شهرسازی کرمان از قانون خاصی تبعیت نمیکند
ساعت24-شهر کرمان از آن دست شهرهایی است که لحاظ فضای بصری و شهرسازی نه تنها مورد پذیرش مردم نیست بلکه حتی مسوولان شهری و اساتید دانشگاهی شهرسازی هم این موضوع را تایید می کنند.
سیما و منظر شهری در مسیر کمیسیون ماده ۵
در این خصوص در مرحله اول به دلیل ناراضی بودن مردم از فضای بصری شهر سراغ شهردار کرمان رفتیم. سید مهران عالم زاده به خبرآنلاین می گوید: یکی از کارهایی که در شهرهای دیگر انجام شده است اما در کرمان ما شاهد آن نیستیم، تنظیم ضوابط سیما و منظر شهری و تصویب آن در کمیسیون ماده پنج است که این تنظیم سازی را از چندی پیش پیگیری کرده ایم و در حال حاضر در مراحل پایانی به سر می برد و به کمیسیون ماده پنج هم آن را ارایه کرده ایم تا تصویب شود. پس از این که این تاییدیه صادر شود، شهرداری موظف است که هنگام صدور پروانه، نمای همه ساختمان ها را دریافت کند و با نماهای مجاور چک کند و در هنگام صدور پایان کار هم اگر نمای تعریف شده رعایت نشده باشد به کمیسیون ماده ۱۰۰ جهت تخریب فرستاده شود، بنابراین در حال ضابطه مند کردن سیما و منظر شهری هستیم تا به لحاظ قانونی بتوانیم با سازنده های متخلف برخورد کنیم، زیرا این مساله یک حق عمومی است و این قانون کم کم به حوزه مبلمان شهری، معابر، خیابان ها و فضای سبز هم ورود پیدا می کند. در این راستا سازمان نظام مهندسی و خصوصا معمار نقش اساسی را دارند و نقشه های معماری را باید مهندس معمار تهیه کند و مهندس ناظر معمار هم روی آن ها نظارت داشته باشد که عینا همان نقشه اجرا شود.
مبنای شهرسازی بر اساس اصول معماری ایرانی اسلامی
منصور ایرانمنش نایب رییس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر کرمان هم در خصوص نابه سامانی فضای شهر کرمان به خبرآنلاین می گوید: ما خودمان در دوره های قبل شورا پیگیر این موضوع بوده ایم تا شاید راه حلی برای هماهنگ سازی سیما و منظر شهر پیدا کنیم تا این کالبد که با سلیقه شخصی افراد شکل می گیرد را به سازی کنیم. هرچند اقداماتی انجام شد اما به سرانجامی نرسید، سازمان نظام مهندسی هم عملکردهایی در خصوص نمای ساختمان ها داشته تا نمای ساختمان‌ها یکنواختی داشته باشند و یا بافت قدیم را در خیابان های اصلی مشخص کنند ولی هنوز اتفاق خاصی نیافتاده است.
هرچند معاونت شهرسازی شهرداری در حال تنظیم قانون هایی برای نمای ساختمان ها هنگام صدور پروانه است اما مردم هم در این زمینه نقش اساسی دارند، به دلیل این که گرانی در ابزار و مواد وجود دارد، آخرین مرحله ساخت به نماسازی اختصاص داده می شود و شهرداری هم البته سازش زیادی در این زمینه داشته است، فرد با وامی که می گیرد می خواهد ساختمان را بسازد و به مرحله پایان کار برساند و چون خیلی از مردم اول باید مجوز پایان کار را بگیرند تا وام خود را تقسیط کنند، بعضا شهرداری با تعهد گرفتن از مردم در خصوص نما سازی مجوز پایان کار را دریافت می کند و بعد از اتمام کار هم کسی به نمای تعریفی از قبل توجهی نمی کند.
ایرانمش می گوید: اصولی که در نمای ساختمان ها و شهرسازی باید رعایت شود، براساس الگوی معماری ایرانی-اسلامی است که در همه اسناد بالادستی موجود بوده و به شهرها هم ابلاغ شده است، اما در سنوات گذشته این اصول در شهر کرمان رعایت نشده و هرکسی با نمای آلمینیومی، رویی، سفال و سنگ ساختمان سازی کرده که باعث شده چهره شهر زشت شود و دراصل، شهرداری باید دراین موضوع به صورت جدی وارد می شد. اگر برای شهرک ها و یا هر ساختمان دیگری نمایی از قبل تعریف شده بود در حال حاضر با چهره زشتی از شهر روبرو نبودیم. به طور مثال ساختمانی که در خیابان فردوسی ساخته شده نمایی از یک معماری قدیمی و بافت قدیم را دارد ولی در عین حال باید اصولی تعریف شود که به صورت ترکیبی شهرسازی جلو برود یعنی هم از بافت سنتی و هم از مدرنیته و نمونه های جدید استفاده شود.
شهرسازی با تراکم سازی جلو نمی رود
یکی از اساتید دانشگاه هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی کرمان هم که ۲۰ سال سابقه تدریس و فعالیت در حوزه های طراحی معماری و شهرسازی دارد در خصوص شهرسازی ایرانی اسلامی توضیح می دهد: ما تعریف دقیقی از معماری ایرانی و اسلامی نداریم، زیراکه اگر شهرسازی قبل از اسلام مدنظر باشد، تا دوره های بعد از اسلام با تغییراتی نه چندان زیادی ادامه پیدا کرده است و در اصل منظور اقلیم کویری بوده که همه خانه ها به هم وصل هستند و در کوچه های باریک قرار گرفته اند. اما در واقع این شبیه سازی با زندگی مردم سازگار نسیت، اما نکات مهمی هم در بحث شهرسازی وجود دارد که باید گفته شود، یکی از آن ها بحث مرتفع سازی است که شهرداری ها در همه نقاط ایران اجازه ساخت آن را داده اند و در اصل این یعنی از دست رفتن حریم خانه مجاور، که در واقع می تواند یکی از موارد نقض اصول شرعی هم باشد.
آژنگ بقایی ادامه می دهد: در اصل اگر همین مساله را در نظر داشته باشیم موجه می شویم که همه اصول شهرسازی با این مرتفع سازی زیر سوال می رود. یکی از موضوعات مهمی که وجود دارد قوانینی است که در شهرسازی و شهرداری ها به کار می رود که تابع اصول سوداگری هستند، یعنی کسب درآمد برای شهرداری ها و شهر از نظر بزرگترین متولی شهر محلی است برای کسب درآمد. درآمد از طریق فروش تراکم و صدور پروانه ساختمان در کل کشور صورت گرفته است و هیچ حریم خصوصی برای واحدهای معماری و سکونت در نظر گرفته نشده است. ساختار شهری که طی سال ها خراب شده است نیاز به دهه و یا صده هایی دارد که بازسازی شود.
بقایی می گوید: در طرح جامع شهر تهران در سال های قبل در منطقه یکی بر این اصل بوه که همه خانه ها دو طبقه بودند اما از یک زمانی به بعد دیدیم که در کنار همین ساختمان ها برج ۲۰ و چند طبقه بالا رفت و باعث شد حریم شخصی از بین برود و وقتی بانی شهر نگاهش به شهر درآمدزایی است، مردم هم در درجه دوم متولی بعدی قرار می گیرد و هر فردی هم مجبور می شود خانه اش را تبدیل به برج کند، در اصل شهرسازی ما در حال حاضر محل کسب درآمد ما شده است. یک نظام تصمیم گیری واحد برای ساخت شهر وجود نداشته و گرنه تراکم بندی و زون بندی همیشه در همه جای دنیا رعایت شده است و یک منطقه اگر نام مسکونی را برایش تعریف می کردند به هیچ عنوان هیچکسی حق ساختن ساختمان بلند یا بیشتر از تعداد طبقه هایی که در آنجا وجود دارد، نداشت اما در شهرسازی الان ما هیچ تضمینی وجود ندارد که در کنار خانه ویلایی که فرد در آن زندگی می کند یک برج چندین طبقه ای بالا نرود.
این استاد دانشگاه توضیح می دهد: بارها از شهرداری خواسته شده که از دانشگاه به عنوان یک مرجع علمی و آگاه استفاده کنند اما این اتفاق نیفتاده است. اگر شهرداری ها راضی شونذ که شهر را به تراکم نفروشند ماباقی مشکلات حل می شود اما این امر امکان پذیر نیست.در اروپا چندین دهه شهرسازی را اصل قرار داده اند و باعث شده که با ایجاد محل هایی برای دوچرخه سواری و پیاده روی، شهر را از وجود ماشین ها دور نگه داشته شود و این برای اقلیم گرمی مثل ما بیشتر می تواند جوابگو باشد تا اروپا اما به شرطی که به صورت نمایشی و منحصرا به یکی دو مکان نباشد.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.