ایران سرزمین دهانهای باز و شکمهای گرسنه نیست

کشورضعیف و مردم فقیر نتیجه رشد آهسته ده ساله

ساعت 24-آمارهای دردسترس نشان می دهند در یک دوره 10 ساله از 1384 تا 1394 رشد اقتصاد ایران به طور میانگین هرسال 2.5 در صد رشد کرده است . به این ترتیب اگر به طور مثال ایران در سال 1384 ارزش تولید ناخالص داخلی ایران 1000 ریال بوده است این رقم درسال 1385فقط 25ریال افزایش داشته است و به عدد1025 ریال رسیده است.

هواداران جبهه سیاسی اصولگرا در هنگامه نبرد انتخابات ریاست جمهوری سال 1376 با کم اهمیت دادن موضوع رشد اقتصادی مغالطه ای ایجادکردند که دولتهای اصلاحات و دولتهای نهم و دهم نیز برهمان مسیررفتند. دولتهای اصلاحات نتوانستند یا نخواستند ه رشد اقتصادی را بررشد سیاسی ترجیح داده و امکانات کشوررا پیرامون رشد اقتصادی متمرکز کنند. با این همه اما میانگین رشد اقتصادی دردوره اصلاحات بالاتر از دوره 8ساله ای بود که همه اختیارات و امکانات دردست اصولگرایان بود. درک نادرست از پیامدهاو تفاوتهای رشد بالای اقتصادی و رشد پایین اقتصادی امری عادی شده اند و حالا آمارها هستند که روزهای تلخ را بازتاب می دهند.

به گزارش ساعت 24 ، آمارهای در دسترس نشان می دهند در یک دوره 10 ساله از 1384 تا 1394 رشد اقتصاد ایران به طور میانگین هرسال 2.5 در صد رشد کرده است . به این ترتیب اگر به طور مثال ایران در سال 1384 ارزش تولید ناخالص داخلی ایران 1000 ریال بوده است این رقم درسال 1385فقط 25ریال افزایش داشته است و به عدد1025 ریال رسیده است. آمارهای جهانی اما نشان می دهد دراین دوره نرخ رشد اقتصاد کشورهای منطقه به طور متوسط 3.8 درصد بوده است . یک محاسبه ساده نشان می دهد اگر ارزش تولید ناخالص داخلی کشورهای منطقه نیز 1000بوده است سال بعد آنها 38 ریال افزایش در آمدداشته اند. اگر متوسط نرخ رشد را در سالهای بعدی و برهمین اساس حساب کنیم در یک دوره 10 ساله ایران از کشورهای همسایه و منطقه با اندازه بیشتر به لحاظ تولید ثروت و درآمد عقب مانده است.

این نتیجه رشد پایین دریک دوره 10 ساله پیامدهایش در هر عرصه ای قابل نشان دادن است. به طور مثال می توان این عقب ماندگی را در ناتوانی بنگاههای ایرانی در خرید و انتقال تکنولوژی صنعتی دید.این عقب ماندگی تکنولوژیک است که راه را برای نابودی شماری از صنایع مثل پوشاک و کیف و کفش و مبل ایران دربرابر ترکیه را هموارکرده است و اینطور به نظر می رسد که ایران دیگر در چنین وضعیتی نتواند سربلند کند و برخی از رشته های صنعتی در ایران نابود شده اند.

ازطرف دیگر و بالحاظ کردن نرخ تورم سالانه در ایران در مقایسه با نرخ رشد اقتصادی این نتیجه بدیهی را می توان گرفت که درآمد سرانه واقعی ایرانیان در سال 1394 بسیار کمتر از سال 1384 است. محاسبه های انجام شده نشان می دهد درآمد سرانه ایرانیان در سال 1394 حدود 27 درصد کمتر از سال 1384 است. در صورتی که ناهنجاری شدید در توزیع درآمدها میان فرودستان و تهیدستان را لحاظ کنیم خواهیم دید که این کاهش قدرت خرید ایرانیان فرودست بیشتر است. رشد پایین اقتصادی و نرخ تورم دورقمی در 10 سال 1384 تا 1394 موجب شده است که رکود درایران ادامه داشته باشد و در صورتی که رشد اقتصادی با جهش مواجه نشود و فساد ورانت کمتر نشود اقتصاد همچنان به ته دره مرگ نزدیک و نزدیک تر خواهدشد.

آمارهای در دسترس نشان می دهند میانگین نرخ رشد در5 سال آینده درجهان 3.6 در صد و در کشورهای منطقه 3.4 درصد خواهد بود. اگر اقتصاد ایران با آهنگ 10 سال اخیر یعنی از 1384 تا 1394 حرکت کند میانگین رشد در 5 سال آینده در حد همین 2.5 درصد می ماندو ایران بازهم عقب تر از میانگین رشد جهانی و رشد منطقه خواهد بود. به این ترتیب در 5سال آینده نرخ بیکاری کاهش نمی یابد.درآمد مالیاتی به نقطه بهینه نمی رسد و کشور باید نفت بیشتر صادرکند که در فضای موجود چشم انداز مناسبی ندارد و با اوصاف ایران بازهم ضعیف تر خواهدشد و توانایی هایش درچانه زنی کاهش می یابد. در شرایطی که کیک اقتصاد به اندازه کافی بزرگ نمی شود ، دهانهای پرشماری باز می مانند و بر شمار گرسنگان افزوده خواهدشد . ایران سرزمینی است که به طور تاریخی شهروندانی با طبع بالا در خود جای داده و این شهروندان با روزهای سخت اقتصادی در اندازه هایی که به طور مثال شبیه ونزوئلا شوند کنار نمی ایند به ویژه وقتی شاهد شکاف گسترده تر نابری درآمدی در همین شرایط است. ایران سرزمین دهانهای باز و شکمهای گرسنه نیست و تجربه این رانشان داده است.