کد خبر
216979
تیمی که فقط با یک بازی به یک چهارم نهایی رسیده است
تنزل دایمی کیفیت جام حذفی
ساعت24- اگر اکثر قریب به اتفاق خصوصیات جام حذفی فوتبال کشور بخصوص ایجاد فرصت برای درخشش تیم‌های کوچک فرآیندهایی مثبت باشد، یک خصلت لطمات آشکاری را به آن وارد کرده
آن انصراف دادن‌های مکرر تیم‌هایی است که گمان می‌کنند چون شانسی در این مسابقات ندارند و بودجه‌شان نیز اندک و محل عقلایی‌تر برای خرج کردن آن در لیگی است که در آن شرکت دارند، ترجیح می‌دهند که از ورود به جام حذفی پرهیز و اگر نیرو و پولی دارند صرف همان لیگ کنند که از نظر اکثر اهالی فوتبال بسیار مهم‌تر از جام حذفی و نظایر آن است.اگر هم دلایل فوق را برای کنار کشیدن تیم‌های دارای مشکل مالی و کمبودهای حرفه‌ای از جام حذفی بپذیریم، نمی‌توانیم این نکته را نبینیم که بر اثر همین روند گاه تیم‌هایی به مراحل نهایی این جام نزدیک می‌شوند که به لطف بخت و اقبال مساعد و روبه‌رو نشدن با تیم‌های انصراف داده و به واقع با مسابقه ندادن به این مرحله رسیده‌اند.
امسال گسترش فولاد که البته تیم محترمی است و در لیاقت سازمانی آن تردیدی وجود ندارد، برنده اصلی اینگونه ماجراها بوده زیرا در شرایطی به یک چهارم نهایی جام دوم فوتبال کشور رسیده که به جای سه دور بازی فقط یک بازی انجام داده و در دو دور دیگر به سبب انصراف دادن رقبایش، صعودی راحت و بی‌دغدغه را تجربه کرده و حتی یک ضربه به توپ طی این دو مرحله وارد نکرده است.
تقصیر گسترشی‌ها نیست اما...
گسترش فولاد فقط در مرحله یک سی و دوم نهایی به میدان آمد و در این مرحله امید شهرداری اراک را با نتیجه قاطع 5 بر صفر شکست داد اما در مرحله یک شانزدهم نهایی به دلیل انصراف مس رفسنجان بدون بازی صعود کرد و سپس در یک هشتم‌نهایی به دلیل کنار کشیدن شهرداری ماهشهر بدون حتی یک دقیقه بازی مجوز صعود گرفت و راحت و فقط با یک بازی به یک‌چهارم پایانی صعود کرد و حالا یکی از 8 تیم مراحل پایانی جام به شمار می‌آید.
البته ایرادی به فراز کمالوند و شاگردان او وارد نیست و این تقصیر آنها نیست که رقبای‌شان انصراف داده‌اند و همین که آنها آماده تلاش و مبارزه برای صعود هر چه بیشتر در جام حذفی بوده‌اند، سندی بر صحت و قوت کارشان است و این عزم قوی از سوی گسترشی‌ها تلاشی بدیهی برای جبران قصور و نتایج بدشان در لیگ برتر است.
لزوم رسیدگی فدراسیون
اما فرآیندها و شرایط و ضوابط برگزاری جام حذفی به گونه‌ای است که اینگونه صعودهای نه چندان سخت و با انجام کمترین مسابقه را موجب می‌شود. در حالی که سایر تیم‌های حاضر در یک چهارم نهایی با برگزاری سه دیدار به این مرحله رسیده‌اند، برای آبی‌های تبریز راه بسیار کوتاه بوده و صعود با زحماتی کمتر از سایرین حاصل شده و همین مساله است که باید از سوی فدراسیون فوتبال مورد بررسی و بازبینی قرار گیرد تا از این پس انصراف‌ها تا این حد به رقابت‌های جام حذفی لطمه نزند و جامی که یک سهمیه قطعی آسیایی در بر دارد، اینطور «کم مقدار» و دچار تخفیف درجات نشود.
شرایطی مبهم
همین حالا ذوب‌آهن که باید در یک چهارم نهایی روبه‌روی گسترش فولاد بایستد، در نامه‌ای به فدراسیون با استناد بر اینکه تیم تبریزی در دو مرحله متوالی اصلا بازی نکرده و به سبب انصراف رقبا بالا آمده، درخواست کرده که محل انجام دیدارش با گسترش را در اصفهان تعیین کند.
در این ارتباط باید به متن آیین‌نامه مسابقات رجوع و بر اساس آن تعیین تکلیف شود اما وقتی در جامی این همه انصراف شکل می‌گیرد، حتی پیدا کردن شکل‌ها و تکلیف‌های قانونی برای تیم‌های باقیمانده در جدول سخت است و هر اتفاقی حتی غیرمعقول اسباب تعجب نمی‌شود. گرمای برخی دیدارهای مرحله یک چهارم نهایی که برخورد استقلال با نفت تهران و رویارویی سایپا با سپاهان سرآمدان آن هستند، از حالا به راحتی قابل احساس است اما همسو با آن ما با رقابتی طرف هستیم که اگر تیمی با قرعه‌ای خوش از محل استقرار تیم‌های انصراف داده از جام در جدول عبور کند، شاید حتی بخت قهرمانی هم داشته باشد و در نهایت احساس شود که در مسیری نابرابر برای تیم‌ها نتیجه‌ای خلق شده و تیمی به قهرمانی رسیده که اگر انصراف‌های متعدد در کار نبود، امکان زیادی برای خلق و تحقق این وقایع و کسب عناوین وجود نداشت.
متفاوت با سایر کشورها
این امر بی‌گمان در تضاد با شرایط برگزاری جام‌های حذفی در سایر کشورها است که یا تیم‌ها ثبت‌نام نمی‌کنند یا اگر کردند تا پایان روی امضای خود می‌مانند و به هر دلیلی – حتی از نوع موجه آن – از رقابت‌ها کنار نمی‌کشند.
سناریوی امسال گسترش فولاد که در سال‌های گذشته برای تیم‌های دیگر هم پیش آمده بود، در صورت عدم رسیدگی فدراسیون به بنیادهای جام حذفی در سال‌های بعدی نیز به نحوی از انحا و به طور کم یا زیاد تکرار خواهد شد و نتیجه و محصول آن چیزی جز تخفیف اعتبار یک جام رسمی فوتبال کشور ما نخواهد بود. چیزی که فوتبال پرحاشیه و نه چندان کم عیب ما هیچ احتیاجی به آن ندارد.
امسال گسترش فولاد که البته تیم محترمی است و در لیاقت سازمانی آن تردیدی وجود ندارد، برنده اصلی اینگونه ماجراها بوده زیرا در شرایطی به یک چهارم نهایی جام دوم فوتبال کشور رسیده که به جای سه دور بازی فقط یک بازی انجام داده و در دو دور دیگر به سبب انصراف دادن رقبایش، صعودی راحت و بی‌دغدغه را تجربه کرده و حتی یک ضربه به توپ طی این دو مرحله وارد نکرده است.
تقصیر گسترشی‌ها نیست اما...
گسترش فولاد فقط در مرحله یک سی و دوم نهایی به میدان آمد و در این مرحله امید شهرداری اراک را با نتیجه قاطع 5 بر صفر شکست داد اما در مرحله یک شانزدهم نهایی به دلیل انصراف مس رفسنجان بدون بازی صعود کرد و سپس در یک هشتم‌نهایی به دلیل کنار کشیدن شهرداری ماهشهر بدون حتی یک دقیقه بازی مجوز صعود گرفت و راحت و فقط با یک بازی به یک‌چهارم پایانی صعود کرد و حالا یکی از 8 تیم مراحل پایانی جام به شمار می‌آید.
البته ایرادی به فراز کمالوند و شاگردان او وارد نیست و این تقصیر آنها نیست که رقبای‌شان انصراف داده‌اند و همین که آنها آماده تلاش و مبارزه برای صعود هر چه بیشتر در جام حذفی بوده‌اند، سندی بر صحت و قوت کارشان است و این عزم قوی از سوی گسترشی‌ها تلاشی بدیهی برای جبران قصور و نتایج بدشان در لیگ برتر است.
لزوم رسیدگی فدراسیون
اما فرآیندها و شرایط و ضوابط برگزاری جام حذفی به گونه‌ای است که اینگونه صعودهای نه چندان سخت و با انجام کمترین مسابقه را موجب می‌شود. در حالی که سایر تیم‌های حاضر در یک چهارم نهایی با برگزاری سه دیدار به این مرحله رسیده‌اند، برای آبی‌های تبریز راه بسیار کوتاه بوده و صعود با زحماتی کمتر از سایرین حاصل شده و همین مساله است که باید از سوی فدراسیون فوتبال مورد بررسی و بازبینی قرار گیرد تا از این پس انصراف‌ها تا این حد به رقابت‌های جام حذفی لطمه نزند و جامی که یک سهمیه قطعی آسیایی در بر دارد، اینطور «کم مقدار» و دچار تخفیف درجات نشود.
شرایطی مبهم
همین حالا ذوب‌آهن که باید در یک چهارم نهایی روبه‌روی گسترش فولاد بایستد، در نامه‌ای به فدراسیون با استناد بر اینکه تیم تبریزی در دو مرحله متوالی اصلا بازی نکرده و به سبب انصراف رقبا بالا آمده، درخواست کرده که محل انجام دیدارش با گسترش را در اصفهان تعیین کند.
در این ارتباط باید به متن آیین‌نامه مسابقات رجوع و بر اساس آن تعیین تکلیف شود اما وقتی در جامی این همه انصراف شکل می‌گیرد، حتی پیدا کردن شکل‌ها و تکلیف‌های قانونی برای تیم‌های باقیمانده در جدول سخت است و هر اتفاقی حتی غیرمعقول اسباب تعجب نمی‌شود. گرمای برخی دیدارهای مرحله یک چهارم نهایی که برخورد استقلال با نفت تهران و رویارویی سایپا با سپاهان سرآمدان آن هستند، از حالا به راحتی قابل احساس است اما همسو با آن ما با رقابتی طرف هستیم که اگر تیمی با قرعه‌ای خوش از محل استقرار تیم‌های انصراف داده از جام در جدول عبور کند، شاید حتی بخت قهرمانی هم داشته باشد و در نهایت احساس شود که در مسیری نابرابر برای تیم‌ها نتیجه‌ای خلق شده و تیمی به قهرمانی رسیده که اگر انصراف‌های متعدد در کار نبود، امکان زیادی برای خلق و تحقق این وقایع و کسب عناوین وجود نداشت.
متفاوت با سایر کشورها
این امر بی‌گمان در تضاد با شرایط برگزاری جام‌های حذفی در سایر کشورها است که یا تیم‌ها ثبت‌نام نمی‌کنند یا اگر کردند تا پایان روی امضای خود می‌مانند و به هر دلیلی – حتی از نوع موجه آن – از رقابت‌ها کنار نمی‌کشند.
سناریوی امسال گسترش فولاد که در سال‌های گذشته برای تیم‌های دیگر هم پیش آمده بود، در صورت عدم رسیدگی فدراسیون به بنیادهای جام حذفی در سال‌های بعدی نیز به نحوی از انحا و به طور کم یا زیاد تکرار خواهد شد و نتیجه و محصول آن چیزی جز تخفیف اعتبار یک جام رسمی فوتبال کشور ما نخواهد بود. چیزی که فوتبال پرحاشیه و نه چندان کم عیب ما هیچ احتیاجی به آن ندارد.
ایران ورزشی
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.