ساعت 24 بررسی می کند

واقعیت های دنیای امروز ، دولت روحانی و توهم منتقدان

ساعت 24-ایران متاسفانه الان به لحاظ اقتصادی قدرت بزرگی نیست که بتواند از این قدرت برای وادار کردن سرزمین های دیگر به خواسته هایش استفاده کند. دستور دادن به شرکتهای غول پیکر جهانی و دولتهایی که با رای احزاب و رای دهندگان خاص برسرکار آمده اند یک رویا بیش نیست.

ماهیت سپهر سیاست جهانی در همین روزی که این تحلیل نوشته می شود چگونه است؟ این پرسش را می توان از دریچه های گوناگون بررسی و به آن پاسخ داد. یک زاویه نگاه از زاویه توزیع قدرت در دنیای امروز است. با توجه به اینکه قدرت انواع و اقسام دارد با لحاظ کردن انواع قدرت می توان به صورت جزیی تر به سئوال بالا جواب داد. الان و همین حالا شاهد هستیم قدرت نظامی چند کشور بالاتر از کشورهای دیگر است . آمریکا ، روسیه ، چین ، و دو کشور بزرگ اروپایی فرانسه و انگلستان به لحاظ داشتن تازه ترین و نیرومندترین ابزار و تجهیزات نظامی اعم از تجهیزات موشکی ؛ دریایی ؛ هوایی و زمینی بیشترین قدرت را به خود اختصاص داده اند.

این کشورها با توجه به قدرت اقتصادی خود از لحاظ اختصاص مبلغ کلان برای هزینه های نظامی در مقام بالاتر ی نسبت به سایران دارند. به طور مثال ایالات متحده آمریکا با تولید سالانه نزدیک به 20 هزار میلیارددلار تولید ناخالص داخلی فاصله ای بعید با دیگران دارد و اگر سالانه فقط 2درصد از این رقم را به هزینه های نظامی اختصاص دهد معادل 400 میلیارددلار می شود. چین ،فرانسه و انگلستان نیز در بین 6کشور اول اقتصادی جهان به حساب می آیند و توانایی اختصاص سالانه مقادیر قابل اعتنایی از تولید خود به هزینه های دفاعی را دارند. از سوی دیگر جز روسیه که اقتصادش با اقتصادهای بزرگ دنیا فاصله دارد، کشورهای یاد شده بزرگترین اقتصادهای دنیا رادارند. کشوری مثل آلمان با جمعیتی معادل ده درصد چین بیشترین صادرات را در دنیا به خود اختصاص داده است. کشورهایی مثل ژاپن و آلمان اگرچه جزو قدرتهای نظامی دردنیا نیستند اما از نیرومندترین اقتصادها برخوردارند و تولیدات صنعتی این کشورها بابیشترین اقبال در دنیا مواجه است. در تقسیم بندی کشورهای جهان از نظر داشتن انواعی از قدرت می توان به کره جنوبی ، اندونزی ، آفریقای جنوبی وترکیه به عنوان کشورهای نوظهور صنعتی توجه داشت که روندی فزاینده در بزرگ شدن اقتصادشان دیده می شود و کشورهای قدرتمند اقتصادی به شمار می آیند.

واقعیت دیگری که دردنیای امروز شاهد آن هستیم روند رو به رشد نهاد دموکراسی به مثابه کارآمدترین روش موجود دردنیای امروز برای اداره کشورها و جامعه هاست. اکنون جز 2- 3 کشور درجهان که فاقد نهاد انتخابات آزاد و سالم هستند در بقیه جهان، رهبران و مدیران جامعه ها با رای مردم و مشارکت احزاب سیاسی به نقطه امن می رسند. این وضعیت نهادینه شده راه را برای رفت و آمد سیاسیون باز می کند و گردش مدیران سیاسی و اقتصادی یک اتفاق عادی است. به این ترتیب است که داشتن دوستان و دشمنان ابدی درسپهر سیاست امروز جهان رنگ می بازد. در وضعیت نهادینه شدن دموکراسی هیچ حزب و گروه سیاسی از نظارت و قدرت رای دادن یا رای ندادن در امان نیستند و نمی توانند هرآرزویی را به بار بنشانند و با محدودیت منابع ورای مواجه هستند . واقعیت دیگر دنیای امروز قدرت فزاینده و غیر قابل مهار شبکه های اجتماعی است که با شتابی شگفت انگیز همه زندان های ساخت بشررا برای حبس خبر از دور بیرون کرده و می کنند. رشد بهت آور تکنولوژی به شبکه های اجتماعی چنان قدرت فزاینده ای داده است که هیچ نهاد حکومتی توانایی حبس همه آنها را ندارد.

د رچنین دنیایی است که دولت حسن روحانی با بداقبالی مواجه شده است. این بداقبالی چند سویه که بخشی از آنها سرچشمه شان در داخل است و راه را برای استفاده از آب ، انرژی ارزان ، درامد سرشار نفت ، مشارکت فعال شهروندان جوان ، داشتن چشم اندازی روشن برای ماندن نیروهای نخبه در سرزمین تنگ کرده است به مصیبت روی کار آمدن دونالد ترامپ نیز گره خورده است. واقعیت این است که دونالد ترامپ رهبر امروز آمریکا تمایل شدیدی دارد به نظام سیاسی ایران آسیب بزند و شوربختانه باید اعتراف کرد زور هم دارد. دولت روحانی بدشانسی بزرگی دارد که شاید آسیب رسان تر از روی کار آمدن ترامپ باشد و ان توهم منتقدانش است. مخالفان سرسخت دولت دوازدهم یا خودرا به توهم خود خواسته آلوده اند و واقعیات تشریح شده در سطرهای بالا را نادیده می گیرند و یا به دلیل تحلیل و اطلاعات نادرست از میزان قدرت ایران و جهان متصل به غرب با توهم زندگی می کنند. مقایسه قدرت اقتصادی ، سیاسی و فرنگی ایران و عرب به ما یادآوری می کند از توهم بیرون آمده و با احتیاط گام برداریم و برای منکوب کردن دنیایی که دوستش نداریم با احتیاط رفتار کنیم. این یک پندار است که بخواهیم همه مدیران و رهبران کشورهای موجود در جهان بروفق مراد ما عمل کنند و خواستها و دستورهای شهروندان خود را برای رساندن رفاه بیشتر از جهان موجود به آنها را نادیده بگیرند.

ایران متاسفانه الان به لحاظ اقتصادی قدرت بزرگی نیست که بتواند از این قدرت برای وادار کردن سرزمین های دیگر به خواسته هایش استفاده کند.دولتهای ایران با هرگرایش سیاسی در شرایط امروز فقط می توانند راه را برای تضعیف بیشتر سرزمین تنگ کنند. دستور دادن به شرکتهای غول پیکر جهانی و دولتهایی که با رای احزاب و رای دهندگان خاص برسرکار آمده اند یک رویا بیش نیست. ایران عزیز شوربختانه آنقدر قدرت ندارد که با استناد به آن قدرت ، دولت دوازدهم رهبران سیاسی کشورهای دیگررا ناچارکند با آمریکا تجارت نکنند و با ایران همکاری کنند. بهتر است از خوش خیالی دور بمانیم و واقعیتهای جهانی را قبول کنیم و اجازه دهیم دستگاه دیپلماسی کارش را انجام دهد.