سنجابی خطاکار بود اما خیانتکار نبود
ساعت۲۴-۱۳ تیر، سالگرد درگذشت دکتر کریم سنجابی است که از زمان تشکیل دولت موقت در ۱۵بهمن ۱۳۵۷ به ریاست مهندس مهدی بازرگان تا ۲۷ فروردین ۱۳۵۸، نامش بهعنوان اولین وزیر امور خارجه دولت موقت و اولین وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ثبت است.
سنجابی دوره ششساله تحصیل در فرانسه را با موفقیت طی میکند و از پایاننامه دکترای خود با عنوان اقتصاد روستایی و نظام زمینداری در ایران دفاع میکند. پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۱۴ در دانشکده حقوق دانشگاه تهران به سمت دانشیاری منصوب میشود و کرسی «حقوق اداری» را به خود اختصاص میدهد. پس از شهریور ۱۳۲۰ همراه تعدادی از دوستانش مانند دکتر شایگان، دکتر مهدی آذر، شهید نورانی، دکتر مسعود ملکی، دکتر محمدحسین علیآبادی، جمعیت «نهضت انقلابی ملی» را پایهگذاری میکنند. این جمعیت در گفتوگو با سران سه حزب پیکار، استقلال، میهنپرستان، حزبی جدید به نام «میهن» را تشکیل دادند. سنجابی در مهر ۱۳۲۸ به دعوت مرحوم دکتر محمد مصدق در اعتراض به برگزارنشدن انتخابات آزاد در برابر کاخ مرمر و تشکیل جبهه ملی ایران پاسخ مثبت داد و در گروه پایهگذاران جبهه ملی ایران قرار گرفت. پس از روی کار آمدن دولت مصدق، به سمت وزارت فرهنگ منصوب شد. او در دوران کوتاه مسئولیتش به تکمیل آرامگاه ابنسینا و تهیه مقدمات برگزاری جشن هزاره ابنسینا مبادرت ورزید.
سنجابی در جنبش ملیشدن صنعت نفت با سمت قاضی دیوان داوری لاهه، بزرگترین و فراموشناشدنیترین خدمتش به ملت ایران را در تاریخ برای همیشه ثبت میکند. کریم سنجابی در انتخابات دوره هفدهم مجلس شورای ملی از حوزه کرمانشاه برگزیده میشود و در دی ۱۳۴۱ به عضویت شورای مرکزی و هیات اجرایی جبهه ملی درمیآید. جبهه ملی در ششم بهمن ۱۳۴۱بیانیهای در مخالفت با طرح اصلاحات ارضی و لوایح ششگانه موسوم به انقلاب سفید صادر میکند و متعاقب این بیانیه در عصر ششم بهمن ۱۳۴۱ سنجابی بار دیگر همراه سران و رهبران جبهه ملی و نزدیک به ۱۵۰ نفر از هموندان جبهه ملی بازداشت و تا ۱۸ شهریور ۱۳۴۲ زندانی میشود. در آبان ۵۷ همراه همسرش و مرحوم حاج محمود مانیان برای دیدار با امام خمینی(ره) راهی پاریس (دهکده نوفل لوشاتو) میشود و بیانیه سهمادهای جنجالی و تاریخیاش را صادر میکند.
پس از بازگشت به ایران در نشست شورای مرکزی جبهه ملی ایران بیانیه سهمادهای به اتفاق آرا بهعنوان منشور سیاسی جبهه ملی تصویب میشود (خاطرات عبدالکریم انواری) و همه اعضای شورا آن را امضا میکنند اما سنجابی همراه داریوش فروهر بازداشت میشود. او با پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل دولت موقت به ریاست مرحوم مهندس بازرگان، به سمت اولین وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی از سوی آن مرحوم منصوب میشود اما به دلیل اختلاف در اسفند ۱۳۵۷ استعفا میدهد که با مخالفت امام خمینی(ره) مواجه میشود و با توصیه ایشان این تصمیم به پس از برگزاری رفراندوم جمهوری اسلامی در فروردین سال ۱۳۵۸موکول میشود و سرانجام با این استعفا در اردیبهشت ۱۳۵۸ موافقت شد.
دکتر سنجابی در نخستین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه کرمانشاه موفق به راهیابی به مجلس شد اما اعتبارنامه او رد شد و آن مرحوم نتوانست حضور یابد. او در مرداد ۱۳۶۱ ایران را برای همیشه ترک کرد و بنا بر خاطرات حجتالاسلام محمود دعایی، تلاشهای او نیز برای بازگرداندن دکتر سنجابی ناکام ماند.
دکتر سنجابی علاوه بر شخصیت ملی و مصدقیاش و تخصص در رشته حقوق و تألیفاتش در این حوزه، ترجمه تاریخ عقاید اقتصادی نوشته شال ریست (۲ جلد)، «ایل سنجاب» و «امیدها و ناامیدیها» را که خاطرات سیاسی او نیز هست، نگاشته است. در سالهای دفاع مقدس و با وجود دوری از وطن و زادگاهش، بارها با صدور بیانیه، ایل سنجاب را تشویق به ادامه مقاومت و ایستادگی در برابر ارتش متجاوز عراق کرد و در پاسخ به فراخوانهای سازمانهای تروریستی بهویژه سازمان منافقین پاسخ منفی داد؛ چراکه بر این باور بود حکومتی که با خشونت و اسلحه به دست بیاید، با خشونت و اسلحه و آدمکشی هم حفظ میشود.
سنجابی مانند همه انسانها خطاکار بود اما خیانتکار نبود. میهنپرست، ایراندوست و مصدقی بود و باقی ماند و همیشه از سرنگونی نظام شاهنشاهی و پهلوی و پیروزی انقلاب دفاع کرد. سرانجام این چهره ملی در ۱۳ تیر ۱۳۷۴ پس از ۹۲ سال زندگی به دیار باقی شتافت.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.