این هم یک روش برای مبارزه با شیوع کرونا است
کارآگاهان سنگاپوری در تعقیب ویروس آدم کش
ساعت 24 - کشورهای گوناگون اکنون از هرراهی که به ذهن سیاستگذاران می رسد برای مهار ویروس آدمکش کرونا استفاده می کنند تا راه گسترش آن را سد کنند. یکی از راههای بدیع اکنون درسنگاپور دنبال می شود و آن به کارگیری کارآگاهان دراین مسیر است.
هدیه شوم چینی ها
اواسط ژانویه، گروه بیستنفرهای از توریستهای چینی از شهر گوانجو برای تعطیلات سال نو چینی به سنگاپور آمدند و از مناطق دیدنی این کشور بازدید کردند.برنامه سفر آنها شامل بازدید از یک فروشگاه در ظاهر معمولی داروهای سنتی چینی بود که در آن اقلامی چون روغن تمساح و ترکیبات گیاهی فروخته میشود. این مغازه بین توریستهایی چینی شهرت خاصی دارد.یکی از فروشندگان زن، محصولات مختلف را به توریستها معرفی کرد و حتی نمونههایی از روغنهای دارویی را روی بازوهایشان مالید. مسافرت توریستهای چینی به پایان رسید و به خانههایشان برگشتند. اما آنها از خود ردپایی بهجا گذاشتند.
تماسی از طرف یک ناشناس
ملیسا (نام اصلی را در اینجا تغییر دادهایم)، معلم یوگای بریتانیایی ساکن سنگاپور در یک بعد از ظهر شنبه آفتابی که داشت در حیاط خانه کباب درست میکرد، با یکی از همین تماسهای ناشناس خبردار شد مشکوک به ابتلا به ویروس کرونا است.میگوید وقتی شماره ناشناس روی تلفنش زنگ زد "واقعاً تجربه سورئالی بود."" پای تلفن از من پرسیدند آیا در ساعت ۶:۴۵ بعدازظهر چهارشنبه سوار تاکسی بودهام؟ سوال خیلی دقیقی بود و من اول کمی هول کردم و جواب درستی به ذهنم نمیرسید."بالاخره ملیسا یادش افتاد که در آن بعد از ظهر سوار تاکسی شده و از روی اپلیکیشن کرایه تاکسی فهمید فقط شش دقیقه در تاکسی بوده است.تا امروز نمیداند آیا خود راننده تاکسی مبتلا بوده یا یکی از مسافران قبلی. آنچه میداند این است که یکی از مأموران اداره بهداشت با او تماس گرفت و گفت باید خانه بماند و خودش را قرنطینه کند.روز بعد او متوجه شد هشدار اداره بهداشت بسیار جدی است. سه مامور کت پوش، ماسک بهصورت، دم در خانهاش بودند.ملیسا تعریف میکند:" همهچیز شبیه صحنه یک فیلم بود. یک قرارداد دستم دادند که در واقع فرمان قرنطینه بود و طبق آن اجازه نداشتم از خانه خارج شوم و در صورت رعایت نکردن فرمان با جریمه مالی و زندان مواجه میشدم. یک مدرک کاملاً قانونی که بسیار شفاف به شما میگوید نباید از منزل خارج شوید. من میدانستم که قرار نیست نافرمانی کنم. جایی زندگی میکردم که هر چه به شما دستور داده شود، اجر ا میکنید."دو هفته گذشت و در این مدت ملیسا هیچیک از نشانههای ابتلا به کووید-۱۹ را از خود نشان نداد و بعد از آن میتوانست از خانه خارج شود.در سنگاپور بیشتر مردم لااقل یک نفر را میشناسند که ردیابی شده باشد. سنگاپور با جمعیتی حدود هشت هزار نفر در کیلومترمربع، یکی از بالاترین تراکمهای جمعیتی جهان را دارد. یک جمعیت ردیابی نشده مبتلا به ویروس میتواند بهسرعت بیماری را در سطح گستردهای پخش کند.صدمه ناشی از گسترش بیماری به اقتصاد و بهداشت عمومی میتواند بسیار عظیم باشد. سنگاپور چارهای جز پیدا کردن تکتک موارد احتمالی و قرنطینه آنها نداشت.
کارآگاههایی که به حل معما آمدند
کانسیکائو ادوین فیلیپ یکی از سه مامور ردیابی بیمارستان عمومی سنگاپور، یکی از بیمارستانهای دولتی اختصاص دادهشده برای درمان بیماران مبتلا به کرونا است.گروه او و همکارانش اولین کسانی هستند که با بیماران بهمحض ورود به بیمارستان صحبت میکنند تا بپرسند فرد بیمار با چه کسانی در تماس بوده و در چه مکانهایی رفتوآمد داشته است .او توضیح میدهد:" بعد از اینکه جواب تست به دستمان میرسد، اگر جواب مثبت باشد باید همه کارهای دیگر را کنار بگذاریم و تا سه صبح اطلاعات جمعآوری کنیم. روز بعد دوباره همهچیز تکرار میشود."" بدون اطلاعات اولیه، نمیتوان ارتباطها را درست ردیابی کرد. مثل یک پازل است. باید تکههای اطلاعات را کنار هم بچینید .زبیده سعید، مسئول یکی از گروههای سازمان بهداشت است که اطلاعات اولیه را در مرحله بعد، در دست میگیرند.همکاران او در جمعآوری اطلاعات بیشتر مشکلات فراوانی دارند. بهعنوان مثال بعضی از بیماران بسیار بدحال هستند و نمیتوانند بهراحتی جواب سؤالها را بدهند.او توضیح میدهد: "در این موارد تا جای ممکن سعی میکنیم اطلاعات دستدوم به دست بیاوریم اما حتی این کار هم مشکل است."در این مرحله است که گروه دیگری برای کمک وارد میشوند. پلیس جنایی سنگاپور هم واحدهای تحقیقاتی خود را برای کمک در اختیار گذاشته است.کمیسر عالیرتبه پلیس، لیان گیم هوا از بخش تحقیقات جنایی در ایمیلی به بیبیسی توضیح داد:" پلیس و وزارت بهداشت هر روز از راه دور جلسه دارند و اطلاعات بهدستآمده را مبادله میکنند. ۳۰ تا ۵۰ مامور در هر لحظه مشغول ردیابی هستند و در موارد حاد این تعداد به ۱۰۰ نفر هم رسیده است."در حال حاضر ردیابی کسانی که با بیماران در تماس بودهاند، مهمترین وظیفهای است که پلیس در حال انجام آن است و شاید میزان پایین ارتکاب جرم و جنایت در سنگاپور یکی از دلایلی است که به پلیس امکان این حد از همکاری را میدهد.در مواردی حتی ماموران بخشهای جنایی، مبارزه با مواد مخدر و ماموران اطلاعاتی به کمک آمدهاند.
آنها از تصاویر دوربینهای مداربسته، تصویرسازی بر اساس دادهها و تحقیقهای گسترده برای پیدا کردن کسانی که به هر شکلی با فرد مبتلا در ارتباط بودهاند استفاده میکنند. به عنوان مثال مسافری که از طریق اپلیکیشن تاکسی نگرفته است و به شکل نقدی کرایه پرداخت کرده را هم باید پیدا کنند.از مورد جولیا میتوان به کارآمد بودن این شیوه ردیابی پی برد. جولیا اوایل ماه فوریه با سرگیجه شدید و تب به بیمارستان رفت.یک ساعت بعد از آنکه پزشکان تایید کردند که به ویروس کرونا آلوده شده است، سیستم پیچیده ردیابی فعال شد.جولیا تعریف میکند:" در تخت بیمارستان بودم که با من تماس گرفته شد. " او باید به مجموعهای از سؤالات بسیار دقیق و پر از جزییات درباره اینکه در یک هفته گذشته به کجاها رفته و با چه کسانی در ارتباط بوده است، جواب بدهد." آنها میخواستند بدانند با چه کسانی بودهام، چه میکردهام و نام و شماره تلفنهای آنها را در اختیارشان بگذارم."ماموران به دنبال کسانی بودند که در ارتباط نزدیک با او بودهاند و زمانی بیشتر از ۳۰ دقیقه در فاصلهای کمتر از دو متر با او گذراندهاند ." اگر از کنار کسی رد شده بودم یا زمان کمی با کسی که میشناختم گذرانده بودند آنقدر مهم نبود. ماموران بیشتر به دنبال کسانی بودند که زمان نسبتاً طولانی را با آنها گذرانده بودم"جولیا حدود سه ساعت با مامور ردیابی صحبت کرد و در انتهای این مکالمه تلفنی، توانسته بودند حداقل ۵۰ نفر را ردیابی کنند. وزارت بهداشت با همه آنها تماس گرفت و فرمان ۱۴ روز قرنطینه برای آنها صادر شد.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.