فرار روستانشینان از بی آبی به سوی تهران
ساعت 24 - هفته گذشته خبر خشک شدن منبع آب بیش از 300 روستا در استان یزد منتشر و عنوان شد که آب شرب ساکنان این روستاها از طریق تانکر به آن‌ها ارسال می‌شود؛ ساکنان این روستاها تاکید داشتند که آب ارسالی فقط باید صرف خوراک و آشامیدن شده و به هیچ وجه به مصرف کشت و زرع نرسد. این در حالی است که حیات روستاها به آب وابسته بوده و استمرار این رویه روستاییان را ناچار به کوچ می‌کند.
در واقع این کم‌آبی‌ها «کیش ناترازی به روستانشینان است». در چنین شرایطی بخش قابل‌توجهی از این روستاییان که امکان کشاورزی و دامداری را به علت نبود آب از دست داده‌اند، برای امرار معاش چاره‌ای جز مهاجرت به حاشیه شهرها ندارند.
عبدالرضا گلپایگانی، معاون وزیر راه و شهرسازی در نشستی تخصصی به تبعات این گونه مهاجرت‌ها در گسترش سکونتگاه‌های غیررسمی اشاره و تاکید کرد حل چالش مهاجرت از مبدا کم‌هزینه‌تر و راهکاری پایدار تر است.
روستاییانی که از محل زندگی خود به دلیل چالش ناترازی رانده شده‌اند، اگر از توان مالی برخوردار باشند به شکل رسمی ساکن شهرها می‌شوند؛ اما اگر از توان مالی برخوردار نباشند، احتمالا چاره‌ای جز ورود به سکونتگاه‌های غیررسمی و تبدیل شدن به شهروند غیررسمی را ندارند.
این موضوع از سویی آینده زندگی این قشر از جامعه را به شکل منفی تحت‌الشعاع قرار داده و از سوی دیگر چالش‌های متعددی را برای شهرها و ساکنان رسمی آن‌ها رقم می‌زند. ساکنان سکونتگاه‌های غیررسمی از دریافت حداقل‌های خدمات شهری محروم بوده و از این منظر درگیر شدیدترین نوع فقر مسکن هستند. شیوه زندگی در این سکونتگاه‌ها ساکنان را به سمت فقر بیشتر، بزه و تباهی پیش می‌برد و در عین حال این سکونتگاه‌ها تبدیل به معضلی از منظر شهر و شهروندان شده‌اند.
در شرایط کنونی دست کم 2میلیون خانوار در سکونتگاه‌های غیررسمی در کشور زندگی می‌کنند؛ نزدیک به 300 هزار خانوار از این تعداد ساکن سکونتگاه‌های غیررسمی شهر تهران نظیر دره فرحزاد و سکونتگاه‌های حاشیه تهران نظیر خلازیر هستند. تجمیع امکانات در پایتخت برای دهه‌های متوالی باعث شده تا تهران آهن‌ربای قوی‌تری برای جذب مهاجران باشد.
عبدالرضا گلپایگانی، معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری ایران در این نشست، با اشاره به خشکسالی گسترده در مناطق مرکزی کشور و مشکلات فزاینده معیشت پایدار در روستاها با توجه به تغییرات اقلیمی، ریشه مشکلات امروز شهری را نادیده گرفتن مدیریت منابع و برنامه‌ریزی در گذشته بالاخص در مبدا و مقصد مهاجرت‌ها دانست. وی تصریح کرد: اقدامات پیشگیرانه باید از مبدا، یعنی روستا، آغاز شود و تمرکز صرف بر طرح‌های شهری بدون توجه به مسائل روستایی، موجب هدررفت سرمایه‌های ملی خواهد شد. دنیای اقتصاد
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.