مستاجران به شهرهای دورتر کوچ می کنند
ساعت 24 - افزایش عجیب و غریب اجاره بها و هزینه‌های زندگی که در سالهای قبل مستاجران را به حاشیه تهران رانده بود، اکنون در حال کوچاندن اجباری آن‌ها به شهرهای دورتر در استان‌های همجوار است.
در سالهای اخیر، افزایش سرسام‌آور هزینه‌های زندگی در تهران بسیاری از شهروندان را به سوی شهرهای حاشیه‌ای این کلان‌شهر سوق داده است، با این حال، گزارش‌های میدانی نشان می‌دهد که این مهاجرت به حاشیه، نه تنها مشکلات مالی این افراد را حل نکرده، بلکه با افزایش چشمگیر اجاره‌بها در شهرستان‌های اطراف تهران، بار مضاعفی بر دوش آن‌ها نهاده است و این وضعیت، موجی از مهاجرت‌های جدید به شهرهای دورتری مانند ایوانکی، هشتگرد، فردیس و ساوه را به دنبال داشته است.
بر اساس رصد میدانی خبرگزاری مهر از بنگاه‌های معاملات املاک در شهرستان‌های مختلف اطراف تهران، مالکان و موجران در ابتدای فصل جابه‌جایی‌ها، افزایش ۴۰ تا ۱۰۰ درصدی اجاره‌بها را نسبت به سال گذشته مطالبه می‌کنند. این افزایش، در حالی رخ می‌دهد که بسیاری از فعالان بازار مسکن، این قیمت‌ها را غیرواقعی و خارج از توان مالی مستاجران می‌دانند.
انتظار می‌رود با افزایش تقاضا، فشار بر مستاجران بیش از پیش تشدید شود
به عنوان مثال، در پاکدشت، برای یک واحد آپارتمان ۷۰ متری با امکانات ابتدایی، در طبقه سوم بدون آسانسور، موجر ۱۰۰ میلیون تومان ودیعه و ۸ میلیون تومان اجاره ماهانه طلب می‌کنند، این رقم، افزایش ۵۳ درصدی نسبت به سال گذشته را نشان می‌دهد، یا در صفادشت ملارد نیز، در واحدی که سال گذشته با ۱۰۰ میلیون تومان ودیعه و ۳ میلیون تومان کرایه ماهانه اجاره داده شده بود، اکنون موجر برای تمدید قرارداد، هفت میلیون تومان اجاره یا افزایش ۱۰۰ میلیون تومانی ودیعه را مطالبه می‌کند.
این افزایش قیمت‌ها در حالی رخ می‌دهد که فصل جابه‌جایی‌ها تازه آغاز شده و انتظار می‌رود با افزایش تقاضا، فشار بر مستاجران بیش از پیش تشدید شود.
در راستای کنترل این وضعیت، شورای عالی مسکن در جلسه روز یکشنبه، ۲۴ فروردین‌ماه، به ریاست رئیس‌جمهور، بسته‌ای حمایتی برای مستاجران تصویب کرد. یکی از مصوبات کلیدی این جلسه، اعطای اختیار به استان‌ها برای تعیین سقف افزایش اجاره‌بها بود، اقدامی که با توجه به شرایط حاکم بر استانداری تهران موجب نگرانی فعالان بازار مسکن شده است و برخی کارشناسان معتقدند که بدون نظارت دقیق و اجرای موثر، این سیاست‌ها ممکن است در عمل تاثیر چندانی نداشته باشند.
مطابق آمار مرکز آمار ایران، در مناطق شهری کشور، ۶۹ درصد خانوارها مالک و ۲۳ درصد مستاجر هستند. این نسبت در مناطق روستایی به ۸۹ درصد مالکیت و تنها ۴.۴ درصد استیجار می‌رسد. این آمار نشان‌دهنده وابستگی قابل‌توجه بخش بزرگی از جمعیت شهری به بازار اجاره است که هرگونه نوسان در آن، مستقیماً زندگی میلیون‌ها نفر را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
محمد، کارمند ۳۵ سالهای که دو سال پیش به دلیل گرانی اجاره در تهران به پردیس در نزدیکترین نقطه شمال شرق به پایتخت نقل مکان کرده بود، می‌گوید: وقتی به پردیس آمدیم، فکر می‌کردیم با اجاره کمتر می‌توانیم پس‌انداز کنیم. اما حالا صاحب‌خانه برای تمدید قرارداد، اجاره را از ۵ میلیون به ۸ میلیون تومان افزایش داده. با حقوق من و همسرم، به سختی می‌توانیم این مبلغ را تامین کنیم. حالا داریم به مهاجرت به دماوند و رودهن فکر می‌کنیم، چون شنیدیم اجاره‌ها آنجا پایین‌تر است.
مهاجرت به شهرهای دورتر چه چالش‌هایی دارد
فاطمه، مادر سه فرزند که در اسلامشهر در جنوب غرب تهران زندگی می‌کند، تجربه مشابهی دارد: سال گذشته با کلی زحمت، برای یک آپارتمان ۵۰ متری ودیعه ۱۰۰ میلیونی جور کردیم و اجاره ۲۰۰ هزار تومانی می‌دادیم، حالا صاحب‌خانه می‌گوید یا باید ۸ میلیون اجاره بدهیم یا ۱۵۰ میلیون دیگر به ودیعه اضافه کنیم. شوهرم کارگر است، این پول‌ها را از کجا بیاوریم؟ یکی از آشنایان گفت در هشتگرد می‌شود با هزینه کمتر خانه پیدا کرد، ولی نمی‌دانم این جابه‌جایی چطور زندگی بچه‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.