انتصاب معنادار علی لاریجانی
ساعت 24 - از سال گذشته که آقای پزشکیان رئیس‌جمهور شد تا امروز انتصابی معنادارتر و بااهمیت‌تر از انتصاب علی لاریجانی به دبیری شورای‌عالی امنیت ملی نبوده است. این انتصاب بازگشت یکی از افراد شاخص اصولگرایان اصیل به یک پست مهم و کلیدی است که تندروهای طرفدار پایداری سایه همه آنان را با تیر می‌زنند.
با اطمینان می‌توان گفت که این انتصاب به دو شرط ظرفیت بسیار بالایی برای تغییر و تحول در کشور دارد. اولین شرط، اصلاح رویکرد سیاسی کشور در سیاست‌های داخلی و خارجی است. بازگشت به مردم در داخل و حرکت به‌سوی تنش‌زدایی در خارج است. این اصلاح رویکرد نیز صفر و یک نیست. بلکه کافی است که اراده‌ای برای تغییر مستمر آن دیده شود.
اگر چنین تحولی رخ ندهد، گماردن لاریجانی به این مقام و مسئولیت، واجد اهمیت چندانی نخواهد بود و پیام مثبتی هم نخواهد داشت. تردیدی نیست که کارگزاران نقش مهمی در سیاست‌گذاری و فرآیند امور دارند و از این جهت، آقای لاریجانی بهتر از قبلی‌ها می‌تواند ایفای نقش کند؛ ولی او نیز در نهایت باید مجری سیاست‌های کلان باشد و اگر خلاف آن عمل کند، ساختار را با بن‌بست مواجه می‌کند. ایران و مردم بیش از این فرصت تکرار تجربه‌های شکست‌خورده گذشته در دوره‌های گذشته را ندارند.
با شکاف و فقدان وفاق درون‌ساختاری هیچ گام موثری برداشته نخواهد شد. باید از کلیت ساختار صدای واحدی بیرون آید. حتی اگر کسان دیگری هم در شورای‌عالی امنیت ملی کشور و حکومت و حتی مجلس هستند که در عرصه عمومی ساز دیگری می‌زنند، باید تکلیف آنان روشن شود.
نظرات گوناگون اعضای شورا، فقط باید داخل شورا و کمیته‌های آن اظهار شود. در عرصه عمومی باید سخن رسمی واحدی از حکومت و صداوسیما صادر شود. به‌طور طبیعی، سخنان غیررسمی و کارشناسی واجد این محدودیت نیست.
شرط دوم، ارائه چهره سیاسی به‌روزشده‌ای از آقای لاریجانی برای اعتمادسازی است. ما این انتصاب را به‌صورت پیش‌فرض یک گام روبه‌جلو می‌دانیم و به‌طور قطع، از او حمایت خواهیم کرد. ولی برای داوری نهایی باید منتظر اقدامات فوری آقای لاریجانی بود.
ایشان مجموعاً دارای سوابقی است که به‌طور طبیعی، اکنون و پس از پشت سر گذشتن تجربیات جدید، نگاه‌شان تغییر کرده و این را در سال‌های اخیر نشان داده‌اند. درعین‌حال، نباید فراموش کنند که فرصت زیادی برای این تصویرسازی ندارند. فوری باید آغاز کنند.
این انتصاب واجد معنای مهم دیگری هم بود. اینکه ردصلاحیت‌های سیاسی در انتخابات فاجعه تمام‌عیاری بوده که چرخ روزگار به بهترین شکل ممکن واقعیت آن را نشان داده است.
کسی که وزیر بوده، رئیس صداوسیما بوده، نماینده و رئیس مجلس بوده، در مقام نامزدی ریاست‌جمهوری با عنوان مدیر و مدبر نبودن، ردصلاحیت می‌شود؛ ولی چندی نمی‌گذرد که در حساس‌ترین برهه تاریخی کشور دبیری و مدیریت مهم‌ترین نهاد کشور را عهده‌دار می‌شود.
همانگونه که گفته شد، آقای لاریجانی فرصت زیادی برای جلب اعتماد عمومی به‌ویژه نخبگان جامعه ندارد؛ چون اغلب اینها ذهنیت‌هایی دارند که می‌توانند بهبود یابند.
به نظر می‌رسد نقطه آغازین برای رسیدن به این هدف، اصلاح رویکرد رسانه‌ای شورای‌عالی امنیت‌ملی و ساختار سیاسی است. چه در مورد صداوسیما و چه درباره فضای مجازی و فیلترینگ‌های اعصاب‌خردکن و بی‌فایده و حتی زیانبار برای امنیت ملی ایران.
اکنون در آستانه «روز خبرنگار» هم هستیم. تقارن این انتصاب و این روز را به فال نیک می‌گیریم و امیدواریم که با اصلاح رویکردهای ضدرسانه‌ای موجود، بتوانیم شاهد تغییرات مثبتی باشیم.
رویکرد رسانه‌ای ساختار سیاسی تاکنون، برآمده از نگاه سنتی به سیاست و جامعه بوده است. آقای لاریجانی برخلاف گذشتگان حداقل از نظر تحلیلی با مبانی فکری رویکرد جدید سیاسی آشنایی کافی دارند و می‌توانند سود و زیان‌های آن را بهتر برآورد کنند.
هم میهن
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.