از صمیمیت گریزها چه میدانید؟
ساعت 24- یک روان‌شناس گفت: آدم‌های صمیمیت گریز، به ظاهر به‌دنبال رابطه هستند، اما همیشه سناریو را طوری می‌چینند که دست آخر تنها بمانند.
این روان‌شناس ادامه داد: انسان‌های صمیمیت گریز، در دوران کودکی با احساس تنهایی به خوبی آشنا شده‌اند. آن‌ها احتمالا والدینی سردمهر و از لحاظ عاطفی دور از دسترس داشته‌اند که هرگز احساس خواستنی بودن، با ارزش بودن و درک شدن را به آن‌ها منتقل نکرده‌اند.
وی افزود: اگر صمیمیت گریزها آگاهانه در این سیکل معیوب مداخله نکنند، در بزرگسالی هم درب زندگی عاطفی آن‌ها همچنان بر همان پاشنه می‌چرخد. نه می‌توانند احساس دوست داشتنی بودن را تجربه کنند و نه این احساس خوب را به دیگران منتقل کنند و در نهایت همان احساس تنهایی کودکی‌شان را تا آخر عمر زندگی می‌کنند.
امیراصلانی خاطرنشان کرد: وقتی افراد صمیمی‌تر و به هم نزدیک‌تر می‌شوند تمایل دارند که به نقطه‌ای خاص از صمیمیت برسند ولی در نهایت یک نفر می‌ترسد و عقب‌نشینی می‌کند. این ترس آنان را در برابر خودشان و طرف مقابل‌شان قرار داده و فاصله ایجاد می‌کند. همچنین باعث می‌شود که فرد شروع به دریغ کردن احساساتش کند.
وی با بیان اینکه این پروسه اغلب ناخودآگاه است و بدون عقلانیت اتفاق می‌افتد، تصریح کرد: متاسفانه برخی روابط زناشویی در ظاهر مشکلی ندارند ولی از صمیمیت وحشت دارند. هر چقدر زن و شوهر از بحث کردن در مورد اختلافات بیشتر طفره بروند، بیشتر از طرد شدن و رنجش خاطر می‌ترسند.
امیراصلانی یادآور شد: بحث آزاد، برای زندگی زناشویی حیاتی است. اینکه دو انسان با سوابق متفاوت، جنسیت متفاوت و جهان‌بینی متفاوت با هم اختلاف نظر پیدا کنند، عادی است. ادغام دو شخصیت در یک رابطه، سختی‌ها و مشکلاتی دارد. اگر بخواهیم این سختی‌ها و مشکلات را تحمل نکنیم باید قید صمیمیت را که جوهر زناشویی اثربخش است، بزنیم. پس بهتر است بپذیریم که اختلاف و بروز مشکل در زندگی مشترک اجتناب‌ناپذیر است و باید خودمان را آماده کنار آمدن با آن کنیم، نه اینکه از تعامل سازنده در زندگی زناشویی، اجتناب کنیم.
ایسنا
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.