جدیدترین آمارها از تجرد قطعی زنان و مردان

بر اساس نتایج سرشماری سال 90، آستانه تجرد قطعی مردان کشور در گروه سنی 44-40 و در زنان 49-45 قرار دارد.

در اغلب استان های کشور آستانه سن تجرد قطعی مردان در سن 39-35 و 44-40 و برای زنان در سن 44-40 و 49-45 سال است.

سهم زنان 15-19 سال ازدواج کرده (پیشرسی ازدواج) در سال 1390، 21.4 درصد بوده است. استان خراسان رضوی با 32.3 درصد بیشترین و استان ایلام با 12 درصد کمترین سهم را از پیشرسی ازدواج زنان داشته است.

میانگین سن در اولین ازدواج کشور در بین مردان پس از روند کاهشی تا سال 1365 در دهه های اخیر افزایش داشته و از 23.8 درصد در سال 1365 به 26.5 درصد در سال 1390 افزایش یافته است. در مقابل، میانگین سن ازدواج زنان همواره روندی افزایشی داشته و از 19 سال به رقم 23.5 درصد رسیده است.

میانگین سن ازدواج بر اساس نتایج سرشماری 1390 در سطح استان های کشور از الگوی متفاوتی تبعیت می کند. به عبارتی، استان ایلام بیشترین سن در اولین ازدواج برای مردان (28.7 درصد) و زنان (26.4 درصد) برخوردار است. کمترین میانگین سن ازدواج برای مردان به استان خراسان جنوبی (24.6 درصد) و برای زنان به استان یزد (21.9 درصد) اختصاص دارد.

از سوی دیگر نسبت جنسی از 104 درسال 85 به 102 در سال 90 و بعد خانوار در سال 85 از 4.3 فرزند به 3.5 فرزند در سال 90 کاهش یافته است. حجم جمعیت فعال از نظر اقتصادی در بخش فعال از سال 85 تا سال 90 از 35.8 به 32.3 مورد کاهش یافته است؛ اما فرصت های شغلی برای مردان به مراتب بیشتر از زنان بوده است و نرخ مشارکت اقتصادی کشور از سال 1385 تا سال 1390 روندی رو به کاستی داشته و از 40 درصد در سال 85 به 37 درصد در سال 90 رسیده و نرخ بیکاری کشور از حدود 11.3 در سال 85 به 12.3 درصد در سال 90 افزایش یافته است.

نسبت سنی

بر اساس نتایج سرشماری سال90، هر قدربه سال های اخیر نزدیک می شویم از سهم جمعیت جوان کاسته شده و بر تعداد و نسبت سالخوردگان افزوده شده است. میانه سنی جمعیت در سال 2000 برای ایران 21.3 سال بود که پیش بینی می شود در سال 2050 به 34 سال افزایش یابد. علاوه بر آن تفاوت قابل ملاحظه ای بین شاخص های سالخوردگی زنان و مردان مشاهده می شود که مهم ترین علت آن زنانه شدن جمعیت سالخورده است.

نسبت وابستگی سالمندان در سرشماری سال 1390 با اندکی افزایش در هر دو جنس همراه بوده که در مقابل نسبت وابستگی کم سالان در هر دو جنس کاهش اساسی داشته است. نسبت وابستگی کم سالان در مردان (33.5 درصد) بالاتر از زنان (32.3) است، در حالی که نسبت وابستگی سالخوردگان زن (8.1) اندکی بالاتر از مردان (8.0) است که این مساله پیامد گذار در ساختار سنی ایران از جوانی به سالخوردگی را نشان می دهد.

مهاجرت

مهاجرت پدیده های جنس گزین است و در آن مردان حضور بیشتری دارند. بررسی علل مهاجرت نشان می دهد که زنان و مردان انگیزه های مهاجرتی متفاوتی دارند.

زنان همانند مردان در فرآیند مهاجرت فعال نیستند و بیشتر نقش تبعی دارند، با این حال حدود یک سوم زنان به دلایلی غیر از تبعیت از خانوار مهاجرت کرده اند.

علاوه بر این ها، نتایج سرشماری 1390 نشان داد که مردان و به ویژه زنان در فرآیند مهاجرت می توانند نقش های متفاوتی داشته باشند که داشتن هر کدام از آنها به یکسری تعیین کننده های اجتماعی و جمعیتی بستگی دارد.

آمارهای ارایه شده برگرفته از چکیده مقالات همایش تحلیل یافته های سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1390 است.