هفتمین تاجگذاری لئو در سکوت محض منتقدان

کاج‌ها به قامتش حسادت میکنند!

ساعت 24 - حتی اگر قلم‌ها را از قبل تیز کرده باشند و به خاطر نرسیدن توپ طلا به لواندوفسکی و کریم بنزما، پیوسته فرانس فوتبال را به توپ ببندند، اتفاق بزرگ رخ داده و دیگر هیچ کس نمی‌تواند مانع هفتمین تاجگذاری شعبده‌باز امریکای لاتین شود.

html>

لئو آنقدر سخاوتمند است که وقتی روی سن رفت تا توپ طلا را از دستان لوییس سوارز دریافت کند برای لحظه‌ای سرش را برگرداند و لبخندی از سر مهربانی به پسر مغموم بوداپست زد.او حتی پس از این انتخاب تاریخی به ستایش لواندوفسکی پرداخت و او را شکارچی بافراست دنیای فوتبال لقب داد.
با این همه آرزوهای کودکان پاپتی زاغه‌نشین حاشیه بوینس‌آیرس محقق شد، وقتی نابغه اهل روزاریو با آن تیپ چشم‌نواز از پلکان بالا رفت، توپ طلا را بالای سر برد و به موازات تمام کاج‌ها و صنوبرها قد کشید.آنقدر بلند که درختان به ارتفاع مهربانی‌اش حسادت کردند.
حالا لئو می‌تواند طعنه معناداری به دیه‌گو آرماندو مارادونا بزند و خود را برازنده لقب بهترین توپچی تاریخ فوتبال بداند.نجیب‌زاده‌ای که در قامت سفیر یونیسف همواره دغدغه کودکان آسیب‌پذیر را داشته و لبخندهای سوزدارش از قلبی حکایت می‌کند که پیوسته برای بیچارگان عالم می‌تپد. مرد شماره سی در سی و چهار سالگی موفق شد لواندوفسکی و دیگر رقیبانش را جا بگذارد و فریاد لیاقت خود را در شب مهتابی به گوش جهانیان برساند تا دوآتشه‌هایی که چندین هزار خاطره پای عکس‌های آنالوگ و دیجیتال او امضا کرده‌اند به وجد بیایند و باور کنند که سقف آرزوهای تفنگداری که هجده سال در نیوکمپ جنگید و به شمایل پایمردی در نزد کاتالان‌ها بدل شد، ترک برنخواهد داشت.بارسای مغبون که دیگر مجالی برای پایکوبی به عشق موجود فرازمینی ندارد و لاجرم باید در این شب سیاه به دست‌های سپید سرنوشت بیندیشد.
گلزنی، بازیسازی، دریبل‌زنی، تکنیک و هوش بسیار بالای مسی باعث شده تا بزرگان فوتبال به ستایش او بپردازند و تصدیق کنند که در این شرایط دلچسب جایی برای خداحافظی و پناه بردن جادوگر به پستوی تنهایی وجود ندارد.او می‌تواند در جامه گرگی باران دیده سال‌ها با نمایش‌های دلربای خود عشق فوتبال‌ها را سیراب کند و همراه باد نابلد در کوچه پس کوچه‌های پاریس یا هر جای دیگر نفس‌های گرم خود را به دیوارها بکوبد.
پی‌اس‌جی اما بی‌آنکه از خمیازه‌های کشدار تقدیر بترسد بار دیگر به مردی که در سخت‌ترین شرایط گل از آن اوست و پوچ از آن رقیبان متبختر، عاشقانه می‌بالد و از اینکه ساحر آرژانتینی در کنار ایفل برای کبوتران پر نزده دانه می‌ریزد در پوست خویش نمی‌گنجد.
تاجگذاری لئو در شب ملتهبی که برخی تصور می‌کردند شکننده رکورد خوزه آلتافنی کبیر، قافیه را خواهد باخت و دست از پا درازتر به خانه‌اش برمی‌گردد، تیله‌های نگاه گیتی را به سوی ناردانه کوپا امریکا شلیک کرد تا او برای مادرش سلیا نظافتچی پاره‌وقت هتل سه ستاره آن سوی روزاریو از راه دور بوسه‌ای با طعم توت‌فرنگی بفرستد و به رمانتیک‌ترین فرشته روی زمین مبدل شود. تمام شد.حالا دیگر قصه هفتمین تاجگذاری لیونل مسی را باید در کتاب‌ها جست‌وجو کرد و به این اندیشید که ستاره‌ای با این حجم از اشتها آیا در گذر زمان هشتمین توپ طلا را نیز به ویترین پرزرق و برق افتخارات خود هدیه خواهد داد؟ ابراسطوره‌ای که با تمام شدن و فروچکیدن نسبتی ندارد و از دور و نزدیک زیباست، حتی اگر هزارمین توپ طلا را نیز با دستان خود لمس کند باز هم دلش برای قایم‌باشک‌های دیروز در خرابه‌های روزاریو به‌ شدت تنگ خواهد شد و خاصیت نجابت این است... .