پیونگ یانگ ، مثل ویروس کرونا

dir="RTL">رهبران احزاب و گروههای سیاسی برای صیانت از شهروندان خود درقالب دولت مستقر یا دولت درسایه و برای پس از کرونا ونیز به دلیل اینکه به هرحال انسانند و باید از هم نوعان خویش حمایت کنند همه نیروی مادی و علمی و کارشناسی را برای مهار این بلای ناگهانی بسیج کرده اند. رهبران کشورها بیشتر از هرچیزی به این می اندیشند که شهروندان خود را از توفان مرگبار ویروس کرونا زنده بیرون بیاورند. .مثل روز روشن است که دراین روزهای سخت و نفس گیر در آمریکا ، در کره جنوبی ودر ژاپن ونیز کشورهای دیگر کمتر کسی است که به فکر بدبختی های شهروندان کره شمالی باشد که در آتش خود خواهی بی انتهای رهبرانشان می سوزند و کاری از دستشان بر نمی آید. بی تفاوتی و فراموشی از سر بدبختی جهان به کره شمالی اما خشم رهبران این سرزمین اسیر شده را برانگیخته است. این رهبران شاید هم با انگشت اشاره برادران بزرگتر خود که می خواهند حواس شهروندان جهان را از سرچشمه آلوده کننده جهان به ویروس آدمکش را به جای دیگری پرت کنند، هوس موشک پراکنی کرده اند. رهبران کره شمالی به کشورهای همسایه خود مثل ژاپن و کره جنوبی و نیز آمریکا و اروپا اعلام می کنند آنها هم می توانند مثل کرونا بی رحم باشند و بهتر است آنها را نادیده نگیرند. رهبران کره شمالی با این راهبرد است که در این روزهای گرفتاری جهان به جای کمک به شهروندان کشورهای همسایه آنها را زیر ضرب ترس تازه قرار می دهند. به گزارش رویترز کره شمالی در بحبوحه شیوع کرونا بار دیگر دو «موشک بالستیک» شلیک کرد. این کشور احتمالا روز یکشنبه ۲۹ مارس (۱۰ فروردین) و در بحبوحه شیوع جهانی ویروس کرونا «دو موشک بالستیک کوتاه برد» را در اقیانوس در ساحل شرقی خود شلیک کرده است.ستاد کل ارتش کره‌جنوبی با تایید این موضوع، اعلام کرد که دو پرتابه کوتاه برد از منطقه ساحلی وونسان شلیک شدند که برد آن‌ها ۲۳۰ کیلومتر و ارتفاع این پرتابه‌ها از سطح زمین ۳۰ کیلومتر بودند.ستاد کل ارتش این کشور در بیانیه‌ای گفت: «در شرایطی که تمام دنیا به‌دلیل شیوع ویروس کرونا با مشکلاتی روبرو است، این نوع اقدام نظامی کره شمالی بسیار نامناسب است و ما خواستار توقف فوری آن هستیم.»وزارت دفاع ژاپن نیز گفت که احتمالا پرتابه‌ها، موشک‌های بالستیک باشند و در قلمرو این کشور فرود نیامدند.

رهبری کره شمالی حالا می فهمد و می بیند کالایی برای فروش به سایر سرزمین‌ها و شهروندان جهانی ندارند و بود یا نبود آنها برای جهان امروز یکسان است و شهروندان جهان دراین روزها یاد کشورهایی می افتند که برنج و گندم و ذرت و رایانه و اینترنت مازاد بر مصرف دارند ونه کشوری که کالایی برای فروش به انها ندارد. از سوی دیگر، شهروندان جهان می‌دانند و می‌بینند که رهبری کره‌شمالی درهای این سرزمین را روی کالاهای قابل تجارت آنها مسدود کرده است و فایده‌ای برای آنها ندارد و به همین دلیل وجود یا عدم وجود این سرزمین برایشان تفاوتی ندارد. ؟ آیا رهبران حزب کمونیست چین به دیکتاتوری کره شمالی مجوز ترساندن جهان را داده است تا ترس از کرونا کمتر آزار دهنده به نظر آید؟ به نظر می‌رسد، گفت‌وگو و متقاعد کردن رهبران حزب کمونیست چین به عنوان حامی قدرتمند رهبری کره شمالی یکی از راه‌ها برای جلوگیری از جنگ است. رهبری چین می‌داند و باید درک کند اگر نیرویی برای مها رکره شمالی دارد و از آن استفاده نمی کند و دنیای کرونازده امروز را از شرارت این گروه بی رحم رها کند آیندگان در تاریخ بدترین نامها را برایشان انتخاب خواهند کرد. استفاده از اهرم کره شمالی دراین روزهای پرغصه جهان بدترین کاری است که می شود انجام داد. چینی‌ها باید تجارت و داد و ستد را به شهروندان کره شمالی بیاموزند تا جهان و منطقه از رویارویی‌های بی‌رحم آتی در امان بماند. تغییر ذات جنگ طلب نظام سیاسی کره شمالی جز از مسیر آموزش تجارت نمی‌گذرد. به قول فریدریک باستیا، مردمی که کالایی برای تجارت ندارند، به شلیک گلوله روی‌ می‌آورند. روزی می رسد که تاب آوری جهان دربرابرستمگری گروه حاکم برکره شمالی به آخر می رسد.