انگشت به دهان ماندن مردم
ساعت 24 - یکی از پرشمارترین پرسشهای بازگو شونده میان ایرانیان در این سالها که هررزو اوج بیشتری میگیرد این است: ". آخرش چه میشود"؟ دامنه پرسش برخی کوتاه تر است و می پرسند قیمت دلار کجا میرود؟ برخی بیشتر از این را میخواهند بدانند و می پرسند سرنوشت کسب وکار و نان و آب ایرانیان به کدام سو کشانده میشودو برخی دیگر دلواپس ایران ومیهن هستند و می پرسند سرنوشت ایران چه خواهد شد.
رسانه نگاران ، اقتصاددانان و فعالان اقتصادی هرگز دلاوری ندارند پاسخ هیچ کدام از پرسش کنندگان را با ریزودرشت پاسخ دهند بدهم چون نمی دانند و یا گیر افتادهاند که بنویسند و بگویند یانه. بیشترین دلهره ایرانیان این است که نمیدانند نهادهای حاکمیتی که اختیارات و وظایف بزرگی بردوش دارند چه راهبرد و برنامهای در باره مناسبات با امریکا دارند؟ آنها میبینند و می شنوند که ایران و آمریکا به این زودی آشتی نخواهند کرد اما از سوی دیگر میبینند دولت سیزدهم نیز به امریکاییها آدرس میدهد بیایید گفت وگو کنیم و میگویند ایران دنبال بمب اتم نیست. نهادهای مدنی شامل خانوادهها و بنگاهها انگشت به دهان ماندهاند که نهادهای اداره کننده جامعه ایرانی روزی با آنها درباره همه چیز گفت وگو خواهند کرد و روشن خواهند کرد کند و به آنها با کدام ابزار و با کدام نیرو ی مادی و سرمایه اجتماعی و اقتصادی توانایی ایستادگی در برابر موج سنگین یورش آمریکا را دارند یا اینکه دراین باره بزرگ نمایی میکنند وخود را چند برابر نیرومند تر نشان میدهند.
. این حسرت و حیرت درمیان خانوادهها شدیدتر و غمانگیزتر است. خانوادههای ایرانی به چشم میبینند و با پوست و گوشت و استخوان افزایش شدید قیمت کالاها و خدمات و کاهش قدرت خرید درآمدها را بردوش رروز لاغرترشده خود حس میکنند. از سوی دیگر رسانهها به مثابه یک نیروی بزرگ در میان اجزای نهاد مدنی نیز در این روزهای داغ و شگفت انگیز در میانه دو موضوع اطلاعرسانی واقعی از بطن و متن بحران اقتصادی و در جریان قراردادن شهروندان از وخامت اوضاع و نانوشتن برخی حقایق به دلیل اینکه التهاب و ترس بیشتری برمردم مستولی نشود گیر افتادهاند.
کاش شهروندان ایرانی را از این انگشت به دهان ماندن و جویدن روح وروان خویش بازداریم و دلهره و نگرانی را از خانوادهها دورکنیم.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.