مدیرانی که فقط گزارش مصیبت می دهند

این روزها مدیران میانی کشور در بخش‌های گوناگون در پهنه سرزمین، مسابقه‌ای تعریف‌نشده برای واگویی دردهای بی‌برقی در دستور کار دارند. در این مسابقه از پیش اعلام‌نشده برخی اعضای مجلس قانونگذاری نیز حضور جدی دارند. مدیران بخش کشاورزی از تخریب بی‌برقی بر کشاورزان در منطقه‌ای که مدیریت دارند می‌گویند. آن‌ها می‌گویند: قطع برق چاه‌های کشاورزی آب موجود در ژرفای زمین، در گودی زمین زمینگیر شده و آب به زمین‌های زیر کشت انواع محصولات نمی‌رسد.

اخبار مرتبط

آن‌ها از دولت می‌خواهند برای جلوگیری از مهاجرت روستانشینان بهتر است برق برای چاه‌های کشاورزی تامین شود. مدیران صنعت می‌گویند: قطع برق در شهرک‌های صنعتی به تعطیلی بنگاه‌های کوچک و متوسط آسیب جدی زده و کارفرمایان در فکر بیرون کردن کارگران هستند و البته کارگران نیز راهی هیات‌های حل اختلاف شده و از قانون کار برای برگشت به کار استفاده می‌کنند. قطع برق شهرک‌های صنعتی به نارضایتی گسترش‌یافته کارگران منجر شده و در برخی شهرک‌های صنعتی بوی اعتراض‌های خشن به مشام می‌رسد.

کارگران نگران ادامه کار بنگاهی هستند که شغل آن‌ها را تامین کرده است و هراس بیکار شدن دارند. در شهرها و نیز در هزاران هزار مرکز تامین خدمات خانگی با دردسرهای بزرگ روبه‌روشده و در حال سبک- سنگین کردن ادامه فعالیت هستند و به این ترتیب صدها هزار نیروی کار شاغل در این مراکز در هراس و خشم به سر می‌برند.

بنگاه‌های بزرگ صنعتی نیز در وضعیتی ویژه قرار دارند و خوابیدن دستگاه‌ها در صنعت سیمان و فولاد و دیگر بنگاه‌های بزرگ تولید صنعتی را در سرازیری قرار داده است. دومینوی تخریب در فعالیت‌های جامعه ایرانی با قطع برق و گسترش آن بیش از پیش به چشم می‌آید. در این روزگاری که در پیش است شاید دیگر مداراخواهی و دعوت از شهروندان برای همکاری با دولت یک ابزار زنگ‌زده خواهد شد که به کار نمی‌آید و از التهاب جامعه نمی‌کاهد.

شوربختانه نظام مدیریت اقتصادی کشور نیز گویا در برابر این وضعیت پرچم وادادگی در دست گرفته و تاریکی‌های نبود برق جاهای مناسبی برای پنهان شدن به آن‌ها نشان می‌دهد.

آیا باید دست روی دست گذاشت و تنها به ذکر مصیبت بسنده کرد؟ مگر ایران در همسایگی ۱۵‌کشور زندگی نمی‌کند‌؟ مگر تکنولوژی برق گونه‌ای نیست که بتوان برق وارد کرد؟ اگر نمی‌شود چرا دولت از بنگاه‌ها می‌خواهد برق وارد کنند‌؟ هرروزی که به این‌سان سپری شود سرطان بی‌برقی به کشتن جامعه ایرانی نزدیک‌تر می‌شود.