ساعت 24 - نهادهای اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی از سوی انسانها درسطح محلی ، ملی و منطقه ای و بین المللی برای پاسخگویی به نیاز های جامعه های کوچک وبزرگ انسانی تاسیس می شوند. جامعه های کوچک وبزرگ بسته به مناسبات درونی اعضای خود راههایی برای بهینه کردن کارکرد این نهادها پیدا کرده و آنها را کار آمد می کنند.
هرزیر مجموعه از جامعه ای معین بسته به باورهایی که به کارکرد نهادها دارد و بسته به میزان نیروی کارشناسی که دارد از یک نهاد بهره بردای می کند. دیده شده است برخی اعضا به این دلیل که کارنامه و برنامه یک نهاد را کارآمد نمی دانند با توضیح وتعامل برای مدتی از آن نهاد کناره گیری می کنند. نهادی مثل صندوق بین المللی پول نیز برپایه نیاز جامعه جهانی به یک سازمان فراگیر که توانایی کارشناسی و راهنمایی و یاری رساندن به برخی کشورها در زمان های ضروری در حوزه ارزی و پولی را داشته باشد تاسیس شده است. این نهاد جهانی درسال 1945م بر اساس موافقتنامه برتن وودز تاسیس شد و از سال 1947م به عنوان یک نهاد سازمان ملل آغاز به کار کرد. دولت ایران جزو 44 کشور دعوت شده به کنفرانس برتن وودز در سال 1944م بود و اعضای هیئت چهار نفره اعزامی آن در کمیسیون های مربوط به تهیه اساسنامه صندوق بین المللی پول و بانک جهانی شرکت داشتتند. نخستین استفاده ایران از منابع مالی صندوق در سال 1330 در اثر مشکلات ارزی حاصل از ملی شدن صنعت نفت بود که دولت در مقابل سفته های ریالی معادل 25 درصد سهمیه اعتباری خود در صندوق، دلار به دست آورد. به دلیل کوتاهی مدت اعتبارات صندوق، دولت ایران موظف بود هر ساله بخشی از اعتبار مزبور و دیگر اعتبارات دریافتی خود به دلار را بازخرید کند. از نتایج عضویت ایران در صندوق بین المللی پول و بانک جهانی، موظف شدن دولت به محاسبه جداول موازنه پرداخت های کشور بود که نخستین بار بنا به درخواست صندوق انجام گرفت و دولت متعهد به ارائه اطلاعات اقتصادی لازم به صندوق شد. این اقدام اهداف مهمی چون بسط همکاری بین المللی در زمینه مسائل پولی و رفع محدودیت های ارزی، تثبیت نرخ های ارز، و تسهیل کارکرد نظام پرداخت های چند جانبه بین کشورهای عضو را دنبال می کرد. ایجاد دسترسی موقت اعضا به منابع صندوق با رعایت جوانب امنیتی لازم برای تسهیل در اصلاح ترازهای پرداخت ناهماهنگ و همچنین تهیه منابع لازم از طریق منابع عمومی صندوق، به منظور کمک به کشورهای عضو دارای کسری تراز پرداخت‌ها شماری از کارکردهای این نهاد است. مدیران ارشد اقتصادی کشورها به ویژه روسای بانک مرکزی هرسال یک بار در گردهایی این نهاد دورهم می آیند و از نزدیک با همتاهای خود درباره تحولات پولی و بانکیگفت وگو کرده و شاید از همدیگر برای برطرف کردن تنگناهای امروز بانک مرکزی و کشورشان کمک بگیرند. ایران یکی از اعضایی است که با پرداخت حق عضویت دراین نهاد و در شرایط تنگنای ارزی و تشدید تحریم هایی که از سوی آمریکا برانتقال ارز می توانست و به نظر می رسد باید دراجلاس اخیر صندوق بین المللی پول شرکت می کرد. ایران می توانست با توجه بهاینکه کشورهای عضو به هنگام رویارویی با مشکلات می توانند برای دریافت وام های اضطراری نیز با صندوق به مذاکره بپردازند از این نهاد کمک بگیرد . اما بانک مرکزی ترجیح داد رییس خود را به نشست امسال نفرستد. روابط عمویبانک مرکزی خبرداد است " در پی انتشار اخباری مبنی بر درخواست دریافت وام از صندوق بین المللی پول، روابط عمومی بانک مرکزی اعلام کرد ه است هیچگونه درخواستی از سوی این بانک به عنوان نهاد مسؤل در ارتباطات با صندوق بین المللی پول ارائه نشده است و کلیه اخبار مربوطه تکذیب می شود. روابط عمومی بانک مرکزی همچنین تأکید کرد امسال رئیس کل بانک مرکزی نیز به علت مشغله کاری در اجلاس بهاره صندوق بین المللی پول نیز شرکت نکرد و سفر خود به واشنگتن را دوشنبه پیش لغو کرد."
کارشناسان باوردارند این نرفتن رییس بانک مرکزی به نشست به بهانه داشتن مشغله کاری فاقد منطق وخرد اقتصادی و نظام اداری کارآمد است. مگر روسای بانک های مرکزی سایر کشورها که به نشست صندوق رفته اند مشغله کاری ندارند ؟ آیا معاونان و قایم مقام بانک مرکزی نمی توانند برای چندروز تصمیم بگیرند؟ اینکه ایران از صندوق وام نمی خواهد نیز هنر نیست . هنر این است که دراین فضای مسدود بشود از یک نهاد معتبر حتی اگر شده یک میلیون دلار نیز وام گرفت . این فرصت را از دست دادیم و می شد با چشمهایی بازتر به این داستان نگاه کرد.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.