران کنار رفت که در 8 دی 1401، با حکم رئیس جمهور فقید، سید ابراهیم رئیسی، عهده دار این سمت شده بود.

او هم در دولت اصولگرای قبل و هم در دولت اصلاح طلب کنونی رئیس مهم ترین نهاد بانکی کشور بود و این امر در یک و نیم سال اخیر حرف و حدیث هایی را درباره حامیان پشت پرده او برانگیخته بود چرا که انتظار می‌رفت دولتی که از نظر رویکردهای کلان با دولت قبل، تفاوت‌های جدی دارد، راس هرم ارزی و پولی کشور را نیز همسوی خود کند ولی این اتفاق رخ نداد و هر چه اصلاح طلبان از پزشکیان خواستند که فرزین را کنار بگذارد، به در بسته خوردند! کانال عصر ایران در تلگرام

این در حالی است که سیاست‌های ارزی فرزین در این سال‌ها، چه در دوران رئیسی و چه در زمان پزشکیان، به طور جدی مورد انتقاد اقتصاددانان بود و همه می‌دانستند که سیاست‌های او رهاوردی جز "تسریع" روند سقوط ریال نخواهد داشت. از واژه تسریع، به طور عامدانه استفاده کردیم تا در حق رئیس مستعفی، بی انصافی کرده باشیم چه آن که سقوط ارزش ریال ایران، روندی است که ریشه‌های عمیق تری به ویژه در سیاست خارجی دارد و با فرزین و بی فرزین، این روند طی می شد ولی نقش فرزین، تسریع این سقوط بود.

برای این که بدانیم ریال در دوران ریاست فرزین بر بانک مرکزی، چه روند فلاکت باری را طی کرده است باید به دقیقا 3 سال قبل برگردیم، به روزی که فرزین به ساختمان شیشه‌ای بانک مرکزی رفت و دلار 40 هزار تومان بود، اما در این حدوداً 1100 روز، به بالای 140 هزار تومان رسید: 100 هزار تومان در 3 سال وبه طور متوسط هر روز خدا 90 تومان از ارزش پول ایران کاسته شد (این اواخر بیش از 1000 تومان در روز) و نهایتاً کار به جایی رسید که کارد حتی به استخوان کسبه جزء هم رسید و مغازه‌ها را تعطیل کردند و به خیابان‌ها ریختند و شهر شلوع شد.

درست در میان این شلوغی بود که خبر رسید رئیس کل بانک مرکزی استعفا کرد و بدین ترتیب، نمره‌ای منفی در کارنامه ریاست جمهوری مسعود پزشکیان هم ثبت شد چرا که کنار رفتن فرزین در این شرایط، هر چند دیرهنگام بود ولی بیشتر بوی انفعال می‌داد تا آن که تصمیمی مدبرانه باشد. هر چند، همین که ولو با تاخیر، صدای مردم را شنید و بدان وقع گذاشت، باز جای امیدواری دارد. اگر پزشکیان، از همان ابتدا به حرف دلسوزان و کارشناسان گوش می‌داد ، کار به این جا نمی رسید که ارزش پول ملی تا این حد لگدمال شود و بعد از اعتراضات خیابانی، دست به تغییر بزند.