بازنشتگان تامبن اجتماعی در مسیر فرسایش
ساعت 24 - پایداری مالی سازمان تامین اجتماعی در سال‌های اخیر کاهش یافته است. بررسی مرکز پژوهشهای مجلس نشان می‌دهد، عملکرد ضعیف سرمایه‌گذاری‌ها، به‌ویژه بازدهی پایین شرکت‌های تحت مالکیت این سازمان، بر بحران تامین منابع تاثیرگذار بوده است. این یافته بر لزوم اصلاح ساختار مدیریت مالی دلالت دارد.
بررسی‌‌‌‌‌‌های مرکز پژوهشهای مجلس در گزارش «ارزیابی عملکرد سرمایه‌گذاری‌‌‌های سازمان تامین اجتماعی» نشان می‌دهد که پایداری مالی این سازمان با چالش‌‌‌هایی مواجه شده و روندی کاهشی را تجربه کرده است. به گفته کارشناسان، افزایش نسبی تعداد بازنشستگان و ضعف مدیریتی این سازمان، مهم‌ترین عوامل بروز این بحران هستند.
با توجه به افزایش نسبت بازنشستگان نسبت به بیمهپردازان، تامین مالی از طریق منابع پایدار اهمیت بیشتری پیدا کرده، با این حال در سال‌های اخیر سرمایه‌گذاری به‌عنوان یکی از شیوه‌‌‌های تامین مالی پایدار عملکرد مطلوبی از خود نشان نداده است.
بر اساس گزارش‌‌‌ها نرخ بازدهی واقعی شرکت‌های سرمایه‌گذاری‌شده توسط صندوق بازنشستگان تنها ۱.۳درصد بوده است. علت این ناکارآمدی را فارغ از نوسانات اقتصاد کلان، باید تحت‌تاثیر هزینه‌‌‌های بالای مدیریتی و انتقال شرکت‌های زیان‌‌‌ده توسط دولت به سازمان تامین‌اجتماعی به عنوان جبران بدهی‌ها دانست.
از سوی دیگر بدهی دولت به سازمان هم باعث چالش‌‌‌هایی برای صندوق‌ها شده‌اند. در چنین شرایطی تغییر شیوه مدیریت منابع مالی صندوق‌ها اهمیت بیشتری پیدا کرده است.
به عقیده کارشناسان، تغییر شیوه سرمایه‌گذاری از بنگاه‌‌‌د‌‌‌اری به سهامداری می‌‌‌تواند راهکاری برای بهبود پایداری مالی صندوق‌های بازنشستگی باشد.
امروزه مشارکت در سازمان تامین‌اجتماعی یکی از مهم‌ترین روش‌های تامین رفاه افراد در دوره سالمندی و مواجهه با مخاطرات و ازکارافتادگی به حساب می‌‌‌آید. با توجه به رشد روزافزون تعداد بازنشستگان نسبت به بیمهپردازان در کشور، انتظار می‌رود بخش اقتصادی صندوق بازنشستگی بیش از پیش بتواند مصارف آن‌ها را تامین . . . کند.
همچنین آمارها نشان می‌دهد که تعداد مستمری‌بگیران از سال ۱۳۹۰ تا انتهای سال ۱۴۰۲، افزایش ۱۴۰درصدی را تجربه کرده، ولی جمعیت حق‌بیمه‌پردازان در همین بازه تنها ۴۱درصد افزایش داشته است. به عبارت دیگر نسبت پشتیبانی (نسبت تعداد بیمهپردازان به مستمری‌بگیران) در این بازه زمانی روند نزولی داشته و از ۶.۵واحد در سال ۱۳۹۰ به حدود ۴واحد در سال ۱۴۰۲ رسیده است.
بنابراین با توجه به رشد سریع تعداد بازنشستگان و کاهش نسبت بیمهپردازان، سازمان‌های بازنشستگی دیگر نمی‌‌‌توانند فقط با اتکا به حق بیمه‌‌‌ها پاسخگوی تعهدات خود باشند. به همین دلیل عملکرد بخش سرمایه‌گذاری صندوق‌ها بیش از پیش اهمیت پیدا می‌کند. کاهش پایداری مالی سازمان تامین‌اجتماعی
سیستم بازنشستگی زمانی پایدار است که بین درآمدها و هزینه‌‌‌های آن توازن برقرار باشد. در حال حاضر نقدینگی ورودی به سازمان تامین‌اجتماعی به‌اندازه‌‌‌ای نیست که بتواند هزینه‌‌‌ها را پوشش دهد؛ به‌طوری که نسبت منابع نقدی به مصارف سازمان در سال 1401 حدود 0.82واحد بوده است.
شاخص نسبت ذخایر یکی از معیارهای مهم سنجش پایداری مالی صندوق‌ها به شمار می‌رود. این شاخص از حاصل تقسیم خالص دارایی‌‌‌های صندوق در ابتدای سال مورد بررسی، بر مجموع هزینه‌‌‌های آن در همان سال محاسبه می‌شود. شاخص مذکور بیانگر آن است که صندوق، بدون احتساب درآمدهای آتی، تا چه مدت قادر خواهد بود نیازهای مالی خود را تامین کند.
به عبارت دیگر، نشان می‌دهد خالص دارایی‌‌‌های موجود تا چه‌اندازه توان پوشش مصارف سازمان را دارد. بر پایه این شاخص، در سال ۱۳۹۰ این سازمان با اتکا به دارایی‌‌‌های خالص خود توانسته است تا حدود ۲۶ماه هزینه‌‌‌های جاری را بدون نیاز به منابع جدید تامین کند.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.