رقابت درافکنیم و بهره برداری کنیم

اتحادیه اروپا و ژاپن در کنار روسیه وچین

ساعت 24 - دولت دوازدهم از تابستان 1399 دوران فعالیت قانونی اش در سرازیری قرار می گیرد و از بهار 1400 دیگر در هیاهوی انتخابات سیزدهم غرق می شود و با بیشترین یورش انتقادی مواجه خواهد شد.

dir="RTL">دولت دوازدهم هم اکنون نیز در گرداب کسری بودجه افتاده و با چنگ و دندان دنبال ریال ودلار است و کار زیادی از دستش بر نمی آید. مجلس فعلی نیز تا راه وچاه کارهای بنیادین تر رابیابد و از هیجان دور شود زمان لازم دارد. از سوی در واقعیت این است که زندگی اقتصادی ایران در تابستان 1399 با راهبردهای کلی فعلی چیزی نیست که ایران را در برابر پیشرفت های دیگر کشورها و جامعه جهانی در موقعیت بهتری قرار دهد که هیچ ، در داخل نیز متاسفانه وضعیت وخیم تری پیدا می کند. .ایران اکنون در میان کشورهای صادر کننده نفت اوپک با فاصله قابل اعتنایی پشت سرعربستان و عراق قرار دارد و در همسایگی اش امارات و کویت ایستاده است . صنعت پتروشیمی ایران به مثابه دومین صنعت ارز آور ایران با شرایط فعلی در میزان استفاده از تکنولوژی های روز دنیا نمی تواند در برابر غولهای فعلی مقاومت کند و حتی ممکن است همسایه های کوچک و بزرگ ایران بازار این کالا را از دست ما خارج کنند . در صنعت گاز نیز متاسفانه با فاصله زیاد پشت سر قطر قرار داریم و سایر صنایع ایران نیز در برابر صنعت چین ،کره جنوبی و حتی ترکیه مقاومت خود را از دست داده اند . ایران اما به لحاظ امکانات مادی و طبیعی توانایی ایستادن در پله های بالاتر را دارد . یکی از الزامهای حرکت دادن ایران به سوی پیشرفت اقتصادی بدون تردید سیاست خارجی کم تنش و کم دردسر است . ایران باید بتواند با دنیا تعامل بر قرار کند تا چرخ های صنعت ،چرخ نفت و گاز ،چرخ پتروشیمی ،چرخ صنعت بزرگ اتومبیل سازی اش بچرخد و از مرحله سقوط اقتصادی دور شود. این تعامل با دنیا اما با آدرس های خاص همراه است . برخی با ورشان این است می شود با برخی از کشورها بیش از اندازه دوست بود و با برخی از آنها تا ابد خصم باقی ماند و نیازهای اقتصاد ایران را نیز می توان از همین کشورهای دوست برطرف کرد. اما گروه دیگری باورشان این است که تفکیک دنیا به دوست ودشمن به ویژه در حوزه اقتصاد با توجه به آرایش و توزیع قدرت در دنیای امروز ناممکن است و نمی توان فقط با چند کشور دادو ستد اقتصادی داشت .

این دو طیف در نگاه سر حدی خود می گویند به طور مثال چین و روسیه به عنوان دوستان ایران می توانند نیازهای اقتصاد ایران را برطرف کنند وشماری از کشورهای دیگر نیز هستند که در دایره نفوذ غرب قرار ندارند و توانایی های آنها به کمک توانایی های این دو کشور برای گذران اقتصاد ایران کفایت می کند. گروه دیگر اما باورشان این است که کارنامه ،برنامه ،سابقه و توانایی های چین وروسیه برای اقتصاد ایران کافی نیست و اصولا نباید بر روی دوستی اقتصادی با این کشورها حساب بلند مدت باز کرد . این گروه به جای دو کشور یاد شده اتحادیه اروپا که شامل اقتصاد های بزرگ جهان مثل آلمان و انگلستان است به همراه ژاپن وکره جنوبی در شرق آسیا را پیشنهاد می کنند .این گروه با استناد به توانایی های مالی ،فنی، اقتصادی و سابقه و کارنامه آلمان و ژاپن و اینکه این دو کشور دو قدرت بزرگ اقتصاد در دنیای آزاد به حساب می آیند و بد عهدی اقتصادی ندارند را به جای چین و روسیه پیشنهاد می کنند. بدیهی است نظام سیاسی ایران نمی تواند ادعا کند بدون تعامل با جهان می تواند اقتصاد ایران را در شرایط تعادل نگهدارد و باید با دنیا تعامل کند و داد وستد داشته باشد . کارشناسان ،اقتصاددانان و ناظران و آگاهان سیاست جهانی با وردارند روسیه هرگز نمی تواند دوست بلند مدت هیچ کشوری باشد و ایران به دلایل پر شماری از سوی دولتهای روسیه دولت استراتژیک این کشور نخواهد بود . ایران می تواند رقیب نیرومند روسیه در صادرات نفت و گاز باشد و بازار اروپا را از چنگ صادرات گاز روسیه بیرون بیاورد . ایران توانایی تبدیل به ستون قدرتی اقتصادی و حتی نظامی بالا را که بتواند نیازها ی امنیتی منطقه را تامین کند را دارد و دراین صورت روسیه در منطقه جایی نخواهد داشت . از طرف دیگر چین نیز بدون تردید دنبال بازارهای مهم مثل بازار آمریکا و اتحادیه اروپا ست و درسیاست خارجی و در انتخاب نهایی حتی با وجود اختلاف های عمیق با این دو غول سازگار تر است تا ایران .نظام سیاسی ایران می تواند و باید از قدرت مقوله شریف رقابت بهره برداری منطقی وعقلانی کرده و همان پیشنهادهایی را که به چین و روسیه می کند را به اتحادیه اروپا و ژاپن نیز بدهد تا از رقابت ها استفاده کند. ایران نباید به دست خود رقبایی مثل اتحادیه اروپا در برابر روسیه و ژاپن و کره جنوبی را در برابر چین و روسیه قربانی کند و انها را کنار بگذارد و شرایط گونه ای نشان داده شود که گویا ایران ناگزیر است تنها با این دوکشور قراردادهای راهبردی ببندد.