ایران حتی یک بانک در آفریقا ندارد
ساعت 24 - بسیاری از کشور‌های آفریقایی مجبورند به قطعنامه‌های سازمان ملل پایبند باشند، بنابراین در شرایط تحریمی نمی‌توانند با ایران همکاری داشته باشند / ترکیه، هند، برزیل و ژاپن خیلی از ما در آفریقا جلوتر هستند / ترکیه ۲۰ سال بعد از ما به آفریقا رفت؛ اکنون ۴۰ پایتخت آفریقایی به ترکیه پرواز دارند، اما ایران یک خط هوایی یا بانک هم در آنجا ندارد
جاوید قربان اوغلی، دیپلمات سابق ایران در آفریقا می‌گوید هر رئیس جمهوری که در ایران به قدرت می‌رسد، یک شعار برای آفریقا و آمریکای لاتین می‌دهد. پس از آن یک سری سفر می‌رود و در این سفر‌ها نیز بدون توجه به سابقه، یک سری اسناد همکاری امضا می‌شود و به دلیل ساختار معیوب اقتصادی کشور ما و بی انگیزگی برای کار، خود به خود آن توافقنامه‌ها و اسناد کمرنگ می‌شوند.
آفریقا یک ظرفیت است و ۵۴ کشور در آنجا هستند. به لحاظ سیاسی هم با ما نزدیکی دارند. بسیاری از کشور‌های آفریقایی مجبور هستند به قطعنامه‌های سازمان ملل و شورای امنیت پایبند باشند، بنابراین با وجود نزدیک بودن سیاسی به ما، نمی‌توانند همکاری در شرایط تحریمی با ما داشته باشند.
من جز این دولت، در دیگر دولت‌ها درگیر مساله آفریقا بودم و دیدم که اراده‌ای برای همکاری با آفریقا وجود دارد. در زمان آقای‌هاشمی رفسنجانی، ایشان به شدت علاقه‌مند به کار با آفریقا بود و ۱۴ روز به آنجا سفر کرد. در دولت خاتمی هم کار‌هایی انجام شد، احمدی نژاد هم شعار‌های بسیار پررنگی داد، اما عملاً هیچ کاری انجام نشد. هم آقای‌هاشمی هم آقای خاتمی و احمدی نژاد، اراده سیاسی برای این کار را داشتند. آقای روحانی چندان اعتقادی به آفریقا نداشت و وزیر خارجه‌اش هم به شکل عملی کاری برای آفریقا نکرد. ؟ یکی از کار‌هایی که زمان آقای‌هاشمی انجام شد، تشکیل شورای عالی آفریقا بود. در دوران آقای خاتمی و احمدی نژاد هم به شکل دیگری برگزار شد، اما این ستاد عملاً به تشکیل جلسه خلاصه می‌شد و تصمیمات عملیاتی نمی‌شد. مشکل رئیس جمهور‌ها نیستند، مشکل ساختار معیوب اقتصادی ماست و بخش دولتی هم اولویت کار در آفریقا ندارد. ما یک مرکز مطالعات آفریقا هم در دانشگاه تربیت مدرس در زمان آقای‌هاشمی درست کردیم، اما الان نه بودجه دارد و نه امکانات! یک برنامه هم برای شناساندن آفریقا در صدا و سیما انجام دادیم که آن هم تعطیل شد. دولت به حجم موافقتنامه اضافه نکند، مهم عملیاتی کردن این اسناد است. کشور‌های آفریقایی با توجه به نیاز‌هایشان از تکنولوژی‌های پیشرفته کشاورزی اسراییل استفاده می‌کنند، اما الزاماً دست آن‌ها نیست و هر کشوری بخواهد در آنجا می‌تواند فعال باشد. با این وجود از نظر سیاسی با اسراییل همراه نیستند و در سازمان ملل تمام کشور‌های آفریقایی از فلسطین حمایت کردند. تا آنجاییکه من اطلاع دارم، اکثر کشور‌های آفریقایی با وجود اینکه با اسراییل همکاری دارند، از فلسطین حمایت می‌کنند. ما به عنوان یک کشور مستقل، در آفریقا ارزشمند هستیم.
نظام سیاسی ما و دولت‌های برخاسته از این نظام سیاسی، اراده سیاسی برای همکاری با آفریقا دارند، اما این اراده تبدیل به عمل نمی‌شود. ترکیه و هند و برزیل و ژاپن خیلی از ما در آفریقا جلوتر هستند. ترکیه به عنوان کشور همسایه ما که بیست سال بعد از ما به آفریقا رفت، تعداد پرواز‌ها و سفارتخانه‌های بسیار بیشتری دارد. حدود ۴۰ پایتخت آفریقایی با ترکیه پرواز دارند، اما ایران یک خط هوایی و بانک در آنجا ندارد. بیش از هفتاد درصد کار‌هایی که در آفریقا انجام می‌شود، توسط بخش خصوصی کشور‌های دیگر انجام می‌شود، اما بخش خصوصی ما سرمایه و امکاناتی برای ورود به آفریقا ندارد. دولت‌های آفریقایی با توجه به پیشینه ضد استعماری‌شان، می‌توانند روابط خوبی با ایران داشته باشند، چون می‌دانند ایران مانند چین، دنبال سلطه نیست. مشکل از ماست که به علت ساختار معیوب اقتصادی و سیاسی نمی‌توانیم با آن‌ها کار کنیم. اگر دولت رئیسی در آفریقا موفق شود ما خوشحال می‌شویم و ما هم کمک می‌کنیم، چون واقعاً دلمان می‌خواهد آفریقا به عنوان قاره‌ی فرصت‌ها، به دست ما برسد.
انتخاب
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.