پشت پرده قراردادهای ۲۷ بسته افزایش تولید نفت
ساعت 24 - قراردادهای طرح ۲۷ بسته به دلیل چالشهای موجود دستخوش تغییراتی شده است که این تغییرات در صورت اصلاح نشدن میتواند آسیب جدی به ساختار صنعت نفت وارد کند
به گزارش خبرنگار مهر، طرح توسعه ۲۸ مخزن شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب شامل ۲۷ بسته قراردادی است که موجب افزایش و نگهداشت حدود ۶۰۰ هزار بشکه نفت خام در روز میشود.
در این گزارش به نکات ظریفی در ارتباط با الگوهای جدید قراردادی که مربوط به ۲۸ مخزن نفتی مناطق نفتخیز که تحت عنوان EPCF به صورت مجزا به شرکتهای پیمانکار بزرگ (GC) یا شرکتهای خدماتی، حفاری و شرکتهای کوچک EPC به شرط تشکیل کنسرسیوم با شرکتهای خدماتی حفاری، واگذار خواهد شد، اشاره میشود.
آغاز زیرپوستی تغییرات
به گزارش خبرنگار مهر، به دلیل عدم ورود شرکتهای خارجی و عدم تأمین سرمایه توسط شرکتهای داخلی این قراردادها از EPCF به EPC تغییر یافتند به این صورت که پیمانکار، یک شرکت داخلی است و ۸۰ درصد سرمایه نیز از صندوق توسعه ملی در اختیار پیمانکار قرار میگیرد و آورده پیمانکار صرفاً ۲۰ درصد است که به گفته منابع آگاه، با نامه محرمانه وزیر، پیمانکاران از آوردن سرمایه معاف شدند و در نهایت مستوجب دریافت پیش پرداخت شدند.
حجم مالی این قراردادها ۴.۶ میلیارد دلار در مدت ۲ سال است. این مدل نسبت به مدل میدان محور که کل میدان در اختیار شرکت پیمانکار قرار میگیرد و مشابه قراردادهای IPC است متفاوت است؛ اما دارای اشکالاتی است؛ نخست اینکه هدف اصلی این طرحها که EPCF نام دارد، تأمین سرمایه داخلی یا خارجی از شرکتهای پیمانکار اصلی یا GC بوده است. حال که قرار است این طرحها بصورتEPC اجرا میشود و عبارت Finance از این طرحها حذف شده است و صندوق توسعه ملی تأمینکننده سرمایه این طرحها خواهد بود، اساسًا موضوع، ماهیت و هدف اصلی طرحها که تأمین سرمایه بود از بینرفته است و هیچ پشتوانه منطقی برای اجرای آنها وجود ندارد.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.