چین و روسه نیکلاس مادورو را تنها میگذارند
ساعت 24 وقتی هوگو چاوز در سال ۱۹۹۹ در ونزوئلا به قدرت رسید، برای تحقق رویای خود درباره جهانی چندقطبی و مقابله با نفوذ آمریکا، با چین و روسیه اتحاد راهبردی ایجاد کرداین روابط در سال ۲۰۱۹ نقشی کلیدی ایفا کرد.
در آن زمان نیکلاس مادورو، جانشین چاوز، پس از انتخاباتی همراه با اتهام تقلب، با بحران جدی مشروعیت روبهرو شد، اما هر دو قدرت از به رسمیت شناختهشدن خوان گوایدو، رهبر مخالفان ونزوئلا که خود را «رئیسجمهوری موقت» اعلام کرده بود، سر باز زدند. پکن و مسکو حتی از نظر اقتصادی و نظامی نیز به مادورو کمک کردند.
شش سال بعد، مادورو با بحرانی تازه روبهرو است که شدیدترین بحران در بیش از ۱۲ سال زمامداری اوست. اما نه چین و نه روسیه تمایلی به حمایت از او، فراتر از درخواستهای کلی برای حفظ آرامش و عدم مداخله، نشان ندادهاند. همه چیز حاکی از آن است که این بار مادورو در برابر آنچه او تلاش برای سرنگونیاش خوانده، تنها مانده است.
از ماه سپتامبر، دولت دونالد ترامپ حدود ۱۵هزار سرباز و بیش از ۲۰ درصد ظرفیت رزمی نیروی دریایی ایالات متحده از جمله بزرگترین و پیشرفتهترین ناو هواپیمابر جهان را در آبهای کارائیب، در نزدیکی سواحل ونزوئلا، مستقر کرده است.
ترامپ گفته است هدف او مبارزه با قاچاق مواد مخدر است، اما تحلیلگران با مادورو همعقیدهاند که احتمالا هدف نهایی واشنگتن تغییر رژیم در ونزوئلاست. حمایتی که در حد شعار باقی ماند
فرناندو ریس ماتا، مدیر مرکز مطالعات چین در دانشگاه آندرس بیو شیلی، وضعیت مادورو را بحرانی ارزیابی میکند. Skip
او به بیبیسی موندو میگوید: «زمان زیادی برای او نمانده است. حمایتهایی که در گذشته از او میشد، دیگر در عمل وجود ندارند و تنها به برخی اظهارنظرهای لفظی محدود شده است.»
بر اساس گزارشی که اولین بار در روزنامه واشنگتنپست منتشر شد، مادورو در اواخر اکتبر از روسیه و چین درخواست کمک کرد تا توان نظامی خود را افزایش دهد.
این روزنامه آمریکایی اواخر اکتبر به اسناد داخلی دولت آمریکا دست یافت که در آنها ادعا شده بود ونزوئلا از مسکو کمک مشخصی برای تعمیر جنگندههای سوخو ساخت روسیه، بهبود سیستمهای راداری و تحویل موشک درخواست کرده است.
اندکی پس از انتشار این گزارش، از دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین، سوال شد که آیا مسکو به کاراکاس کمک میکند یا نه. او تنها به گفتن این که کشورش «در تماس دائمی» با ونزوئلاست بسنده کرد و از ارائه جزئیات بیشتر خودداری کرد.
از سوی دیگر ماریا زاخارووا، سخنگوی وزارت خارجه روسیه، در یک نشست خبری بر «حمایت قاطع از دولت ونزوئلا در دفاع از حاکمیت ملی» آن کشور تاکید کرد.
زاخارووا افزود: «یک حمله مستقیم، به جای حل مشکلاتی که ظرفیت حل قانونی و دیپلماتیک در چارچوب قانونی را دارند، اوضاع را وخیمتر میکند. »
و در ۷ دسامبر، خبرگزاری تاس روسیه گزارش داد که سرگئی ریابکف، معاون وزیر خارجه روسیه، گفته است کشورش همچنان «شانهبهشانه» ونزوئلا ایستاده است.
این خبرگزاری از او نقل کرد: «ما همبستگی خود را با ونزوئلا، کشوری که به تازگی با آن توافق مشارکت راهبردی و همکاری امضا کردهایم، اعلام میکنیم. ما از ونزوئلا حمایت میکنیم، همانگونه که این کشور در حوزههای گوناگون از ما حمایت کرده است. در این روزهای دشوار، در کنار کاراکاس و رهبران ونزوئلا ایستادهایم. امیدواریم دولت ترامپ از تشدید اوضاع و کشاندن آن به یک درگیری گسترده پرهیز کند. از او میخواهیم چنین مسیری را در پیش نگیرد. »
اما این واکنشها با آنچه در سال ۲۰۱۸ رخ داد فاصله زیادی دارد. در آن زمان روسیه در اقدامی نمایشی برای نشان دادن قدرت و حمایت خود در برابر آمریکا، بیش از ۱۰۰ خلبان و نظامی و دو بمبافکن با قابلیت حمل سلاح هستهای به ونزوئلا اعزام کرد؛ درست در زمانی که آمریکا از به رسمیت شناختن نتایج انتخابات ونزوئلا به نفع مادورو خودداری کرد. اولویتهای دیگر
ریس ماتا که در دولت اول میشل باچله (۲۰۱۰-۲۰۰۶) سفیر شیلی در چین بود، میگوید ونزوئلا در فضای دیپلماتیک کنونی، و به ویژه پس از روی کار آمدن ترامپ در کاخ سفید، اهمیت گذشته خود را برای پکن و مسکو از دست داده است.
او میافزاید: «امروز نه روسیه و نه چین دلیلی نمیبینند که برای دفاع از ونزوئلا خود را به خطر بیندازند، به ویژه به این دلیل که آنها مشکلات جدی دیگری دارند؛ از جمله جنگ روسیه در اوکراین و تلاش چین برای همزیستی در صحنه بینالمللی با رئیسجمهوری به نام ترامپ.»
از زمان آغاز تهاجم روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲، مسکو منابع مالی و داراییهای نظامی عظیمی را صرف جنگی کرده که هم نیروهای مسلح و هم خزانه این کشور را به شدت فرسوده کرده است.این جنگ همچنین مجموعهای از تحریمهای غرب را در پی داشته است.
همه اینها به معنای پول و سلاح کمتر برای متحدان ایدئولوژیکی است که به احتمال زیاد برای ولادیمیر پوتین، رئیسجمهوری روسیه، به مسائل حاشیهای تبدیل شدهاند.
ولادیمیر رووینسکی، مدیر برنامه سیاست و روابط بینالملل در دانشگاه ایسسی در شهر کالی کلمبیا، به بیبیسی میگوید: «نه روسیه ریسک خواهد کرد تحریمهای بیشتری از آنچه اکنون با آن روبهروست متحمل شود و نه چین ریسک خواهد کرد برای دفاع از مادورو با تعرفههای بیشتری روبهرو شود. »
روابط آمریکا و چین از زمان روی کار آمدن دونالد ترامپ و اعلام تعرفهها علیه چندین کشور، با تنشهای تجاری همراه بوده است.
هرچند اوضاع پیچیده به نظر میرسید، دیدار ترامپ و شی جینپینگ در اواخر اکتبر در کره جنوبی که هر دو رهبر آن را مثبت توصیف کردند دری را به روی توافقهای احتمالی گشود.
واشنگتن تعرفه ۲۰ درصدی بر محصولات چینی را که به کنترل جریان ماده مخدر فنتانیل مربوط بود به نصف کاهش داد، هرچند تعرفهها بر سایر کالاهای چینی همچنان پابرجاست و به طور میانگین نزدیک به ۵۰ درصد است.
برای پکن، احتمالا دفاع از مادورو به معنای به خطر انداختن این پیشرفتهاست، بدون آنکه سود چندانی، جز در سطح ایدئولوژیک، نصیبش شود.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.