نحوه در دست گرفتن اصولی ساز ویولن

ساعت 24 -فراگیری ویولن که منجر به هنرنمایی خیره کننده شود، تنها محدود به داشتن استعداد و توانمندی نیست باید ساختار این ساز ستودنی را به درستی شناخت تا بتوان حس بینظیری را نیز تجربه کرد.

html>

متاسفانه برخی از افراد به دلیل ناآگاهی، رنج و سختی متحمل شده‌اند و دچار چالش بسیار می شوند به طوری که رویایی نوازندگی را نیز رها می کنند. در این مطلب سعی شده است نکات اصلی برای در دست گرفتن ساز ویولن را اشاره کنیم تا بدانید چگونه شدائد و سختی های مسیر آموزش را پشت سر گذاشته و از این مسیر لذت ببرید. بد نیست بدانید که چنین پشتیبانی میتواند از بی نظمی و آشفتگی نیز فرد را رها کند.

شناخت مقدمات نواختن ویولن

برای شناخت بهتر ویولن و روش در دست گرفتن آن پیشنهاد می کنم دوره آموزش ویولن در سایت خنیاگر را مطالعه کنید، ویدئوهای ابتدایی این دوره کاملا رایگان هستند و می توانید با کیفیت ساخت دوره آشنا شوید.

هنرمندان نوازنده برای خلق آثارش شگفت با ویولن، آن را بر روی شانه چپ قرار می دهند که می‌توان شاهد کاربرد آرشه در دست راست فرد بود که نتیجه آن صدای اعجاب انگیز موسیقی است، در نهایت نیز پناهگاه امنی را برای شنوندگان فراهم می‌کند تا از دغدغه های ذهنی به آن پناه ببرند.

نکته جالبی که درباره ساز ویولن می‌بایست دانست، تشکیل فاصله پنجم درست توسط اصوات سیمهای مجاور نسبت به یکدیگر است که شرایطی مهیا می کند تا بتوان شاهد اجرای تمام فواصل کروماتیک و کوچکتر از آن نیز بود.

از دیگر مشخصات ظاهری باید وزن آن را اشاره کرد که در حدود ۴۰۰ گرم است. هنرمندان سازنده ۵۸ قطعه را برای خلق این ساز به کار می برند که از بخش های اصلی می توان خرک ( در جلو)، گریف ( جسم سیاه رنگ در عقب) و سیم های ویولن را نام برد.

کمتر کسی را می توان یافت که علاقه به آهنگ های ساز ویولن نداشته باشد و خاطره ای را در ذهن ثبت نکرده باشد.

هنرمندان چیره‌دست که مهارت ارزنده‌ای در نواختن ویولن دارند، ساز را بر روی شانه چپ قرار می دهند و آوای دل انگیز که حاصل حرکت آرشه که در دست راست است را به تصویر می کشند.

مطمئنا نمی‌توان با ذهن مشوش صدایی غنی و روح نواز را از ویولن شنید، برخی تنها برای سرگرمی مشغول آموزش می شوند در حالی که جزئیاتی پیچیده در این فرایند تاثیرگذارند. بنابراین باید نکات ساده اما مهم را مد نظر قرار داد.

وضعیت قرارگیری این ساز می بایست به گونه ای باشد که تماس با چانه، شانه و دست چپ صورت گیرد تا دغدغه‌ای در این زمینه احساس نشود.

آشنایی با بخش های مختلف ساز ویولن

برای شناخت بهتر ویولن پیشنهاد می کنیم به پروفایل خنیاگر در سایت آپارات به آدرس روبرو مراجعه نمائید در این وب سایت می توانید لیستی کامل از ویدئوهای خنیاگر را مشاهده کنید یا حتی می توانید به وب سایت آموزش موسیقی خنیاگر مراجعه کنید..

https://www.aparat.com/khonyagar_com

سواد موسیقیایی تنها محدود به آموزش تکنیک ها و مفاهیم نواختن نیست بلکه باید ساختار ساز را نیز شناخت تا سطح مهارت حرفه ای ارتقا یابد. در ادامه به اصلی ترین بخش های ساز ویولن اشاره شده است:

آرشه

آرشه در بین برخی از هنرمندان به کمان ترکه ای چوبی نیز شناخته می شود که در واقع از مهمترین خصوصیات آن می توان به داشتن رشته‌های موی دم در امتداد آن اشاره کرد که به دو سر آن محدود می شود.

جعبه طنینی

از اصلی ترین بخش های جعبه طنینی باید صفحه روئی، صفحه زیرین و زوارهای دور را اشاره کرد. هنرمندان سازنده برای عرضه بخش های خرک، گریف و سیم گیر از چوب آبنوس استقبال گسترده‌ای کرده اند که این انتخاب بی ارتباط با دوام بالا نیست.

دسته یا گردن

محل انگشت گذاری هنرمندان این ساز را می توان بخش بالای دنباله چوب آبنوس که تکیه سیم هاست، دانست. از مهم‌ترین ویژگی‌های این ساز نباید امکان انگشت نگاری هنرمندان در تمام طول چوب آبنوس را از یاد برد. جعبه کوکی نیز در بخش انتهایی دسته، تعبیه می شود که محلی است تا شاهد پیچش سیم ها در آن به دور گوشی های کوک بود.

سیم گیر

از دیگر بخش‌هایی که آبنوس برای ساخت آن به کار رفته است می‌توان سیم‌گیر را اشاره کرد که سازندگان آن را در این بخش تا آخر تنه ساز تعبیه می کنند. برای اتصال آن از زهی که ممکن است جنس آن، روده پلاستیک و یا سیم باشد استفاده می‌کنند تا متصل به دکمه ای که در بخش پایینی جداره است، شود.

سیم ها

برای مشاهده سیم ها نیاز است این بخش را در جعبه کوچک ویولن تا امتداد چوب آبنوس شاهد بود که پس از عبور از بخش خرک منتهی به بخش سیم‌گیر خواهند شد.

هنرمندان در گذشته از روده گوسفند برای ساخت آن، استقبال گسترده‌ای صورت می‌دادند اما حال تغییراتی صورت گرفته است از جمله می‌توان استفاده از سیم فلزی نازک در سیم‌های بم‌تر را اشاره کرد اما استفاده از مفتول فلزی در سیم‌های زیرتر محدود شده است. برای آشنایی بیشتر می توانید به خنیاگر در بالا مراجعه کنید.

نحوه در دست گرفتن اصولی ساز ویولن

هنرمندان ویولن نواز برای به تصویر کشیدن آثار موسیقیایی همواره این ساز را به گونه ای در دست می‌گیرند که تماس با سه نقطه چانه، شانه و دست چپ میسر باشد.

ایده آل ترین حالت در واقع مهارت شخصیت نوازندگان چیره دست را نشان می دهد به گونه ای است که بدون کمک گرفتن از دست چپ و تنها توسط گردن و شانه، ساز را نگه دارد و بتوانند مفاهیم و نکات اموزشی را به شکل نوایی دل انگیز به اجرا درآورد.

وضعیت شانه و گردن نوازنده

یکی از اشتباهات فاحش برای نوازندگان که اغلب مبتدی هستند در نگهداری ویولن به نحوی است که بر روی شانه چپ آن را بالا می کشند اما حالت استاندارد زمانی دیده می‌شود که فرد در حالت طبیعی بدن، بتواند هنرنمایی کند.

برخی از افراد که گردنی بلند دارند برای تسلط بیشتر ممکن است شانه خود را بالا کشیده و یا اشتباه دیگری مانند خم کردن اضافه گردن را به سمت پایین نشان دهند.

میزان بالا بردن دست چپ

از دیگر چالش هایی که باید نسبت به آن آگاهی داشت، میزان بالا بردن دست چپ است. ایده آل ترین حالت که مانع از محدودیت برای نوازنده می‌شود به این شکل بوده که باید فرد همزمان با بالا بردن دست چپ شاهد امتداد افقی بین ساز و دسته و زمین باشد.

از وضعیت هایی که منجر به گرفتن ساز می شود که دسته و سر پنجه ویولن به سمت زمین باشند، سرمایه‌گذاری بر آموزش را نیز ناممکن می‌کند به طوری که فرد با سختی‌های دو چندانی مواجه خواهد شد از جمله می توان به حرکت ستون مهره ها در اثر کشش بی‌مورد به سمت پایین را اشاره کرد به نحوی که فرد از نظر تنفس نیز سختی هایی را متحمل خواهد شد. فشار به مهره های گردن در جهت معکوس نیز حاصل حالت دوم بیان می شود.

پیشنهاد می کنیم بعد از مطالعه این مقاله حتما به آموزش میوزماسل محمدمهدی بابایی مراجعه نمائید دوره کامل و جامعی برای حرکت بهتر دست روی ساز است، بسیاری از نوازنده های تازه کار با حرکت دست روی ساز مشکل دارند که به با دیدن این دوره قسمت عمده ای از مشکلاتشان برطرف خواهد شد.

این مطلب تبلیغاتی است و محتوای آن توسط سفارش دهنده تهیه شده است.