افزایش فروشگاه‌های بدون فروشنده در کره جنوبی ر

ساعت 24 - حومه سئول و بعد از نیمه‌ شب بود که احساس کردم دلم می‌خواهد کمی خوراکی بخرم و این کار هیچ مشکل نبود. درست آن طرف خیابانی که آپارتمان من قرار داشت نه یک فروشگاه بلکه سه فروشگاه بودند که ۲۴ ساعته باز بودند.

او در ادامه می‌گوید: «برخلاف سایر سیاست‌گذاران من نسل جوان را برای داشتن چنین ترجیحاتی سرزنش نمی‌کنم. آمار نشان می‌دهد ما باید با کمبود نیروی کار در سال‌های آینده کنار بیاییم و بهتر است که نیروی کار محدود خود را به سوی عرصه‌هایی سوق دهیم که بیشترین ارزش را دارد».

موسسه پژوهش اقتصادی کره که موسسه خصوصی پژوهشی است برآورد می‌کند که ۴۳٪ از مشاغل در کره در طول ۲۰ سال آینده در خطر جانشینی با شیوه‌های خودکار و اتوماتیک هستند.

این به معنای فرصت‌های شغلی تازه برای افرادی مانند کوان مین جائه، مدیر براونی، شرکتی است که از طرف صاحبان کسب‌و‌کار‌ها مدیریت فروشگاه‌های بدون فروشنده تقبّل می‌کند. او کسب‌و‌کار خود را در سال ۲۰۲۲ و در پایان بحران کووید شروع کرد.

او در گفتگو با بی‌بی‌سی می‌گوید: «ما مراکز لباس‌شویی بدون فروشنده، بستنی‌فروشی، سوپر‌مارکت‌های کوچک، کافه‌ها و فروشگاه‌های ویپ را به این روش اداره کرده‌ایم».

او می‌گوید حتی وقتی فروشگاه بدون فروشنده اداره شود باز هم نیاز دارد که قفسه‌ها پر شود و فروشگاه تمیز و مرتب شود. در ابتدا صاحبان فروشگاه‌ها این کار را انجام می‌دادند اما شرکت آقای کوان اکنون کارکنانی دارد که وظیفه نگهداری و نظافت فروشگاه‌ها را انجام می‌دهند.

«ما کارکنان ثابت محلی داریم که می‌توانند روزانه به چندین فروشگاه بدون فروشنده سر بزنند. بزرگ‌ترین مزیت برای صاحبان این فروشگاه‌ها این است که دیگر نیازی ندارند نگران کارهای فروشگاه باشند. آن‌ها ماهانه به ما ۱۰۰ یا ۲۰۰ دلار بیشتر می‌پردازند تا فروشگاه را برای آن‌ها از همه نظر اداره و نگهداری کنیم».

آقای کوان می‌گوید او فقط با دو فروشگاه کار خود را شروع کرده است اما اکنون بیش از ۱۰۰ فروشگاه را اداره می‌کند.
سرقت و دزدی کم

در کره جنوبی میزان سرقت و دزدی کم است و این هم عاملی برای موفقیت فروشگاه‌های بدون فروشنده و نگهبان است.

آقای کیم می‌گوید: «مواردی پیش می‌آید که افراد فراموش می‌کنند پرداخت کنند اما بعد تماس می‌گیرند و صورت‌حساب خود را پرداخت می‌کنند. من نمی‌دانم فروشگاه‌های دیگر چطور است اما در اینجا جوانان آنقدر احساس امنیت می‌کنند که تلفن همراه و کیف پول خود را روی میز می‌گذارند تا نشان دهند این میز را گرفته‌اند».

او قبول دارد که به دلیل چند مورد سرقت از فروشگاه‌ها ممکن است ضرر کند اما آنقدر ناچیز است که آسیبی به کسب‌و‌کار او نمی‌زند.

«من هرگز آن چیزهایی که دزدیده می‌شود را حساب نمی‌کنم. من در مقیاس کلی پولی از دست نمی‌دهم چون میزان این سرقت‌ها ناچیز است. به هر حال هزینه نگهداری و حفظ پول بیش از این ضرر‌هاست و هزینه استخدام نیرو‌های حفاظتی و نگهبانی بیش از میزان ضرر‌های ناشی از سرقت‌هاست».

پیشرفت در فناوری به معنای این است که وقتی خودرو‌های بدون راننده بازار را تصاحب کند رانندگی هم از مشاغلی است که دیگر نیازی به آن نخواهد بود.

برآورد می‌شود که تا سال ۲۰۳۲ کره جنوبی نیاز به بیش از ۸۹۰ هزار نیروی کار اضافی خواهد داشت تا بتواند به هدف رشد اقتصادی ۲٪ این کشور در طولانی‌مدت برسد.

برخی مانند اتحادیه کارگری مارت کره نگران آینده بازار کار هستند اما دیگران مانند آقای کیم، صاحب بار و نوشگاه بدون فروشنده و نگهبان درباره موقعیت‌های اقتصادی پیش رو بسیار خوش‌بین هستند.

فروشگاهی که رفتم بستنی‌فروشی بود. ردیف‌ فریزر‌ها با انواع بستنی اما نه خبری از محافظ بود و نه فروشنده‌. همه محصولات به راحتی در دسترس بودند و صندوق خودکاری بود که می‌توانستی مبلغ خرید را پرداخت کنی. فقط باید آنچه می‌خواستم را انتخاب می‌کردم و پیش از خروج از فروشگاه پول آن را پرداخت می‌کردم.

در همان خیابانی که بستنی‌فروشی بود فروشگاه‌هایی هم بودند که لوازم تحریر، غذای سگ و گربه و حتی سوشی می‌فروختند. همه آن‌ها بدون فروشنده بودند و هیچ نشانی از مامور و محافظ هم در کار نبود. در مناطق شلوغ وسط شهر بار‌ها و نوشگاه‌هایی هم بدون فروشنده هستند.

کیم سونگ رائی، بنیان‌گذار بار بدون فروشنده سول ۲۴ که به معنی الکل ۲۴‌ساعته است می‌گوید: «برای آنکه بتوانم بار و نوشگاهی در این مقیاس و سود‌دهی را اداره کنم نیاز به ۱۲ تا ۱۵ نفر دارم اما من این محل را فقط با دو نفر می‌گردانم». او می‌گوید این روش به او کمک می‌کند که بر عرصه‌های دیگر کسب‌و‌کارش متمرکز شود.

او پیش از این نوشگاه دیگری را در محل اداره می‌کرد اما وقتی هزینه‌ها و درآمد جور در نیامد او سیستم را به فروش بدون فروشنده تغییر داد و حالا سودش افزایش پیدا کرده است.

کره جنوبی کمترین میزان زادآوری و تولد (تعداد فرزندان هر زن در دوران زندگی) را در جهان دارد که در سال ۲۰۲۳ به ۰‌/۷۲ رسید و سال گذشته با اندکی افزایش ۰/۷۵ شد. برای ثابت ماندن میزان جمعیت میزان زاد‌آوری و تولد باید حداقل۲/۱ باشد که کره جنوبی آخرین بار در سال ۱۹۸۲ به این میزان رسیده بود.

این آمار نشان می‌دهد تعداد افرادی که وارد بازار کار می‌شوند کاهش پیدا کرده است و همچنین از سال ۲۰۰۰ حداقل دستمزد هم مدام افزایش پیدا کرده است.صاحبان کسب‌و‌کار مانند آقای کیم باید حدود ۷ دلار در ساعت به کارکنان خود بپردازند.

آقای کیم می‌گوید: «دلیل اصلی اینکه من فروش خودکار و بدون فروشنده را انتخاب کردم افزایش حداقل دستمزد بوده است. دو راه برای رویارویی با این وضعیت وجود دارد، استفاده از روبات یا فروش خودکار و اتوماتیک و فروش بدون حضور فروشنده».

به کار گرفتن روبات‌ها نیاز به پول و فضای بیشتری دارد و به همین دلیل او فروش خودکار بدون فروشنده را انتخاب کرده است.

همه‌گیری کووید توازن را به سوی فروش خودکار متمایل کرد. این روش باعث صرفه‌جویی در دستمزد کارکنان می‌شد و همچنین اجرای قوانین سخت‌گیرانه فاصله‌گیری اجتماعی را ممکن می‌کرد. یک کارمند کافی‌شاپ فنجان‌های قهوه را داخل ربات تحویل‌دهنده‌ قهوه‌ی شرکت روبوتیز قرار می‌دهد.

برخی می‌گویند نسل جدید نیروی کار تمایلی به انجام کارهایی که به «سه‌بعدی» معروف شده ندارند. کارهایی که کثیف، خطرناک و سخت و طاقت‌فرسا باشند. چنین کارهایی شامل کار بدنی در تولید، کشاورزی و اکنون کار در بخش خرده‌فروشی می‌شود که کارهای نامطلوب تلقی می‌شوند.

چو یونگ هون می‌گوید: «نسل جوان تلاش می‌کند در شهرهای بزرگ زندگی کند. .. آن‌ها می‌خواهند کسب‌و‌کار مورد علاقه خود را راه بیندازند و سرمایه‌گذاری کنند و به کارهایی با دستمزد‌های بالا و فناوری‌های پیشرفته دست پیدا کنند».آقای چو نماینده حزب حاکم در کره جنوبی، حزب قدرت مردم در مجلس ملی این کشور و عضو کمیته آموزش عالی این کشور است.