در ایران همیشه زود دیر می‌شود
ساعت 24 - یکم– چرا همیشه برای تصمیم‌گیری در هر موضوع مهم سیاسی یا اقتصادی یا فرهنگی زود دیر می‌شود؟ این یک پرسش رمزآلود است و به‌نظر می‌رسد باید درباره آن و به‌ویژه مصداق‌های آن بیشتر روشنگری شود. شاید حتی بهتر باشد پیش از پاسخ دادن به پرسش‌ها در این‌باره چند نمونه بیاورید.
دوم– بله، حتما. تازه‌ترین رویدادی که درباره آن دیر تصمیم گرفته شد و حالا مقام‌های ریز و درشت درباره آن توضیح و وعده می‌دهند داستان کامیونداران است. آن‌ها سال‌هاست به شرایط کارشان اعتراض دارند اما در این‌باره تصمیم‌گیری نمی‌شد تا اینکه اعتصاب کردند. نمونه دیگر نانوایان هستند که چند روزی است ناراحتی خود را به شکل اعتراضی نشان دادند. نمونه دیرینه‌تر اعتراض بازنشستگان است که در شهرهای کوچک و بزرگ به اعتراض برخاسته‌اند.
می‌توان به مسائل خارجی هم اشاره کرد. به‌طور مثال راه‌اندازی زودهنگام کریدور زنگدوز از سوی ترکیه و آذربایجان است که معلوم نیست چه خواهد شد. دیگر نمونه خارجی سکوت سیاسی درباره رفتار طالبان برای ندادن حقابه ایرانیان است که شهروندان استان‌های مرزی با این کشور با شرایط سخت بی‌آبی روبه‌رو هستند.
سوم– حالا توضیح دهید چرا همیشه زود دیر می‌شود و ایرانیان مانده‌اند و صدها گره بزرگ و کوچک؟ واقعیت این است که مقام‌های سیاسی ایران بسیار خوش‌خیال و خوشبین هستند و تصور می‌کنند گره‌ها خود به خود باز می‌شوند یا مشمول مرور زمان می‌شوند یا دست‌کم دوره مدیریت آن‌ها تمام می‌شود. این‌گونه است که به آینده نگاه نمی‌کنند و به روزهایی می‌اندیشند که مدیرند.
چهارم– آیا خوش‌خیالی تنها دلیل این است که گره‌های این سرزمین باز می‌شوند؟ البته که نه. از این خوش‌خیالی مهم‌تر بی‌سوادی و غیرمتخصص بودن بسیاری از مدیران است که با رانت سیاسی بالا می‌آیند.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.