ماجرای اسرارآمیز دخترافغانستانی که مهاجمان را با کلاشنیکوف کشت
ساعت 24 -شب تاری که مهاجمان به خانه‌اش هجوم بردند نوریه، نوجوان پانزده ساله، برای نجات جانش، دست به ماشه سلاح جنگی پدرش برد. رهبری حکومت افغانستان از این دختر نوجوان به خاطر کشتن دو مهاجم و زخمی کردن مهاجم دیگر ستایش کرد و او را "دختر قهرمان" نامید.
"ساعت ۱ نیمه شب بود که آمدند و به خانه ما داخل شدند. پدر و مادرم را بردند بیرون و با تفنگ تیرباران کردند."نوریه در روستای کوچک یکی از دورافتاده‌ترین ولسوالی‌های غور، از دوردست‌ترین ولایت‌های افغانستان بزرگ شده است.
بازسازی صحنه رویداد
نوجوانانی مثل نوریه که در سال‌های اخیر زیر سایه جنگ بزرگ شده‌اند به خوبی می‌دانند که حمله و اسلحه و خشونت با زندگی‌شان گره خورده‌است. جنگی ناتمام که در سال‌های گذشته بین گروه‌های طرفدار دولت و مخالفان مسلح دولت از جمله گروه تندرو طالبان چند دهه عمر کرده و به رغم تعهدات و چانه‌زنی‌های دو طرف برای متارکه، همچنان ادامه داشته و از مردم افغانستان همچنان هر روز قربانی می‌گیرد.تهاجم گروه‌های کوچک و بزرگ طالبان به روستاها و حمله به سنگرهای نیروهای طرفدار دولت برای در دست گرفتن کنترل محلات بیشتر چیز جدیدی نیست، به ویژه در روستاهای پرت غور مثل قریه‌ای که نوریه در آن زندگی‌می کند. تحقیق بی‌بی‌سی نشان می‌دهد که ماجرای نوریه و اتفاقی که آن شب برای او افتاد پیچیده‌تر و رازآلودتر از چیزی است که در اول گفته و شنیده شد.
شواهدی که بی‌بی‌سی به دست آورده نتیجه چندین مصاحبه با نوریه، برادر بزرگ و بستگانش، و همچنین حاصل گفت‌وگو با خانواده و بستگان مهاجمی که کشته شد، پلیس محلی، بزرگان محلی، نمایندگان طالبان و مقام‌های دولت افغانستان است. این شواهد بیانگر تفاوت فاحش در روایت‌هایی است که آن‌ها از شب حمله ارایه کردند، به خصوص در مورد هویت مهاجمان و انگیزه آن‌ها از حمله به خانه پدر نوریه.این نسخه‌های ضد و نقیض از ماجرا هرچند می‌تواند واقعیت را در مورد اتفاقات آن شب کتمان کند اما از سویی حقیقتی را در مورد ابعاد کلان‌تر این داستان تکان‌دهنده برملا می‌کند.
مهاجم چه کسی بود؟
همه طرف‌های درگیر در این رویداد، از جمله پلیس و گروه طالبان و بزرگان محل تایید می‌کنند که آن شب در قریه گریوه در ولسوالی تیوره ولایت غور در مرکز افغانستان حمله شد. در روستای گریوه حدود ۲۰۰ خانواده زندگی می‌کنند و دسترسی به آن دشوار است و راه‌های منتهی به آن ناامن و دشوارگذر.نوریه و برادر بزرگ ناتنی او که عضو پلیس افغانستان است می‌گویند پدرشان از بزرگان قومی و محلی و چهره طرفدار دولت بود، به همین دلیل شورشیان محلی احتمالا گروه طالبان به خانه آن‌ها حمله کردند.نوریه می‌گوید وقتی مهاجمان درِ آن‌ها را کوبیدند و وارد شدند خود را "مجاهدین" معرفی کردند. گروه طالبان وقتی در مورد افراد مسلح خود صحبت می‌کند آن‌ها را "مجاهدین" می‌نامد.
گروه طالبان به سرعت به گزارش‌ها در مورد حمله آن شب واکنش نشان داد و درگیری با دختر نوجوان در این قریه را تکذیب کرد. اما گروه طالبان تایید کرد که همان شب در همان قریه افراد این گروه به یک پاسگاه پلیس محلی (واحد نظامی زیر حمایت دولت که از پلیس ملی جدا است و افراد آن از میان مردم گزینش و مسلح می‌شوند) حمله کرد که در فرجام درگیری دو نفر از افراد این گروه هم زخمی شدند. گروه طالبان می‌گوید مهاجمانش تلفات جانی نداده‌اند.
مقام‌های افغان در مرکز و در غور با شتاب ادعای طالبان را بی‌اساس خواندند و گفتند کاری که نوریه کرد پیروزی علیه طالبان و شکست حمله "بزرگ" این گروه بود و از نوریه به عنوان یک "قهرمان واقعی" باید ستایش شود. اما همین که نوریه و برادر کوچک‌تر او با یک هلیکوپتر نظامی به مرکز غور به جای امنی منتقل شدند، شبکه‌های اجتماعی از واکنش‌ها به این رویداد و "قهرمان‌سازی" دولت افغانستان از دختر پانزده ساله کلاشنیکوف به دست پر شد.
دولت افغانستان همواره از غیرنظامیانی که علیه گروه طالبان ایستاده‌اند و در مواردی آن‌ها را شکست داده‌اند استقبال و ستایش کرده است. اما واکنش کاربران شبکه‌های اجتماعی به اقدام محمد اشرف غنی، رئیس جمهوری افغانستان برای انتقال نوریه به کابل برای تقدیر از او، متفاوت بود.هرچند برخی از کاربران کار او را عملی شجاعانه خواندند اما عده دیگر گفتند او کودکی بی‌گناه است که قربانی طرف‌های جنگ شده است، یک طرف به او حمله کردند و طرف دیگر از او برای تبلیغات رسانه‌ای خود استفاده می‌کند.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.