زنگ خطر برداشت گاز از پارس جنوبی به صدا درآمد

ساعت 24 - درحالی که کارشناسان در سال‌های تازه سپری شده ده‌ها بار اولتیماتوم داه و از ضرورت سرمایه‌گذاری برای جلوگیری از کاهش برداشت از میدان گازی پارس جنوبی گفتند و نوشتند اما وضعیت کشور به گونه‌ای بوده و هست که سرمایه‌ای برای این کار اختصاص نیافته است و امیدی هم نیست در آینده نزدیک این اتفاق بیفتد.

با تشدید تحریم‌ها از سال 1397 برخی از شرکت‌های بین المللی که امیدوار بودند در نفت و گاز ایران سرمایه‌گذاری کنند از ایران رفتند. با کاهش درآمد حاصل از صادرات نفت به دلیل تحریم سرمایه‌گذاری دولتی نیز در پارس جنوبی به حداقل رسید و نیز سرمایه‌گذاری از پس‌انداز داخلی اتفاق نیفتاد.

حالا اما رئیس انجمن مهندسی گاز کشور با تلخی تمام می‌گوید بر اساس گزارش‌های رسمی، زنگ خطر برای کاهش تولید میدان گازی پارس جنوبی که ۷۰ درصد گاز کشور را تامین می‌کند، در سال ۱۴۰۴ آغاز می‌شود. این زنگ خطر در حالی به صدا در آمده است که وزیر نفت در یک حرکت عجیب، قراردادی با شرکت‌های داخلی که خودشان گرفتار کمبود سرمایه هستند بسته و از آن‌ها خواسته است در این زمینه سرمایه‌گذاری کنند.

واقعیت این است که میدان گازی پارس جنوبی نسبت به سایر مخازن گازی کشور، اندازه بسیار بزرگ‌تری دارد و اکنون بیش از 70 درصد گاز کشور را تامین می‌کند. به همین دلیل اگر اتفاقی نیفتد و سرمایه‌گذاری کافی از سوی شرکت‌های بین المللی رخ ندهد وضعیت اقتصاد ایران بیش از پیش بدتر می‌شود.

رئیس انجمن مهندسی گاز کشور ادامه داد: اگر در خوشبینانه‌ترین حالت بتوانیم رشد مصرف را از 6 به 3 درصد کاهش دهیم، باز هم در سال 1418 روزانه هزار و 500 میلیون مترمکعب گاز در چهار ماه سرد سال نیاز خواهیم داشت. وی با بیان این که طبق گزارش‌های رسمی، افت تولید میدان گازی پارس جنوبی در سال 1404 آغاز می‌شود، اما هم اکنون نیز شروع آن ملموس است. اندازه مخزن پارس جنوبی آن قدر معنی‌دار است که بدون آن، اگر تمام مخازن گازی شناخته شده کشور را توسعه بدهیم، 200 میلیون مترمکعب تولید گاز در سال 1418، به 550 میلیون مترمکعب می‌رسد؛ یعنی در این حالت فرضی نیز، تولید ما حدود یک سوم گاز مورد نیاز در زمستان خواهد بود. وی با بیان این که توسعه مخازن در شرایط موجود عملی بنظر نمی‌رسد، افزود: درآمد‌های کشور به‌اندازه‌ای نیست که بتوان برای توسعه همه این مخازن سرمایه‌گذاری کرد و شرکت‌های خارجی هم در شرایط موجود، سرمایه‌گذاری نمی‌کنند.

واقعیت این است که اداره کنندگان اقتصاد به ویژه در بخش نفت وگاز به جای اینکه این زنگ خطرها را به گوش مدیران سطح بالاتر برسانند انگار که یک تکلیف سازمانی را باید انجام دهند بارها و بارها وعده‌های بی‌فرجام داده و به جای اینکه خود را با دیگر کشورها مقایسه کنند با دوران سخت روحانی مقایسه می‌کنند.