داعش به دنبال مین های به جا مانده از نازی ها در مصر
زیر شنزارهای سینای مصر، بالغ بر 17 میلیون مین کاشته شده است. هیچ کسی نمی تواند روی این نواحی به دقت مرز بندی شده، گام بگذارد؛ چون ورود به این شنزارها، یا قطع عضو را به همراه دارد، و یا به قیمت جان انسان تمام می شود.
در سال های اخیر البته این مین های زمینی نگرانی جدیدی را ایجاد کرده اند. با رشد گروه داعش و دیگر گروههای جهادی در منطقه، اکنون این نگرانی به وجود آمده که این حجم بالای مواد انفجاری به یک پتانسیل قدرت برای گروه های جدیدی بدل شود. مقامات نظامی و غیر نظامی در قاهره می گویند داعش و دیگر گروههای جهادی توانسته اند بخشی از این مین ها را از زیر زمین بیرون آورده و از اجزا و قطعات آنها برای ساخت بمب ها و تسلیحات انفجاری دست ساز استفاده کنند.
در صحرای سینا
به گزارش ساعت 24 فتحی الشزلی، سفیر سابق مصر در عربستان که تا همین اواخر مقام اصلی نهاد پاکسازی مین های زمینی در مصر به شمار می رفت، می گوید: "دست کم 10 گزارش دال بر استفاده تروریست ها از مین های قدیمی دریافت کرده ایم. حتی امروز نیز مساله چند دهه ای مین های زمینی، ما را به طرق مختلف دچار مخمصه کرده است."
وی می گوید بحران جدید از سال 2004 و زمانی آغاز شد که افراط گرایان با استفاده از 7 بمب ساخته شده از مین های قدیمی در شهرک تفریحی "طابا" در صحرای سینا، 34 نفر را کشتند. این استراتژی افراطیون به ویژه از زمان ظهور گروه "انصار بیت المقدس" در صحرای سینا که از اواخر 2014 با داعش بیعت کرده، رایج تر شده است.
با توجه به حجم بالای مهمات و تسلیحات مدرن که در منطقه در دسترس است، استفاده بعضی از گروه های افراط گرا و حتی گروه های تبهکار از بازمانده ها و ضایعات به جای مانده از جنگ جهانی دوم، غیر عادی به نظر می رسد. از عربستان سعودی – دومین وارد کننده بزرگ سلاح در دنیا- گرفته تا لیبی، سراسر خاورمیانه و شمال آفریقا مالامال از تسلیحات پیشرفته و امروزی است.
اما برای گروه های وابسته به داعش که هم در داخل خاک مصر و هم در لیبی دست به عملیات می زنند، بمب به هر حال بمب است. در حالی که تامین مهمات و تجهیزات برای این گروه ها تبدیل به یک مشکل اساسی شده، وجود میزان زیادی از این مین های ضد تانک و قابل دسترس، یک منبع ارزشمند به شمار می رود.
در ماه مارس یک کاروان حامل نیروهای ارتش مصر در نزدیکی ساحل دریای سرخ هدف حمله افراطیون قرار گرفت. کارشناسان نظامی مصر می گویند برای ساخت بمب های به کار رفته در این حمله، از مین های قدیمی استفاده شده است. ارتش مصر که به تازگی بیش از 700 خودروی زرهی ضد مین از آمریکا دریافت کرده، تلاش می کند این تهدید را از میان بردارد.
استخراج مین ها ، البته کار پر خطری است. جابجایی شن ها و همین طور وزش باد شدید در منطقه عاملی است که می تواند هر لحظه یکی از این مین های قدیمی را منفجر کند. ساکنان روستاهای شهر "مرسی مطروح" در 130 مایلی شرق مرز لیبی، مردمانی بسیار فقیر هستند. در واقع وجود این مین های زمینی که در سه جهت و تا 2.5 مایل امتداد یافته، یکی از عواملی است که باعث شده منطقه از توسعه و عمران باز بماند. بعضی از قبیله نشین های فقیر، خطر را به جان پذیرفته و به بازیابی مین ها و فروش قطعات و مواد انفجاری آنها می پردازند.
عبدالمنعم وائر، یکی از این صحرانشینان است. او در جوانی، سه انگشت خود را به خاطر انفجار مین از دست داده و اکنون کمپینی را برای اطلاع رسانی و هشدار نسبت به مین های زمینی به راه انداخته است. وائر می گوید: "صحرانشینان دست به این خطر می زنند چون هیچ چاره ای برای معاش و زندگی ندارند."
مصر تنها کشور منطقه نیست که تسلیحات به جای مانده از جنگ جهانی دوم در آن به بازار راه پیدا کرده است. بنا به یک گزارش اخیر کارشناسان و بازرسان تسلیحات در عراق، پیشمرگه های کرد در شهر شمالی "دوز خورماتو" از نیروهای داعش یک قبضه تفنگ Lee-Enfield ساخت 1942 غنیمت گرفته اند. مقامات مالی تعداد زیادی تسلیحات مرگبار، از جمله بیش از 10 هزار تفنگ قدیمی اروپایی کشف کرده اند. در ویدئویی از یک گروه شورشی در سوریه نیز دست کم یک قبضه توپ هویتزر ساخت دهه 1940 دیده شده است.
در کشور آشوب زده لیبی - بازار مهمات صحرای آفریقا- کارشناسان تسلیحات با یک تامین کننده بزرگ تسلیحات مربوط به نیروهای متفقین و متحدین مواجه شده اند. ینزن جونز، از موسسه "Armament Research Services" (یک موسسه مستقل مشاوره ای در زمینه تسلیحات) که در حال حاضر روی گزارشی درباره نقش تسلیحات به جای مانده از جنگ های سابق در منازعات معاصر کار می کند، می گوید: "ما در لیبی با دهها قبضه تپانچه بریتانیایی وبلی "Webley"، اسلحه لوله کوتاه ویژه سواره نظام ایتالیا، و تعدادی تفنگ آلمانی موزر (Mauser) و برن مواجه شدیم که همگی برای فروش در بازار گذاشته شده بودند."
اما علاوه بر استفاده افراط گرایان از مین های قدیمی برای ساخت بمب های جدید، یک مساله بزرگ دیگر این است که میدان های مین، برای قاچاقچی ها و جهادیونی که از مرز غیر قابل کنترل لیبی به داخل خاک مصر نفوذ می کنند، یک نقش حفاظتی ایفا می کند. آنها سوار بر خودروهای دو دیفرانسیل، و با کمک راهنماهای محلی که وجب به وجب صحرا را به خوبی می شناسند، راه خود را از بین میادین مین پیدا می کنند.
تلاشهای دولت برای کنترل مجدد منطقه بارها با مشکلات جدی روبرو شده است. سال گذشته، هلیکوپتر آپاچی ارتش مصر خودروی گردشگران را با جهادیون اشتباه گرفت و آنها را با راکت و مسلسل هدف قرار داد.اما بیشتر بدوی های صحرانشین، خشم خود را متوجه آنها می دانند که این مین های زمینی را در صحرای سینا کار گذاشته اند. احمد عامر، رئیس انجمن بازماندگان مین های زمینی در مرسی مطروح، که از حقوق قربانیان مین ها دفاع می کند، می گوید: "قدرت های اروپایی از مسئولیتی که در این خصوص دارند، شانه خالی می کنند. آنها باید این زمین ها را از مین پاکسازی کنند."
پیتر شوارتزشتین/ نیوزویک
ترجمه: فرهاد فرجاد
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.