مخالفان سوری بزرگترین بازنده سیاست های امریکا هستند

کردهای سوریه تنها برنده قانون سزار

ساعت 24-تاثیرگذاری این تحریم ها مانند تاثیرگذاری آن بر عراق در دهه نود نخواهد بود؛ زیرا صدام حسین در آن زمان از سوی کشورهایی محاصره شده بود که به علت مختلف از جمله دشمنی با حکومت او – ترکیه و ایران – یا ترس از تحریم های آمریکا – کویت و عربستان – آماده نقض تحریم ها نبودند؛ اما اکنون حکومت اسد از سوی کشورهایی محاصره شده – از عراق در شرق گرفته و لبنان در غرب این کشور – که متحد او هستند.

دشوار است تصور کرد که تحریم های اقتصادی بتوانند حکومت بشار اسد در سوریه را تضعیف کند؛ یعنی کاری که نه سال جنگ موفق به انجام آن نشد، این تحریم ها انجام دهند. به ویژه که ما از حکومت سوریه و متحد ایرانی اش صحبت می کنیم که اصلا سال هاست از سوی آمریکا در سطح اقتصادی تحریم هستند.

سفیر سابق آمریکا در سوریه به همین نکته در توئیت خود اشاره کرد و گفت بیشتر کسانی که قانون سزار شامل حال آنها شده در اصل تحریم بوده اند.

عامل اقتصادی و قدرت مالی عاملی تعیین کننده در هویت طرف با نفوذ در منطقه نیست زیرا چنانچه اگر بود عربستان بر حوثی ها پیروز شده بود یا تاجر ثروتمند لبنانی یعنی سعد حریری در رویارویی با سیطره حزب الله موفق بود و همچنین بحران اقتصادی، متحدان تهران را در عراق و نیز سوریه تضعیف کرده بود.

تاثیرگذاری این تحریم ها مانند تاثیرگذاری آن بر عراق در دهه نود نخواهد بود؛ زیرا صدام حسین در آن زمان از سوی کشورهایی محاصره شده بود که به علت مختلف از جمله دشمنی با حکومت او – ترکیه و ایران – یا ترس از تحریم های آمریکا – کویت و عربستان – آماده نقض تحریم ها نبودند؛ اما اکنون حکومت اسد از سوی کشورهایی محاصره شده – از عراق در شرق گرفته و لبنان در غرب این کشور – که متحد او هستند.

در راستای آنچه گفته شد این کشورها برای کاهش محاصره علیه حکومت سوریه اقدام خواهند کرد. در همین رابطه خبرهایی از حرکت کشتی های تجاری و نفتکش های ایرانی به سمت ساحل سوریه شنیده می شود.

از سوی دیگر این هم بعید است که مخالفان اهل سنت سوریه از این تحریم ها سودی ببرند؛ زیرا تمام مناطق تحت سیطره خود را از دست داده اند و آمریکایی ها نیز از حمایت مخالفان دست برداشته اند و مسئله سرنگونی بشار اسد دیگر برایشان اولویت نیست و نیز دست برتر را طرفی دارد که در عرصه نظامی قدرت تعیین کننده داشته باشد.

در راستای سیاست آمریکا برای کاهش حضور در خاورمیانه باید گفت که تصمیم دونالد ترامپ برای خروج نیروهای امریکایی از سوریه به تاخیر افتاده اما لغو نشده است، واشنگتن احتمالا می خواهد پیش از خروج از سوریه امنیت متحدان کُرد خود را تامین کند. از این رو فشار بر حکومت سوریه از طریق قانون سزار احتمالا در دستیابی به توافق با کردها و اعطای مقداری خودمختاری به آنها نقش داشته باشد. توافق اخیر میان احزاب کرد سوریه که با فشار آمریکا صورت گرفت در این راستا قابل تفسیر است. خوشحالی آمریکا در انتشار بیانیه ای به زبان کردی بازتاب پیدا کرد زیرا این مسئله متحد شدن کردها و سپس توافق با دمشق و درنتیجه تامین امنیت کردها در شمال سوریه را تسهیل خواهد کرد. به این ترتیب کردها به امتیازاتی دست می یابند که آنها را به خودمختاری نزدیک می کند و نیز آنها را از حضور آمریکا در میان خود بی نیاز می کند.

به این ترتیب احتمال این که تحریم های سزار به اهرم فشار آمریکا علیه حکومت تبدیل شود که به وسیله آن از خواسته های کردها در شمال سوریه حمایت کند و طرف ها به حل و فصلی دست یابند که به عقب نشینی آمریکا منجر شود، وجود دارد.

آنچه این مسئله را تایید می کند این است که توافق های میان طرف های کردی بر توافقنامه دهوک مبتنی بود که باقی ماندن کردها در چارچوب حکومت سوریه را تایید می کند. درصورتی که این پیش بینی ها درست باشد مخالفان سوری تنها بازنده قانون سزار خواهند بود.

دیپلماسی ایرانی