اتهام تهیه کننده سند همکاری ایران و چین
مخالفان سند همکاری تهران –پکن ضعف روانی دارند
درباره جزیره های ایران ضد اطلاعات داده می شود
ساعت 24 - درحالی که تا همین روز17 تیر ماه معلوم نبود سند همکاری های راهبردی ایران وچین چگونه و در کجا واز سوی چه کسی تهیه و به دولت اریه شده است در یک همایش برگزار شده رضا زبیب، مدیرکل آسیا و اقیانوسیه وزارت امور خارجه خود را تهیه کننده این سند دانست وگفت "من به عنوان کسی که واژه به واژه این سند را کار کردم، تدوین کردم، جمع بندی کردم و نهایتاً ارائه کردم به مرجع عالی مربوطه برای تائید هیئت دولت، با اطمینان عرض میکنم که از نظر این سند چنین نگرانی وجود ندارد و کاملاً متوازن است؛ اما اینکه آینده چه خواهد شد، آینده را خدا میداند.
ضداطلاعات
از این به بعد هم از این مسائل زیاد خواهیم داشت، برای اینکه روابط جمهوری اسلامی ایران و روابط جمهوری خلق چین بسیار روابط فعال، پویا و داینامیکی هست. ما همیشه از این اخبار داشتیم و بیشتر از این هم ان شااالله از این به بعد خواهیم داشت.
در جواب سؤال شما اجازه بدهید من فعلاً بهصورت خیلی مختصر، چکیده و مجمل عرض بکنم که همهی آنچه از این آمار، ارقام، آدرسها و جزایر در مورد سند گفته میشود، همگی در قالب مفهوم شناختهشدهی "Disinformation" قابلطبقهبندی است. همهی اینها درواقع ضداطلاعات هست و من یک جا، مطلقاً و با صراحت کامل عرض میکنم که هیچچیزی از این مسائل در سند وجود ندارد. سند یک سند کاملاً تخصصی است که با مشارکت سازمانهای تخصصی تدوینشده است.
کلید را 5سال پیش زدیم
اگر به سال 2016 یا 1394 خورشیدی برگردیم، وقتیکه رئیسجمهور چین به تهران سفر داشتند، روسای جمهور دو کشور بیانیه مشترکی بر طبق معمول صادر کردند و دربند ششم با صراحت قید شد که توافق کردند سند جامع همکاریهای راهبردی یا 25 ساله را تدوین بکنند. آن بیانیه منتشر شد و همه اطلاع پیدا کردند.
بعد از آن، بلافاصله وقتیکه رئیسجمهور چین ملاقاتی داشتند با مقام معظم رهبری، ایشان به این توافق اشاره کردند و مقام معظم رهبری استقبال و تائید فرمودند. بنابراین در گام دوم هم بهصراحت اعلام شد. شهریور سال گذشته که آقای دکتر ظریف، وزیر امور خارجه، در پکن پیشنویس این سند را ارائه دادند به همتای چینی ، با فاصلهی شاید یکی دو ساعت از مراسم، توئیت کردند ایشان و در سوابق موجود است. ایشان خیلی صریح گفتند که من پیشنویس سند همکاریهای جامع را ارائه دادم به همتای خودم و نهایتاً وقتیکه اوایل تیرماه سند برای کسب مجوز مذاکره به هیئت دولت رفت، بلافاصله بعد از جلسه سخنگوی محترم دولت اعلام کرد که دولت این سند را تایید کرد برای مذاکره. بنابراین یک گام دیگر در ادامه مسیر شفافسازی برداشته شد. بنابراین هیچچیز مخفی در مورد این سند وجود ندارد و تأکید کردم در اظهارات قبلی؛ سند هم چیزی نیست که در وزارت خارجه تدوین شده باشد، بلکه با مشارکت همه سازمانهای تخصصی تدوینشده است.
سه حوزه همکاری
ببینید، سند در کلیتش به سه حوزه میپردازد:
1-همکاریهای جامع دو کشور در امور سیاسی، شامل دوجانبه و منطقهای و بینالمللی؛
2-همکاریهای دو کشور در حوزهی دفاعی و امنیتی، ازجمله مبارزه با تروریسم و افراطیگری؛
3-و نهایتاً بهطور طبیعی حوزۀ اقتصادی؛ که در اینجا حوزۀ بسیار گستردهای دارد، از مسائل انرژی، آیتی، تکنولوژیک، زیرساختها و همه اینها پیشبینیشده است. تحقق رکن بسیار بزرگی از این سند بر عهده بخش خصوصی واگذارشده است. بسترسازی همۀ این حوزهها ینجا پیش بینی شده است .این سند دقیقاً یک نقشۀ راه برای بسترسازی و ریلگذاری است. ادامۀ این مسیر تکمیلش توسط سازمانهای تخصصی خواهد بود که مذاکرات فنی، تخصصی، حقوقی، مالی و فراگیری خواهند داشت که این عکس خیلی زیبا و کلان را به کارهای و توافقات اجرایی تبدیل بکنند.
الان چه خبر است
فعلاً چه خبر هست؟ چه قرینه ای میتوانیم ارائه دهیم؟ در چارچوب استنباطات متعارفی که وجود دارد. من در این چارچوب عرض کنم که اگر در همین دولت فعلی، در 7 سال گذشته - من 40 سال را فعلا نمیگویم- اگر در همین دولت روسای جمهور دو کشور بیش از هفت بار، وزرای خارجه حدود ده بار در هفت سال با هم ملاقات کرده اند، یا در پایتختها یا پایتختهای کشورهای دیگر، در حاشیۀ اجلاسهای بین المللی. اگر اینچنین هست و اگر ما به اینجا رسیدیم که یک سند جامع و راهبردی امضا بکنیم با همدیگر، نشان دهندۀ توجه کافی دولت و جمهوری اسلامی به روابط با چین است
ما [ایران و چین] همیشه در طول تاریخ روی صحنۀ جغرافیا بوده ایم. بنابراین ما به خانوادۀ ملل تمدن ساز تعلق داریم. باهم مفاهمۀ تمدنی داریم. راه ابریشم در طول تاریخ، نه امروز، ما را به هم وصل کرده. از طرف دیگر ما به خانوادۀ آسیایی تعلق داریم. ما یک حس آسیایی داریم نسبت به همدیگر. بنابراین خیلی خوب میتوانیم یکدیگر را درک کنیم و همسو شویم باهم.
اما این سند یعنی چه؟ چرا این سند؟ این سند، فی نفسه بادر نظر داشتن منطق نگاه به غرب و نگاه به شرق، نشان می دهد که 1. ملت ایران گزینههای متعددی دارد. بحث بر سر این نیست که نگاه ما منحصر و محدود به غرب یا شرق باشد. 2. حرکت به سمت این سند نشان از اعتمادبهنفس نظام است. این اعتمادبهنفس در گام دوم انقلاب ظاهرشده. یعنی ما در جایگاهی هستیم که در یک دولت ظرف 7 سال، اول یک سند مهم به نام برجام امضا می کنیم، چون اقتضای شرایط ما هست، و در انتهایش، چیزی که دولتها معمولاً در انتهای کارشان کارهای بزرگ انجام نمی دهند، اما در انتهای همین دوره ما می آییم به سمت سند جامع همکاریهای راهبردی باچین. اینها هیچ منافاتی با همدیگر ندارند. این فقط نشاندهنده اعتمادبهنفس و تعدد گزینههای نظام جمهوری اسلامی و مردم آن است.
کسی منتظر ما نیست
دنیا منتظر کسی نمی ماند، روابط بین الملل حرکت میکند، پویا است؛ اما اگر صحبت از یک سند جامع راهبردی میکنید -که هر دو تا مفهومش، جای خیلی بحث دارد- و یک دوره زمانی ۲۵ ساله را پوشش قرار است بدهد، بنابراین طبیعی است که با طمانینه و با مطالعه کافی وارد کار برویم. این، یک. دوم اینکه آیا نگرانی در حوزه اقتصادی وجود دارد یا نه؛ من به عنوان کسی که واژه به واژه این سند را کار کردم، تدوین کردم، جمع بندی کردم و نهایتاً ارائه کردم به مرجع عالی مربوطه برای تائید هیئت دولت، با اطمینان عرض میکنم که از نظر این سند چنین نگرانی وجود ندارد و کاملاً متوازن است؛ اما اینکه آینده چه خواهد شد، آینده را خدا میداند. من هیچ نگرانی ندارم.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.