تقلیل کرایان ، بیش از تهدید ماشه خطردارند
اظهارات اخیر مقامهای اروپایی مبنی بر فعال‌سازی احتمالی «مکانیسم ماشه» علیه ایران؛ همراه با اظهارات مقامات ایرانی، فضای سیاسی کشور را تحت‌الشعاع قرار داده است. این وضعیت، نه تنها بیم از بازگشت قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل و تاثیر آن‌ها بر چشم‌انداز روابط خارجی را تشدید کرده، بلکه شکافی عمیق میان رویکردهای داخلی را نیز آشکار ساخته است
به‌گونه‌‌ای‌که میان کسانی که اسنپ‌بک را تهدیدی جدی می‌دانند و آنانی که این تهدید واقعی را دست‌کم می‌گیرند، دوگانگی‌ای شکل گرفته که خود اولین چالش ایران در مدیریت این بحران محسوب می‌شود.
ماهیت مکانیسم ماشه و ابعاد حقوقی آن
«مکانیسم ماشه» یا «اسنپ‌بک»، سازوکاری است که برای بازگرداندن تحریم‌های مندرج در بند ۷ قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل طراحی شده و به شش قطعنامه قبلی علیه ایران ارجاع می‌دهد. بررسی دقیق‌تر مفاد این قطعنامه‌ها، آن‌گونه که کارشناسان برجسته نیز بر آن تاکید دارند، واقعیت متفاوتی را نشان می‌دهد.
از منظر حقوقی، فعال‌سازی مکانیسم ماشه، ایران را تحت ماده ۴۱ فصل هفتم منشور ملل متحد قرار می‌دهد که به اعمال تحریم‌ها علیه کشورها اجازه می‌دهد. اگرچه ماده ۴۲ همین فصل، خطرناک‌تر است و به شورای امنیت اجازه اقدام نظامی می‌دهد، اما برای انتقال از ماده ۴۱ به ۴۲ نیاز به رای‌گیری مجدد وجود دارد.
روسیه و چین می‌توانند با حق وتو مانع این امر شوند. این تمایز حقوقی مهم است، زیرا نشان می‌دهد که فعال‌سازی ماشه به معنای اقدام نظامی نیست، اما بازگشت تحریم‌های بین‌المللی ذیل شورای امنیت، مشروعیت و قدرت اجرایی بسیار بیشتری نسبت به تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا دارد. ا
لبته باید در نظر داشت توافق با آمریکا نیز این اهرم فشار اروپایی‌ها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. همانطور که امیرعلی ابوالفتح، کارشناس مسائل آمریکا در همین زمینه به بی‌اعتمادی ایران به تضمین‌های آمریکا اشاره می‌کند و می‌گوید: «حتی اگر آمریکایی‌ها وعده‌ای بدهند، این وعده‌ها قابل‌پذیرش نیست.»
توسعه ایرانی
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.